"Kamienie na Szaniec" A. Kamiński charakterystyka Alka.

Jednym z głównych bohaterów powieści A. Kamińskiego „Kamienie na Szaniec.” jest Aleksy Dawidowski, pseudonim Alek, legendarna postać słynnej „Akcji pod Arsenałem” . Urodził się 3 listopada 1920r. w Warszawie. Mieszkał na Żoliborzu razem z rodzicami i siostrą Marylą. Jego ojciec był dyrektorem fabryki, działaczem społecznym. Ze wszystkimi członkami rodziny świetnie się dogadywał. Dom zawsze przepełniony był ciepłem i życzliwością domowników.

Alek był wysokim, szczupłym chłopcem o niebieskich oczach i jasnych włosach, dbał o swoją kondycję. Doskonale jeździł na nartach. Uwielbiał kino. Z powodu pokaźnego wzrostu nazywany był często przez kolegów „Glizda”. Należał do pogodnych osób, często się uśmiechał. Mówił szybko wymachując przy tym rękoma. Alek ukończył gimnazjum im. Stefana Batorego, jedna z najlepszych warszawskich szkół. Choć nie za bardzo przykładał się do nauki, maturę zdał w wieku 19 lat. Był dobrym uczniem, jednak nie szkoła była dla niego najważniejsza. Tym, co sprawiało chłopcu największą radość i satysfakcję, była przynależność do drużyny harcerskiej „Buków”.

Wiecznie uśmiechnięty dryblas skupiał wokół siebie zawsze sporą grupkę kolegów. W kontaktach z innymi był szczery, bezpośredni, życzliwy i uczynny. Posiadał też wyjątkowo talent przywódczy. Był bardzo impulsywny i bardzo często wpadał w zachwyt, ale w chwilach ważnych potrafił się opanować. Lubił się popisywać. Alek nie potrafił patrzeć na czyjąś krzywdę i chętnie wszystkim pomagał. Dzięki temu zyskał sobie wielu przyjaciół, którzy cenili go i wiedzieli, że można było na nim polegać. Z Zośką i Rudym łączyła go ogromna przyjaźń. Chłopcy ufali sobie nawzajem i liczyli na siebie w trudnych, niebezpiecznych sytuacjach. Akcja pod Arsenałem, w której mieli odbić Rudego jest głównym dowodem ich przyjaźni.

Alka pociągały zawsze niecodzienne czyny. Chłopiec tak dobrze odnajdywał się w akcjach małego sabotażu. To on przodował w tłuczeniu szyb zakładów fotograficznych. Dobrze spisywał się w gazowaniu kin i wypisywaniu haseł czy malowaniu symboli na murach. Mimo tak wielu dokonań, Alek był bardzo skromny. Nie lubił mówić o swych dokonaniach. Gdy ktoś inny wspomniał o jego wyczynach wprawiało go to w zakłopotanie.

Uważam, że Alek był wyjątkową postacią. Dzięki swej postawie, razem z innymi dzielnymi chłopcami został wpisany w historię Polski. Do końca czuł się Polakiem, wiedział, że umiera, mimo to wciąż myślał o Ojczyźnie i przyjaciołach. Był osobą godną naśladowania, która potrafiła pięknie żyć i pięknie umierać.