Czy życie jest labiryntem? Jakie pułapki mogą na nas w nim czekać? Co może być nicią Ariadny?

"...ulice podwójne, ulice sobowtóry , ulice kłamliwe i zwodne. Oczarowania i zmylona wyobraźnia wytwarza złudne plany miasta, rzekomo dawno znane i wiadome, których te ulice mają swe miejsce i swą nazwę, a noc w niewyczerpanej swej płodności nie ma nic lepszego do roboty, jak dostarczać wciąż nowych i urojonych konfiguracyj. Te kuszenia nocy zimowych zaczynają się zazwyczaj niewinnie od chętki skrócenia sobie drogi, użycia niezwykłego lecz prędszego przejścia. Powstają ponętne kombinacje, prześcia zawiłej wędrowki jakąś niewypróbowaną przecznicą..."
Bruno Schulz "Sklepy Cynamonowe"

"Uczyniwszy na wieki wybór,
W każdej chwili wybierać muszę"
Jerzy Liebert

Każdy z nas, idąc ścieżkami życiowego labiryntu zmierza do określonego sobie celu. Często szukamy drogi na skróty, ułatwienia. Nierzadko stajemy przed rozgałęzieniem, stajemy przed dylematem, którą drogą iść. Każdemu zdarza się zajść w ślepą uliczkę, wybrać nie tę ścieżkę, co należało. Co dalej robić? Jak znaleźć w sobie siłę, by brnąć dalej?
Labirynt to metafora ciągłego szukania- swojej drogi i tożsamości. Całe życie wędrujemy- wśród plątaniny wąskich korytarzyków, zawiłych ścieżek. W mitologii Tezeusz przemierzał sekretne przejścia pałacu Knossos, chcąc zabić okrutnego Minotaura- pół człowieka pół byka. Bez pomocy pięknej Ariadny by zginął, bez podarowanej złotej mu nitki nie odnalazłby drogi powrotnej. Czy w naszym codziennym życiu coś można nazwać taką nitką, bez której nasze życie byłoby puste i nijakie? Myślę, że takim mianem można określić wszystko co sprawia nam radość. Gdyby w naszym życiu zapanowała rutyna, nie potrafilibyśmy z chęcią i zapałem wykonywać nasze obowiązki. Dlatego, nicią Ariadny, są wszystkie przyjemności- nawet wyjście do kina z przyjciółmi-rady innych dla nas, które oświetlają naszą drogę, jasnym płomykiem nadziei. Nabieramy doświadczenia, pozwalające uniknąć nam w przyszłości tych samych błędów.
Jakie pułapki mogą na nas czyhać w życiowym labiryncie? Podam teraz- choć może skrajny przypadek- przykład z książki Barbary Rosiek "Pamiętnik Narkomanki". Zagubiona i osamotniona dziewczyna sięgnęła po używki i tym jednym czynem przekreśliła swoje szanse na dalsze, szczęśliwe życie. Wybrała nie tę drogę w labiryncie co należało i dlugo szkuała wyjścia z ślepej uliczki. My młodzież gimnazjalna, mamy jeszcze całe życie przed sobą- liceum, studia, dorosłość. W labiryncie życia czekać na nas będą różne niebezpieczeństwa- i będziemy musieli się nauzyć odróżniać zło od dobra.
Podsumowując powyższe przemyślenia i odwołując się do przytoczonego fragmentu ,,Sklepy Cynamonowe? ? Bruna Schulz?a, możemy powiedzieć, iż nasze życie to nieskończony labirynt z wieloma ścieżkami, podobnymi do siebie, zawiłymi i pogmatwanymi. Każdy nowy dzień jest pewną przebytą drogą w labiryncie. Niekiedy słuszną, a niekiedy błędną. Trafiamy na pułapkę, ślepą uliczkę, z której próbujemy się wydostać, używając ,,Nici Ariadny? ? czyli naszego rozumu, przemyśleń, starań, wiedzy oraz rad bliskich.