Charakterystyka Ramzesa XIII bohatera książki Bolesława Prusa pt. "Faraon".

Ramzes XIII to jedna z głównych postaci książki Bolesława Prusa pt. „Faraon”.
Akcja książki toczy się w 11 wieku p.n.e. w okresie panowania dwudziestej dynastii Faraonów.

Główny bohater jest czwartym synem Faraona Egiptu. Matką jego była królowa Nikotris. Ramzesa poznajemy w momencie, kiedy jego ojciec mianuje go następcą tronu Egiptu. Młody następca poprosił ojca o mianowanie go dowódcą korpusu, pragnął bowiem sprawdzić się czy zostanie dobrym wodzem. Nie sprawdził jednak się na swej roli, ponieważ był niedoświadczony i naiwny, popełniał wiele strategicznych błędów, nie doceniał siły i bezwzględności swoich przeciwników, a także źle dobierał sobie sprzymierzeńców. Do końca pozostał w wierze w swoje poglądy.

Ramzes XIII był z natury osobą porywczą i bezmyślną. Był zmienny i niestały w uczuciach. Nie doceniał roli nauki, wierząc tylko w siłę oręża. Nie kierował się rozwagą ani poradami udzielanymi przez mądrzejszych i bardziej doświadczonych, za to jego decyzje były podejmowany pod wpływem chwilowych emocji. Owe cechy charakteru zgubiły go.

Po śmierci ojca został władcą wielkiego państwa. Jego życie w roli Faraona było jednak bardzo trudne. Egipt w powieści przedstawiony był w bardzo ciężkim położeniu. Kraj był wyniszczony wojnami, które doprowadziły do wymordowania wielu chłopów. Ziemia była źle uprawiana, a rolnictwo mało wydajne. Skarb państwa był spustoszały, a wojsk chroniących państwa było niewystarczająco aby sprawnie zarządzać państwem. W państwie panowała bieda i okrucieństwo wobec chłopów i niewolników. Kapłani żyli w przepychu, a ich jedynym celem było powiększanie swojego majątku.

Ramzes XIII jest postacią tragiczną, ponieważ wszystkie cele jakie sobie w życiu postawił, nie osiągnęły skutku. Umarły także jego najbliższe i najukochańsze osoby. Kiedy stał się Faraonem, szybko został otoczony złą sławą, zyskał bowiem miano nieodpowiedzialnego mężczyzny, lubiącego towarzystwo kobiet. Ludzie uważali go za obłąkanego, przez co stracił ich poparcie i szacunek. Zaćmienie słońca pokryło się z datą powstania. Stracił w nim władzę a zaraz potem życie. Od momentu, w którym poznajemy Ramzesa, ciągle musi on stawiać czoła przeciwnościom losu. Od początku swoich rządów pragnie przywrócić świętość państwu. Chce powiększyć armię, zapewnić społeczeństwu dobrobyt, ład i sprawiedliwe rządy. Dostrzega krzywdę chłopów i niewolników, stara się więc przeprowadzić reformy np. ustala jeden dzień w tygodniu wolny od pracy. Był spragniony również wojny z Asyrią, w której zdobyłby skarby i niewolników. Za swoich rządów rozpoczął także walkę z kapłanami, ponieważ wiedział, że jeżeli nie pozbawi ich wpływów jakie do tej pory wywierali na faraonów, to sytuacja w państwie nie może się poprawić.

Znajdziecie podobną pracę właśnie ściągnięta z tego portalu, ja ją przerobiłem nieco wzbogaciłem, a niepotrzebne powtórzenia usunąłem. Tamta praca był beznadziejna, a ztej myślę można już więcej wyciągnąć