Ekosystem łąki

Biocenoza łąki jest jednorodna i stosunkowo prosta. Główny składnik, to różne gatunki traw wysokich (np. kostrzewy, tymotki, rajgrasy, wiechliny, turzyce, ostnice) i niskich (np. perz) z domieszką dwuliściennych bylin (np. piołun, mięta, tymianek, szałwia, miłek wiosenny). W zależności od obszaru występowania w biocenozie łąki mogą przeważać trawy niskie (15-45 cm), trawy średnie (60-120 cm), trawy wysokie (150-250 cm).

Łąka jako biocenoza dostarcza wprawdzie dużo pokarmu, nie daje jednak dostatecznych możliwości schronienia i ukrycia się zwierząt. Stąd większość ssaków należy do zwierząt szybko biegających lub ryjących. Na takich obszarach dominują ssaki trawożerne, duże kopytne, które szybko biegają (np. bizony, antylopy, gazele, zebry, dziki koń azjatycki-kułan, czy azjatycka stepowa mała antylopa-suhak). Ryjące to: susływ Euroazji, pieski preriowe w Ameryce Północnej, inne to chomiki, bobaki. W norach ssaków ryjących znajdują schronienie liczne gatunki węży, jaszczurki lub ptaki. Żyją tu także liczne gatunki innych gryzoni - np. karczowniki, mysz polna. Z ptaków żyją tu przepiórki, kuropatwy, dropie, sępy i orły.

Zbyt mała liczba dużych kopytnych ssaków sprawia, że brak jest wielkich drapieżników, występują natomiast wilki, lisy stepowe, kojoty, szakale.

Odkąd człowiek w wyniku prowadzonej niszczącej działalności zmniejszył liczbę tych drapieżników, często obserwuje się masowe gradacje gryzoni, które wyrządzają szkody w uprawach.
W upalne lata dochodzi do nadmiernego rozwoju jednego z gatunków owadów z rzędu prostoskrzydłych- Szarańczy wędrownej (Locusta migratoria), która na trasie swoich przelotów zjada dosłownie wszystko wywołując tym samym widmo klęski żywnościowej.

Łąki strefy umiarkowanej występują na obszarach, gdzie panuje niedostatek wody, wynikający z małych i nierównych opadów rocznych (250-450 mm/rok). Lato jest suche i gorące, zima dość mroźna i śnieżna. Dobowe wahania temperatury powietrza i ziemi są duże. Klimat kontynentalny, suchy, uniemożliwiający rozwój drzew (ponadto duża konkurencja o światło wśród siewek- siewki traw rosną o wiele szybciej niż siewki drzew, i tym samym ograniczają dostęp do światła siewkom drzew). Ze względu na bardzo żyzne gleby (czarnoziemy z bardzo grubą warstwą próchniczną) prawie wszystkie ekosystemy łąkowe zostały zajęte pod uprawy lub pastwiska.