Recenzja filmu "Pan Tadeusz".

Przez wiele lat nasza najwspanialsza epopeja narodowa nie mogła doczekać się ekranizacji. Jednakże od jakiegoś czasu można zauważyć wielki wylew na ekranach kin naszych rdzennych dziel narodowych tj. „Ogniem i mieczem” Henryka Sienkiewicza czy wyżej wspomniany „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza.

„Pan Tadusz, czyli ostatni zajazd na Litwie w 12 księgach pisanych wierszem”

od wielu lat towarzyszy nam Polakom w życiu. Krzepił on serca ludzi w czasach, gdy Mickiewicz go pisał dodaje nam otuchy i dziś. Sama książka opowiada o losach dwóch skłóconych ze sobą rodach: Horeszków i Sopliców. Nienawiść ta zostaje spowodowana przez jednego z głównych bohaterów Ks.Robaka. Kilkanaście lat temu zabił on przypadkowo Stolnika Horeszke podczas oblężenia zamku prze moskali. Jego sługa Gerwazy nie mógł tego znieść i obiecuje swojemu panu zemścić się. Poza tym w książce mamy również watek miłosny miedzy tytułowym Panem Tadeuszem i Zosia przybrana córka Telimeny.

Przed obejrzeniem tego filmu nasuwały mi się ogromne wątpliwości czy uda się reżyserowi, czyli ` zrealizować ten film. Jest to reżyser bardzo znany i ceniony, ale mimo wszystko książka jest pisana wierszem wiec stanął on przed ogromnym wyzwaniem. Jako dzieło literackie jest on przecież znany z wielu bardzo barwnych opisów cudownej polskiej przyrody.

Już po rozpoczęciu filmu można zauważyć ze autor uchwycił to „cos”. Doskonale zrealizowane zdjęcia przyrody(duże brawa dla Allana Starskiego) z nastrojowa muzyka Wojciecha Kilara tworzą mieszankę wręcz piorunującą! Możemy poczuć jakbyśmy żyli w tamtych czasach. W rolach głównych wystąpiła sama śmietanka polskiej kinematografii, czyli: Michał Zebrowski jako Pan Tadeusz, Bogoslaw Linda, który wcielił się w Ks.Robaka,Grazyna Szapolowska wystąpiła w roli Telimeny oraz Alicja Bachleda Curus jako piękna Zosia. Na sam koniec zostawiłem fenomenalna role Gerwazego, która zagrał doskanaly jak zawsze Daniel Olbrychski. Bardzo sprytnie poradzono sobie z niektórymi tekstami wypowiadanymi przez bohaterów gdyż zostały one zagęszczone i skrócone gdyż w oryginale były za długie do ekranizacji. Nie można się przyczepić do gry aktorów, ponieważ stoi ona na bardzo równym wysokim poziomie. Osobiście bardzo zaskoczyła mnie gra Bogusława Lindy, który pokazał ze umie grac również bardziej ambitne filmy niż np. ”Psy”. Na plus należy również zaliczyć dodanie sceny, której nie ma w książce -mianowicie narratora Adama Mickiewicza, który czyta swoje dzieło współwięźniom na emigracji. Jedyne, co mi się nie podobało to urywanie się niekiedy scen filmu w bardzo dziwnych momentach i przechodzeniu do innej. Poza tym czasami można zobaczyć niedopracowania ze strony realizatora gdyż np. gniazdko elektryczne czy antena telewizyjna nie były chyba charakterystyczne dla tamtych czasów.

Reasumując jest to film niemal bez wad, co wydaje się wręcz niemożliwe. Wydaje mi się ze dzieło Adama Wajdy przejdzie na zawsze do kanonu polskiej kinematografii. Jest to przede wszystkim film polski i dla Polaków także w innych krajach może nie zostać tak przychylnie przyjęty jak u nas gdzyz trzeba byś Polakiem żeby zrozumieć jego idea, przesłanie. Także niebojmy się słów krytyki i róbmy filmy dla nas i tylko dla nas. Jeżeli nie widziałeś jeszcze tego filmu koniecznie pędź do kina gdzyz stracisz doskonały obraz ukazujący niemniej wspaniała książkę.