Charakterystyka porównawcza postaci ukazanych w obrazie "Dwa pokolenia" Jerzego Dudy-Gracza.

Obraz pt. „Dwa pokolenia” autorstwa Jerzego Dudy-Gracza, przedstawia jak sama nazwa wskazuje dwa pokolenia młode i stare. Tło, na którym postacie zostały namalowane to z pewnością scena, lub miejsce rodem z zakładu fotograficznego. Wskazuje na to poza postaci przybrana jakby specjalnie do zdjęcia. Na tło składa się czerwona, w połowie upięta zasłona, podłoga ułożona we wzór szachownicy oraz brązowa ściana, przed którą znajdują się obaj panowie. Artysta powiedział: „Ja te postacie z moich obrazów tak czuje. Starając się jak najobiektywniej pokazać ich wygląd zewnętrzny, usiłuję jednocześnie obnażyć to, co znajduje się w ich wnętrzu”. Postaram się przybliżyć jego pogląd i sprawdzić czy mu się to udało.
Mężczyzna siedzący z lewej strony to postać wiekowa około 70 lat, natomiast młodzieniec stojący obok niego nie ma z pewnością więcej niż 30 lat. Obie postacie to ludzie eleganccy, a jednocześnie śmieszni na swój sposób, można to wywnioskować z ich ubioru. Pierwszy mężczyzna o dziwnym kształcie głowy i kilku włosach, to prawdopodobnie weteran wojenny, wskazuje na to mały czerwony krzyż na białym tle przypięty do jego płaszcza. Z cała pewnością jest to człowiek majętny, można to wywnioskować poprzez schludny ubiór, czyli jasny długi płaszcz idealnie dopasowany krawat oraz białą koszulę w niebieskie podłużne pasy, wystającą spod marynarki czarnego garnituru, a także białe, skórzane buty, na małym obcasie i czarne stylowe rękawiczki, a także mały, czerwony sygnet na serdecznym palcu, który w ogóle nie pasuje do reszty ubioru tak jak białe buty.
Młodzieniec natomiast reprezentujący swoje pokolenie – nowoczesne, luzackie, żywiołowe ma długie, jasne włosy, z pewnością według panującego stylu. Pod prawą ręką trzyma radio, symbol współczesności i dominacji medialnej, co jest całkowicie obce pierwszemu panu, oddanemu zapewne tradycji, nie chcącemu się wyróżniać. Purpurowa, jedwabna koszula, z dużym kołnierzem i dekoltem ukazujący ozdobny gadżet, który powinien być symbolem wiary- krzyż, oraz brązowe spodnie – dzwony, duży pasek ze srebrną klamrą, a także masywne buty na koturnie to najnowszy krzyk mody. Trudno cokolwiek powiedzieć o jego statusie majątkowym, ale można przypuszczać, że nie jest on biedny, ale raczej zamożny. Panowie przybrali postawę jak do rodzinnej fotografii. Starszy dumny i poważny, siedzi pewnie, wzrok ma wbity wprost przed siebie. Młody w przeciwieństwie do niego przybrał nonszalandzką pozycję trzymając luzacko stare radio pod pachą sprawiając wrażenie, że nigdzie nie może się rozstać z muzyką. Swoim wyglądem pokazują kontrast panujący pomiędzy dwoma pokoleniami. Postacie nie przedstawiają piękna, są wręcz brzydkie, a ich twarze przypominają raczej karykatury niż rzeczywisty wygląd, niemniej jednak ich usta są wykrzywione w pozytywnym uśmiechu u młodego w drwiącym, a u starego jest uśmiech na siłę, nieszczery, nienaturalny.
Nawiązując do motta myślę, że autor obrazu miał na celu przekazanie odbiorcy w prosty sposób, jak różni mogą być ludzie, jak różne mogą być ich myśli i dusze, co utożsamia się z wyglądem zewnętrznym tych osób. Myślę, że obraz może mieć także ukryty sens, prawdopodobnie autor uosabia się z tymi postaciami ukazuje nam żartobliwie przez te postacie etapy życia: jako młodzieńca i jako starca, którym był malując ten obraz. Wysnułem ten wniosek z jego biografii, natknąłem się na fragment w którym była informacja o jego odznaczeniach krzyżami zasług:
-Krzyż Wielki, Krzyż Komandorski, Srebrny Krzyż Zasług itp.
Taki sam jaki miał starszy mężczyzna przypięty do płaszcza.