Niepokoje i pragnienia średniowiecznego człowieka na podstawie znanych utworów.

Średniowiecze to jedna z ważniejszych epok w historii ludzkości. Mimo iż prowadzono dużo wojen i podbojów to po tym okresie pozostały różnorodne utwory literackie. Właśnie na ich podstawie chciałbym ukazać jakie były niepokoje i pragnienia średniowiecznego człowieka.

Zacznijmy więc od niepokojów. Człowiek średniowiecza był oswojony ze śmiercią. Wiedział on o tym, że śmierć potrafi opleść wszystkich w swoje sidła. Nikomu nie uda się jej przechytrzyć. Przed nią każdy jest równy. Utworem, który to ukazuje jest między innymi „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią”. Na prośbę mistrza przybywa do niego Śmierć. Wygląda okropnie. Odstrasza wszystkich swym wyglądem. Na ramieniu trzyma kosę. Śmierć mówi mistrzowi, że nie robi wyjątku i zabije każdego na kogo przyszedł czas.

Natomiast w utworze Franoisa Villon „Wielki testament" podmiot liryczny ukazuje swoje refleksje, które dotyczą ludzkiego życia. Mówi o człowieku, że jest istotą, która ma grzeszne ciało. Czytając ten utwór można odczuć atmosferę niepokoju o nieuniknione przemijanie. Autor porusza kwestię odejścia na tamten świat, bo przecież testament jest spisaniem ostatniej woli człowieka przed nadchodzącą śmiercią

Życiowym pragnieniem tamtejszego typu człowieka było dążenie do doskonałości. Utworem, którym poprę swoją tezę jest chociażby „Legenda o Św. Aleksym”. Aleksy był przykładem średniowiecznego ascety. Podziwiamy u niego to, że potrafił porzucić dobra materialne oraz ukochaną rodzinę. Swym postępowaniem chciał się całkowicie poświęcić Bogu.

Innym przykładem jest utwór Św. Franciszka „Hymn słoneczny”. Zawarł on w nim przesłanie o znalezieniu się w raju po śmierci. W swym hymnie autor wychwala Boga za wszystko to co stworzył dla ludzi.

Kolejnym utworem jest „Pieśń o Rolandzie". Tytułowy bohater był ambitnym oraz dumnym dowódcą wojska Karola Wielkiego. Jego największym pragnieniem było umrzeć godnie i z honorem. Natomiast życiowym celem było odejście na tamten świat w atmosferze apoteozy. Na pewno nie zniósłby splamienia swojego honoru posądzeniem o tchórzostwo, dlatego też nie zadął w róg tylko sam się bronił. Uważam, że pragnienia i niepokoje Rolanda były pragnieniami i niepokojami całego stanu ówczesnego rycerstwa.

Kończąc pracą chciałbym dodać, że ze stylem życia, pragnieniami i niepokojami ludzi tamtej epoki możemy się identyfikować w bardzo małym stopniu. W dzisiejszych czasach również przywiązujemy wagę do dążenia do doskonałości. Podobnie jak i oni obawiamy się śmierci, a zwłaszcza chwili jej nadejścia. Ludzie, którzy krytykują średniowiecze uważając je za okres zacofania nie mają racji, gdyż epoka ta przyniosła wiele wzorców osobowych, które znajdują zastosowanie w czasach, w których żyjemy.