Muzyka Jacka Kaczmarskiego - recenzja

?Jestem młody, nie mam nic i mieć nie będę? ? pisał w jednym ze swoich wierszy Jacek Kaczmarski. Łącznie napisał ich ponad 600. Komponował do nich także muzykę i przez ponad 25 lat wykonywał je na scenie. Kaczmarski urodził się w 1957 roku. Był synem malarzy: Anny Trojanowskiej ? Kaczmarskiej i Janusza Kaczmarskiego. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W połowie lat 70. XX wieku rozpoczął działalność artystyczną, ale wiele tekstów napisał dużo wcześniej. Przez kolejne lata zdobywał wiele nagród na festiwalach piosenki. Jeden z jego utworów ? ?Mury? ? stał się hymnem Solidarności i symbolem walki z reżimem. W okresie wojennym Kaczmarski bardzo dużo koncertował za granicą. Od 1984 roku pracował w Radiu Wolna Europa w Monachium przez ponad 10lat. W 1995 roku zamieszkał wraz z rodziną w Australii. W 2002 roku wykryto u artysty raka przełyku, co spowodowało, że podjął specjalistyczne leczenie w Austrii, chcąc ratować swój głos. Niestety, przegrał z chorobą 10 kwietnia 2004 roku. Trzy godziny przed śmiercią przyjął chrzest w obrządku rzymsko-katolickim. Jego grób znajduje się w Alei Zasłużonych na Warszawskich Powązkach Wojskowych.
Kaczmarski był niewątpliwym artystą. Doskonały zarówno jako poeta, kompozytor i pieśniarz - klasyk. Mimo że często nawiązywał do różnych stylów muzycznych, swoje utwory utrzymywał w klasycznym nurcie ? zazwyczaj omijał współczesne kierunki, jakby bał się niefortunnej kombinacji. Utwory, które wykonywał nie były tanim zawodzeniem, nie były też tandetnymi rymowankami. Jego piosenki, głównie o tematyce historycznej i społeczno - politycznej, są przede wszystkim dziełami sztuki, poezją śpiewaną. Cechuje ją głównie wielowarstwowość metaforyki a także występowanie rymów oraz bogactwo środków artystycznego wyrazu. Jego piosenki są wykonane tak, że czy chce się, czy nie ? wpadają w ucho. Słowa jego utworów, niekiedy bardzo trudne w interpretacji, po dziś dzień zna i nuci wielu Polaków. Mało kto choć raz nie słyszał słynnych ?Murów? czy ?Źródła?.
Kaczmarski często wspominał, że nie potrafi a nawet nie chce pogodzić się z rzeczywistością. Ten swoisty bunt wielokrotnie przelewał na papier, co, jak można się domyślić, sprawiało mu ulgę, odciążało go.
?Dlaczego wszyscy ludzie mają zimne twarze?
Dlaczego drążą w świetle ciemne korytarze?
Dlaczego ciągle muszę biec nad samym skrajem?
Dlaczego z mego głosu mało tak zostaje?
Krzyczę, krzyczę, krzyczę, krzyczę wniebogłosy! (?)
Mój własny krzyk, mój własny krzyk ogłusza mnie!?
[Krzyk]

?Mów mi to co dzień: oni górą
Jakbyś w twarz raz po raz mi pluł.
Chrzest dadzą bezimiennym murom
Seriami kuł tłum tnąc na pół.?
[Prośba]

?Nie mówcie więc że coś niszczę
Nie mówcie mi że coś szpecę
Bo moje myśli są czystsze
Niż wasze myśli i serca.?
[Ballada Żebracza]

Piosenki Kaczmarskiego mogły nie podobać się komunistycznym władzom ze względu na swój antykomunistyczny wymiar.
?A kiedy będzie komunizm umierał,
(W końcu okrutny garbus z urodzenia)?
[Pięć sonetów o umieraniu komunizmu]
Ale Kaczmarskiemu to nie przeszkadzało. Tworzył bez względu na cenzurę. Ludzie uwielbiali i do dziś uwielbiają słuchać jego głosu. On pisał prawdę, pisał to, co miał na myśli ? bez owijania w bawełnę, choć często posługiwał się symbolami. Ale to nie zniechęca fanów jego utworów, przeciwnie ? wciąż zachwyca.
?Kaczmarski był przede wszystkim wolnym człowiekiem? ? mówił po śmierci artysty Andrzej Celiński. Wielu nazywa Jacka Kaczmarskiego ?bardem Solidarności?. Tworzył coś, co na trwałe wpisywało się w historię Polski, w ludzką mentalność. Być może osiągał to przez różnorodność, bogactwo treści, siłę przekazu, niesamowity talent wokalny i poetycki. A może po prostu miał w sobie ?to coś?, co trudno określić kilkoma zdaniami, a co sprawia, że jego piosenki po prostu się kocha. Kocha się tę szczerość i niezaprzeczalny uniwersalizm myśli, jakimi były obdarzone utwory Kaczmarskiego.
?Ale jest ciągle rzeka na dnie tej rozpadliny, jest i będzie, będzie jak była,
Bo źródło
Bo źródło
Wciąż bije.?
[Źródło]