‘wydawać ostry, cienki, piskliwy głos, dźwięk’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. pištět ‘piszczeć’, piskat ‘gwizdać, świstać; grać na instrumencie; piszczeć, bzykać’, ros. piščáť ‘piszczeć, skwierczeć, kwilić’, sch. píštati ‘piszczeć, świstać, gwizdać, skrzypieć; grać na piszczałce’) < psłow. *piskati / *piščati ‘wydawać ostry, wysoki, przenikliwy głos, dźwięk’ – oparte na wykrzyknieniu dźwiękonaśladowczym imitującym pisk (zwłaszcza ptasi) pi!
Źródło
Piszczele zowią trąby, puzony, szałamaje, dudy i wszelkiego rodzaju piszczałki.
Sebastian Petrycy (ok. 1554-1626)
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
100%
1 głos
piszczel
1. ‘jedna z dwóch kości podudzia’(od XVIII w.); 2. wcześniej (od XV w.) ‘instrument dęty w kształcie rury, piszczałka’; ogsłow. < psłow. *piščalь ‘dęty instrument wydający wysokie, piskliwe tony’ > wtórnie ‘długa, pusta wewnątrz kość goleniowa’; podstawą jest psłow. czasownik *piščati
poleca
b/d
zapiszczeć
czasownik przedrostkowy
poleca
60%
5 głosów
pisknąć
forma wielokrotna
poleca
b/d
piskać
forma wielokrotna
poleca
b/d
pisnąć
forma wielokrotna
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta