Czy asceza jest drogą jaką może podążać współczesny człowiek?

Asceza jako idea życiowa, która powstała w średniowieczu stawiała przed człowiekiem nagrodę zbawienia, za cenę dobrowolnego wyrzeczenia się przyjemności, unikania uciech życiowych, prowadzenia bardzo skromny trybu życia, wstrzemięźliwości, a nawet w skrajnych przypadkach umartwiania własnego ciała a wszystko to dla, i w imię Boga. Idea ta była mocno propagowana przez kościół katolicki, a osoby, które postanowiły zostać ascetami oddawali swe bogactwa kościołowi, lub ubogim. Asceci umierali samotnie, przeważnie jako żebracy całkowicie odizolowani od dóbr doczesnych i wygód życia. Ludzie żyjący w XX wieku to w głównej mierze materialiści zapatrzeni we własną przyszłość. Współcześni ludzie oceniają wszystko z punktu widzenia własnych materialnych korzyści, a na świat spoglądają przez pryzmat pieniędzy i sposobu na ich zarobienie. Życiowym celem większości współczesnych ludzi jest w przeciwieństwie do ascetów, nagromadzenie dóbr majątkowych i założenie rodziny, więc łącząc te dwie idee, ascety i materialisty powinniśmy otrzymać paradoks. Jednak nie wszyscy są materialistami i ich cel może zostać osiągnięty poprzez drogę ascezy.

Idea ascezy w XX wieku uległa znacznym zmianom w porównaniu do średniowiecznego protoplasty. Dzisiaj funkcjonuje ona jako idea, która ma na celu wyrzeczenie się pewnych aspektów życia doczesnego na, których nam zależy, na rzecz niekoniecznie Boga, ale także drugiego człowieka, innych istot czy pewnych idei. Wyrzeczenia te nie wymagają już od człowieka, bezsensownego umartwiania własnego ciała, czy wszczynania życia żebraczego. Dzisiaj rodzaj ascezy zależy od celu jaki człowiek pragnie osiągnąć. Sportowiec, który chce zostać mistrzem w swojej kategorii i chce przynieść chwałę swojej ojczyźnie, chcąc być uczciwym nie może wspomagać swoich możliwości, niedozwolonymi środkami chemicznymi potocznie nazywanymi dopingiem. Jego asceza przejawia się w radykalnej diecie, i wiecznych treningach, przez co nie może pozwolić sobie na lenistwo, czy nieodpowiednie jedzenie. Osoby, mające na celu niesienie wiecznej pomocy innym ludziom, czyli np. organizacja Polskiego Czerwonego Krzyża objawiają swoją postawę ascetyczną w innej postaci. Poświęcają swój czas i zdrowie dla dobra innych potrzebujących pomocy osób. Wolontariusze nie otrzymują wynagrodzenia, a jeśli już dostaną jakieś gratyfikacje to pokrywają one tylko koszta ich działalności charytatywnej. Postaci te mogłyby poświęcić czas w jakim ratują życia na poszukiwanie dobrze płatnej pracy, ale postanowili one pomagać potrzebującym. Osoby te narażone są również na zakażenia chorobami, które mogą przenosić osoby, którym pomagają, lub mogą ściągnąć na siebie inne niebezpieczeństwa, które tylko zależą od miejsca i czasu w jakim się znajdują, a więc ryzykują własnym zdrowiem, czy nawet życiem aby wykonywać swoją powinność. Asceza i poświęcenie nie zawsze musi być bezinteresowna, co jednak nie znaczy, że człowiek będzie czerpał ze swojej działalności duże zyski. Palacz papierosów, czy inny uzależniony od używek człowiek, pragnąc ratować swoje życie lub skłoniony poprzez prośby rodziny i bliskich mu osób, próbuje zerwać z nałogiem. Jeśli ma wyjątkowo silną wolę jego asceza kończy się tylko na ogromnych bólach związanych z próbą zerwania nałogu, oraz niemożliwością ponownego korzystania z danej używki ponieważ doprowadziłoby to do ponownego uzależnienia. Jednak człowiek, który potrzebuje pomocy innych, będzie zmuszony również do wydania pieniędzy na produkty i usługi pomagające w zerwaniu z uzależnieniem. Współczesna asceza może okazać się synonimem ciężkiej pracy. Wielu ludzi na swoich stanowiskach wykonując swoją ciężką i odpowiedzialną pracę, spotyka się z możliwością szybkiego zarobku w zamian za wykonanie nielegalnej usługi. Ludzie uczciwi nie przyjmą łapówek i dalej ciężko pracują dając przykład właściwego postępowania w pracy. Osoby takie często nie posiadają wygórowanych płac, a jednak rezygnują z łatwych pieniędzy na rzecz pewnej idei, wyrzekają się łatwiejszego życia ponieważ wierzą w to co robią i chcą dalej pełnić swoją pracę według jej etosu. Jednak wszyscy ci ludzie to niewielki ułamek współczesnego społeczeństwa. Większość ludzi nie zwraca uwagi na potrzeby innych, czy też etykę w swoich postępowaniach, przesiąknięci są oni korupcją , a ich jedynym celem życia jest jedynie zarobienie pieniędzy. Osoby takie łamiąc prawo, kłamiąc i oszukując nie mają nic wspólnego z ascezą i poświęcaniem się szczytnym ideom, nie mówiąc już o pomocy innym ludziom. Działanie takie podyktowane jest trudną sytuacją gospodarczą w kraju, lub w większości przypadków ludzką zachłannością.

Tak więc współczesny człowiek może podążyć drogą ascezy, ale zależy to tylko od celu jaki pragnie osiągnąć. Większość współczesnych ludzi nie poświęca się ideom, jedynie dąży uparcie do celu, korzystając z nadarzających się okazji, które ułatwiają jego życie, jednocześnie utrudniając życie innych osób. Asceza w XX wieku nie jest już tak popularną postawą jaką była w średniowieczu. Spowodowane jest to postawą społeczeństwa ustawioną na konsumpcje, do czego niezbędne są pieniądze, a więc ciężka, często nieuczciwa praca wykluczająca wyrzeczenia dla innych osób lub idei. Jednak istnieją jeszcze w tych czasach osoby i organizacje dla, których pieniądze schodzą na drugi tor na rzecz potrzebujących osób, przez co przez życie idą oni drogą ascezy poświęcając swoje wartości tylko po to by pomóc innym.