Człowiek współczesny wobec ideałów średniowiecza

Od okresu średniowiecza minęło już ok. V wieków i świat tamtego czasu zmienił się w dużym stopniu. Najbardziej jednak zmienili się ludzie, ich poglądy, problemy i, co najbardziej różni nas od tamtej epoki, podejście do życia. Odzwierciedlenia wszelkich wartości i ideałów, które niegdyś wiele znaczyły, trudno jest odnaleźć dzisiaj. Są to jedynie małe cząstki tamtych czasów. Jak małe, przedstawię to poniżej.

Niezwykle fascynujące dla współczesnego czytelnika jest to, jak ogromną wiedzę o świecie i człowieku posiadali nasi przodkowie. Na przestrzeni wieków powstał pewien wzorzec "człowieka poczciwego", który obowiązuje do dnia dzisiejszego. Już wtedy największą mądrością człowieka była umiejętność nazywania dobra dobrem, a zła złem. Człowiekowi współczesnemu coraz ciężej odróżnić te wartości. Człowiek współczesny bezustannie zderzający się z relatywizmem, jaki proponuje mu współczesna kultura, coraz częściej tęskni za autorytetami, których wzór i jasne przesłanie pozwoliłyby mu uporządkować własne życie.
W "Bogurodzicy" - człowiek zwraca się do Boga za pośrednictwem Matki Bożej o "zbożny pobyt, a po żywocie rajski przebyt ". W ten sposób zostało wyrażone pragnienie życia uczciwego, spokojnego, bez konieczności wojowania, w zgodzie
z chrześcijańskimi zasadami moralnymi.
W średniowieczu ludzkie czyny w większym lub mniejszym stopniu determinowane były pragnieniem życia wiecznego, a więc wiara stanowiła zasadniczy element świadomości. W tej epoce Bogu przypisano główną rolę na scenie świata,
a średniowieczni twórcy, jak św. Augustyn i św. Tomasz uznawali człowieka jedynie za pośrednika między stworzeniami.
Rycerz średniowieczny winien był spełniać charakterystyczny dla tej epoki wzorzec idealnego rycerza, królowie winni byli być idealnymi władcami, inni zaś poddawali się ideałowi ascety, cierpiętnika... Idealnym rycerzem był Roland
z „Pieśni o Rolandzie”. Był honorowy, oddany Bogu, ojczyźnie i damie.
„Dusza Bogu, służba królowi, serce damie”- mówi średniowieczny kodeks rycerski. Był on odważny, bohaterski, szlachetny, piękny, silny, młody mężczyzna. Jego miecz jest jego relikwią. Hańbą zaś byłoby zadęcie podczas walki w róg, w celu sprowadzenia posiłków.
Idealnym władcą opisywanym w „Kronikach” Galla Anonima był Bolesław Krzywousty. Autor mówi o nim jako o wskrzeszeniu świetności polskiego władcy
z czasów Chrobrego. Krzywousty w pismach Anonima przywracał czasy dawnej wielkości i potęgi Królestwa Polskiego, zachwianych w XI wieku.
Asceta jest kolejnym z ideałów średniowiecza, to człowiek świadomie umartwiający się i rezygnujący z dóbr życia doczesnego w imię osiągnięcia świętości. Wzór takiego człowieka ukazany jest w „Legendzie o św. Aleksym”. Bohater całkowicie poświęca się Bogu, wyrzeka się swojego pochodzenia, żony i majątku. Opuszcza dom rodzinny, z pokorą znosi biedę, tułaczkę i upokorzenia. Wszystko to czyni na chwałę Bożą, po to by zdobyć aureolę świętości.

Człowiek współczesny jest daleki od średniowiecznych ideałów, ponieważ większość z nas to typowi materialiści, dla których liczy się tylko posiadanie pieniędzy. Ludzie współcześni często przeliczają szczęście na pieniądze lub cenne przedmioty. W dzisiejszych czasach duże znaczenie mają dla człowieka urządzenia takie jak: komputer, telewizor czy telefon komórkowy, bez których ciężko było by nam się obyć. Przedmioty te powodują, że odcinamy się od świata zewnętrznego. Wolimy siedzieć w domu przy telewizorze czy komputerze niż spotykać się ze znajomymi. Czasami niektórzy zauważają, że goniąc za rzeczami materialnymi tracimy sens życia. Nie umiemy cieszyć się drobnymi przyjemnościami. Często robiąc karierę zawodową zaniedbujemy zdrowie, nie mamy czasu dla rodziny i przyjaciół, wyzbywamy się zasad moralnych oraz oddalamy się od Boga. Asceci nigdy nie oddalali się od Boga, On był dla nich sensem życia i nie potrzebowali do tego dóbr materialnych. Rycerz za to nigdy nie łamał swoich zasad i przyrzeczeń dla nikogo,
a szczególnie dla pieniędzy, co jest przeciwieństwem współczesnego człowieka.
Podsumowując mogę stwierdzić, że człowiek współczesny jest ubogi. Rozdarty miedzy systemami wartości a własnymi pragnieniami. Świat zmienia się tak szybko,
a on nie ma czasu żeby zastanowić się nad swoim życiem. Brak autorytetów, desperacka pogoń za szczęściem, załamania i depresje. Człowiek
w średniowieczu miał łatwiej. Posiadał nad sobą sprawiedliwego króla, chciał osiągnąć Królestwo Niebieskie i do tego dążył. Jego świat był uporządkowany. Właśnie ładu i spokoju wewnętrznego możemy mu pozazdrościć.