Rola kardynałów Richelieu i Mazariniego w procesie tworzenia monarchii absolutnej we Francji.

Francja po śmierci Henryka IV była bardzo osłabiona. Podczas panującego czternaście lat bezkrólewia rządziła regencja, którą przewodziła wdowa po Henryku IV ? królowa Maria Medici. Gdy młody Ludwik XIII zasiadł na tronie potrzebował pomocy wybitnych doradców, brakowało dobrych wojskowych i ekonomów. Dzięki namowom królowej- matki na arenę polityczna wszedł kardynał Jean du Plesis de Richelieu. W 1624 został pierwszym ministrem Ludwika XIII. I to właśnie jego działania przyczyniły się do tworzenia procesu monarchii absolutystycznej we Francji.
Dążył do całkowitego scentralizowania państwa. Dzięki dużemu zaufaniu króla Richelieu mógł kierować sprawami państwa. Chcąc uczynić Francje monarchią absolutną uczynił wiele znaczących kroków:
Po pierwsze musiał się uporać z arystokracją na czele, z Montmorency, która utworzyła opozycje wraz z ludźmi ze sfer dworskich: z bratem króla Gastonem d`Orleansem i z samą królową- matką Marią Medici, przeciwstawiali się oni absolutyzmowi i rządom Richelieugo. Mając duże poparcie u króla Richelieu doprowadził nawet do tego, że królowa- matka musiała opuścić Francje, a brat został pobity przez wojska Richelieugo pod Castelnaudary na południu Francji, a Montmorency został ścięty.
Drugą ważna sprawą była sprawa wyznawców kalwinizmu we Francji, czyli hugenotów. Posiadali oni duża pozycje w państwie, co nie godziło się z planami monarchii absolutnej we Francji Richelieugo. Nie chciał się zgodzić na istnienie protestantyzmu francuskiego jako siły politycznej. Kardynał podjął się walki z hugenotami w 1628 roku zdobył główną twierdze przeciwnika- La Rochelle. Następnie mocno osłabił pozycje hugenotów: pozbawieni oni zostali przywilejów gwarantujących ich niezależność polityczną, rozwiązano ich organizację wojskową, odebrano im wszystkie twierdze, a także prawo zgromadzeń. Jednak Richelieu był tolerancyjny i zapewnił im wolność wyznaniową. Kardynał ograniczył znacząco przywileje hugenotów obalając w ten sposób postanowienia edyktu nantejskiego.
Chcąc skutecznie działać zlikwidował rade królewską, która składała się w dużej mierze z arystokracji, powołał rząd złożony z ministrów. Ważnym urzędem utworzonym przez kardynała byli intendenci. Byli oni wysyłani na prowincję sprawowali różne funkcje państwowe: administracyjne, sądowe, a nawet podatkowe. Tak, więc władza intendentów była bardzo znacząca. Pomagała kardynałowi Richelieu w rządzeniu państwem absolutnym.
Richelieu rozbudował też flotę francuską i handel. Był zwolennikiem merkantylizmu, czyli główna wagę przyjmował do eksportu i rodzimej produkcji.
Był reprezentantem interesów szlachty średniej wytworzył się blok silnej władzy królewskiej sprzymierzony ze szlachtą średnia przeciwko arystokracji.
Richelieu obalając opozycje głosił zasadę racji stanu, mówił, że nie należy się wahać by kogoś unicestwić, jeśli wymaga tego racja stanu. Był bezwzględny w swoich działaniach: posyłał na śmierć swoich spiskowców, którym nie odpowiadała monarchia absolutna, karani także byli zwykli szlachcice, którzy nie przestrzegali zakazu pojedynkowania się. Widoczna jest tu postawa człowieka absolutystycznego, który jest zdecydowany i pewny siebie- taki był właśnie kardynał, Richelieu.
Kontynuatorem polityki Richelieu był kardynał Mazarini był bardzo dobrym dyplomatą. Sprzymierzył się z Anglikami by pokonać Hiszpanów nie zważał na dawne zatargi liczyło się dla niego tylko uzyskanie żądanego celu.
Mazarini doprowadził do ślubu młodego króla Ludwika XIV z Marią Teresą z rodziny królewskiej Hiszpanii. Miało to ważne strategiczne znaczenie, ponieważ dawało możliwość upomnienia się o koronę Hiszpanii, gdyby wymarła tamtejsza linia Habsburgów.
Ważnym wydarzeniem do umocnienia monarchii absolutystycznej był dekret królewski w 1626- mówił o obowiązkach ministra spraw zagranicznych, był on odpowiedzialny za działalność służby zagranicznej.
Mazarini musiał także uporać się z buntem ludności: w latach 1648- 1653 walczył przeciwko frondzie. Parlament paryski nie godził się na nowe podatki i zredagował 27 artykułów, w których były zawarte tendencje antyabsolutystyczne miały na celu ograniczyć władze króla. Mazarini w 1649 musiał porozumieć się z parlamentem, a później po sprzymierzeniu się arystokracji z parlamentem Mazarini został wygnany z kraju. Jednak fronda się rozpadła, ponieważ doszło do nieporozumień z arystokracją i Mazarini pokonał buntowników.
Twarde i stanowcze rządy kardynałów odegrały znacząca role w tworzeniu monarchii absolutystycznej we Francji. Władza królewska zarówno Ludwika XIII jak i Ludwika XIV został przyćmiona przez rządy kardynałów. Ich wykształcenie i doświadczenie polityczne sprawiły, że Francja stała się silna wewnętrznie i pokazała się jako jedna z największych potęg europejskich XVII wieku. Walka o absolutyzm we Francji była bardzo trudna i budzi wielki podziw, była także bardzo delikatna, bo dotykała religii( walka z hugenotami), trzeba było być dobrym strategiem i dyplomatą by sprostać parlamentowi i arystokracji francuskiej, a także być dobrym wojskowym, bo dochodziło do licznych walk z buntownikami. Te cechy posiadali ci dwaj kardynałowie Richeliue i Mazarini utworzyli silną monarchię absolutną we Francji.