Jan Kochanowski
Jednym z najwybitniejszym humanistów renesansu w Europie, a niewątpliwie najwybitniejszy poeta polski tego okresu był Juan Kochanowski, którego postać najczęściej kojarzona jest z ogromnym przywiązaniem do życia w zgodzie z otaczającą przyrodą. Kochanowski to twórca fraszek, trenów, pieśni, satyr, dramatów, któremu znakomicie znane było realia państwowe, religijne i polityczne ze względu na jego pobyt na dworze królewskim Stefana Batorego i stały kontakt z elitami życia towarzyskiego odrodzeniowej Polski.
Pieśni
W pieśniach Kochanowski chętnie powracał do motywów historycznych oraz do różnych epizodów z przeszłości. W "Pieśni świętojańskiej o Sobudce" , poeta chwalił życie wiejskie i rodzinne, ukazane w jej całości letniej urody. Przedstawione w pieśni życie ukazuje jako doskonała jedność wszystkich jego części składowych, ludzi i przyrody, pracy i zabawy, myśli i obyczajów. W pieśni IX Kochanowski stwierdził, że przewidywanie i ścisłe planowanie swojego życia nie jest możliwa. Należy, zatem zachować umiar i z optymizmem patrzyć na świat. Człowiek powinien godnie przyjmować powodzenie jak i klęskę. Kochanowski proponuje szczęście "stateczne"- umiejętność postępowania. W pieśni XII Kochanowski uważa cnotę za najwyższa wartość moralną. Mówi, że jest ona nagrodą sama w sobie. Mówiąc o cnocie nawiązuje do filozofii i zachęca do postępowania według jej zasad.