Alexander Sutherland Neill

Urodził się w 1882 roku w Szkocji a zmarł w 1973. Zawodową karierę rozpoczął w wieku 14 lat, później został nauczycielem i zaczął naukę na Uniwersytecie w Edynburgu. Jest założycielem szkoły – zakładu wychowawczego w Summerhill, w której obowiązywał jeden z najciekawszych poglądów wychowawczych w tamtych czasach, który opisał w swojej książce pt. "Nowa Sammerhill".

"Szkoła – jak się, komu podoba" te słowa zamieszczały gazety, które dają do zrozumienia, że jest to zbiorowisko rozwydrzonych prymitywów, bez żadnych zasad i manier. Dalszej części mojej pracy przedstawię, że dana myśl jest błędna. Na początku chciałabym przedstawić dwa pozytywne aspekty szkoły, które nie znajdziemy w naszych ani w innych szkołach. Uczniowie są zazwyczaj bardzo rozczarowani, kiedy z jakiegoś powodu nauczyciel nie może odbyć lekcji w umówionym dniu, takie zachowanie uczniów nie zdarza się musicie przyznać wprost przeciwnie, kto nie miał takiej sytuacji…??? Następnie na jednym z cotygodniowych zebraniach były poddawane obowiązki, reguły obowiązujące w szkole na którym ktoś zaproponował, aby ukarać pewnego winowajcę zakazem chodzenia na lekcje przez tydzień. Reszta dzieci zaprotestowała, ponieważ ich zdaniem taka kara byłaby nazbyt surowa.

Te dwa wydarzenia świadczą o szczególnej i bardzo wyjątkowej roli szkoły oddziałującej na ucznia.

Teoretyczne uzasadnienie przedstawionej doktryny:
- wychowanie antyautorytarne, odejście od wychowania "zniewalającego" na rzecz "oferty" samowychowania samorządowego, skrajnie swobodnego partnerskiego oraz kształcenie się "wedle zainteresowania i chęci"
- "… możecie je obdarzyć waszą miłością, ale nie waszymi myślami, bo mają one własne myśli. Możecie ofiarować dom ich ciałom, ale nie duszom…" – dziecko jest indywidualnością, więc dorośli muszą pozwolić żyć im własnym życiem nie narzucać im swoich idei lub zainteresowań.
- leczenie nieszczęścia

Cele i działania wychowawcze:
- Neill piszę o dzieciach nie takich, jakie my dorośli chcielibyśmy widzieć, lecz o takich, jakie naprawdę są
- wychowanie młodzieży bez stresu
- dopasowanie szkoły do dziecka – zamiast dziecko do szkoły
- eliminacja wszelkiej dyscypliny
- dziecko jest z natury mądre z poczuciem realizmu, muszą mieć spokój, aby się rozwijać
- uświadamianie w sprawach seksualności
- poczucie całkowitej wiary w siebie u dziecka
- ponoszenie konsekwencji własnych czynów
- brak przymusu chodzenia do szkoły, wolność - szerokie spojrzenie na świat

Metody, aby osiągnąć zaplanowany cel:
- zebrania tygodniowe – poruszanie wszystkich tematów, co jest bardzo pouczające, uczniowie tworzą demokrację uczą się publicznego przemawiania bez skrępowania
- nieobowiązkowe lekcje
- uczniowie nie są kontrolowani, Neill nie podejmuje decyzji, nie jest autorytetem dla dzieci, którego trzeba się bać, jest im RÓWNY
- swoboda w ubiorze
- rozwijanie pasji i zainteresowań, oryginalność
- szacunek do wszystkich, sprzątanie po sobie
- plan dnia był dostosowany do wieku dziecka
- brak strachu jest najlepszą rzeczą, jaka może się przydarzyć dziecku
- nauczanie przez zabawę
- brak nauki religii czy praktyk religijnych, – ale wiele zasad chrześcijańskich wciela się w życie tej szkole.

"Wszystkie zbrodnie, wszystkie nienawiści, wszystkie wojny można wyprowadzić z ludzkiego nieszczęścia. Ta książka jest próbą pokazania, jak powstaje nieszczęście, jak rujnuje ono ludzkie życie i jak można wychowywać dzieci, żeby je przed nim chociaż częściowo uchronić. Książka ta jest opowieścią o miejscu – Sammerhill – gdzie leczy się dzieci nieszczęścia oraz co ważniejsze, gdzie wychowuje się je w szczęściu."