Parki Narodowe Polski

BABIOGÓRSKI PARK NARODOWY:

Znajduje się on w Polsce południowej, w powiecie suskim i nowotarskim (województwie małopolskim) przy granicy ze Słowacją. Po słowackiej stronie istnieje też rezerwat "Babia Hora". Obejmuje północną i południową stronę masywu Babiej Góry włączając najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego - Diablak (1725 m n.p.m.).


Flora
Na terenie parku opisano 500 gatunków roślin naczyniowych, prawie 200 gatunków mchów oraz liczne porosty, glony i wątrobowce. Występuje tutaj 70 gatunków wysokogórskich oraz 54 objętych ochroną gatunkową.
Na Babiej Górze widoczny jest piętrowy układ roślinności górskiej. Są to następujące piętra wraz z charakterystycznymi roślinami:
· regiel dolny (700-1150 m n.p.m.)
o buk
o świerk
o jodła (sięgają do 45 m wysokości i 350 cm obwodu pnia; zobacz: Gruba Jodła)
o żywiec cebulkowy
o czosnek niedźwiedzi
· regiel górny (1150-1350 m n.p.m.)
o świerk
· pas kosodrzewiny (1391-1650 m n.p.m.):
o kosodrzewina
o jarzębina
o kostrzewa pstra
o zawilec narcyzowy
o goździk okazały
o lilia złotogłów
· piętro alpejskie (1650 - 1725 m n.p.m.):
o sit skucina
o kosmatka brunatna
o rogownica alpejska (endemit babiogórski)
Symbolem parku jest okrzyn jeleni, który występuje tylko w Babiogórskim Parku Narodowym.




BIAŁOWIESKI PARK NARODOWY:

Wody
Białowieski Park Narodowy leży przy wododziale Wisły i Niemna. Na terenie parku nie ma żadnych jezior ani większych rzek. Najbardziej cenny obszar parku leży w widłach rzek Hwoźnej i Narewki. W puszczy ma swoje źródło rzeka Orłówka. Ponadto przez obszar parku przepływają dopływy Narewki: Łutownia, Przedzielna i Braszcza.


Flora
Białowieska puszcza jest najlepiej zachowanym lasem naturalnym na Niżu Europejskim . Ponad 2/3 powierzchni parku zajmują lasy liściaste. Największą powierzchnię zajmują lasy grądowe (dębowo - grabowe), które rosną na najżyźniejszych glebach puszczy Białowieskiej. W miejscach zalewanych przez kilka miesięcy wodą rosną olsy i łęgi, składające się głównie z olszy czarnej i jesionu. W suchszych miejscach rosną natomiast bory sosnowe, świerkowe i mieszane. Ogólnie rzecz biorąc występuje tu 20 gatunków lasów. ogólnie flora parku liczy 1000 gatunków roślin, w tym 728 gatunków roślin naczyniowych, 277 gatunków porostów oraz ponad 3000 gatunków grzybów. Spośród szczególnie rzadkich roślin żyjących w tym parku należy wymienić pełnika europejskiego, kosaćca syberyjskiego, arnikę górską i fiołka bagiennego.

Fauna
W puszczy Białowieskiej żyje około 12 000 gatunków zwierząt, wśród których przeważają bezkręgowce, a w szczególności owady (8 000 gatunków). Ponadto występuje tu 120 gatunków ptaków, 7 gatunków gadów i 11 gatunków płazów.
Symbolem parku jest żubr, gdyż właśnie w tym parku ocalono od zagłady to zwierzę. Żubry wyginęły już prawie całkowicie w XVIII wieku. Ich nieliczne populacje przeżyły jedynie na Kaukazie i w Puszczy Białowieskiej. W 1919 zabity został ostatni osobnik w Puszczy Białowieskiej. Wyginęła również populacja kaukaska. Do Białowieży zaczęto ściągać osobniki z ogrodów zoologicznych. Początkowo hodowane były na osobnym dziedzińcu. Dopiero w 1952 roku pierwsze okazy zostały wypuszczone na wolność. Obecnie w Białowieskiej Puszczy żyje około 400 żubrów, a 3000 na całym świecie. Wszystkie żyjące żubry pochodzą właśnie z białowieskiej hodowli.

BIEBRZAŃSKI PARK NARODOWY:
Obejmuje dolinę Biebrzy począwszy od jej źródeł, a skończywszy na ujściu do Narwi.

Fauna
Fauna parku jest bogata, chociaż jeszcze nie w pełni zbadana, np. łoś, który jedynie tu przetrwał okres wojny i dzięki ochronie rozmnożył się i rozprzestrzenił na terenie Polski. Poza łosiem w parku występują: jeleń szlachetny, sarna, dzik, zając szarak, bóbr europejski, a z gatunków drapieżnych: wilk, lis, jenot, borsuk, tchórz zwyczajny, kuna leśna, wydra europejska, gronostaj, łasica. Ponad to żyje tu 17 gatunków drobnych ssaków, a wśród nich najliczniejsze i najbardziej rozpowszechnione są: orzesznica, ryjówka malutka, badylarka, nornik północny, smużka.

BIESZCZADZKI PARK NARODOWY:

Flora
Roślinność stanowi ok. 780 gatunków roślin naczyniowych, 250 gatunków mchów, 500 gatunków porostów i 1000 gatunków grzybów. Około 30 to endemiczne gatunki wschodniokarpackie, np. tojad wschodniokarpacki i tauryjski, goździk kartuzek goździk skalny, lepnica karpacka, pszeniec biały.

Fauna
Spośród 230 gatunków kręgowców, w parku można spotkać takie zwierzęta jak:
· jeleń
· żubr
· ryś
· żmija
· żbik
· sarna
· dzik
· niedźwiedź
· wilk
· orzeł przedni
· orlik krzykliwy
· puchacz
· puszczyk uralski
Poza kręgowcami jest też dużo wyjątkowych pierścienic, owadów i pajęczaków.

PARK NARODOWY BORY TUCHOLSKIE:

Urzeka bogactwem dzikiej przyrody, wciąż jeszcze nie w pełni odkrytej przez turystów. Największe powierzchnie zajmują bory sosnowe, pomiędzy nimi podziwiać można skupiska cisów, malownicze doliny Brdy i Wdy, a także piękne jeziora.

W Borach Tucholskich znajdują się obszary torfowiskowe i jeziorka porośnięte skupiskami lilii wodnych. Znaleźć tam można tzw. Suchary – jeziora zarastające kożuchem z torfowców i bagna zwyczajnego. Kożuchy tworzą pływające wyspy, a wiatr przegania je z jednego brzegu na drugi.

Flora
Z rzadkich roślin występują tu: rosiczki, pływacze, bagnice i przygiełki.

Fauna
Ten malowniczy krajobraz leśny upodobały sobie sarny i jelenie, a nawet wilki. W wielu trudno dostępnych obniżeniach terenu zachowały się siedliska rzadkich ptaków: bociana czarnego, kormorana, głuszca i cietrzewia. Spotyka się czaple siwe i łąbędzie. Na niebie pojawiają się czasem sokoły wędrowne.

DRAWIEŃSKI PARK NARODOWY:

Położony jest w północno-zachodniej Polsce, na Pojezierzu Pomorskim, w kompleksie Puszczy Drawskiej.


Flora: ok. 900 gatunków
· chamedafne północna
· żurawina drobnolistkowa
· kłoć wiechowata
· lilia złotogłów
· jarząb brekinia
· storczyki
· rosiczki
· i inne
Fauna:
· ryby ok. 30 gatunków
o troć wędrowna
o troć jeziorowa
o pstrąg
o lipień
o głowacz białopłetwy
o certa
o sieja
o sielawa
o i inne
· ptaki: ok. 100 gatunków lęgowych
o bielik
o rybołów
o orlik krzykliwy
o puchacz
o gągoł
o tracz nurogęś
o pliszka górska
o zimorodek
o i inne

· ssaki: ok. 40 gatunków
· bóbr
· wydra
· dzik
· i inne

GORCZAŃSKI PARK NARODOWY:

utworzony w 1981 roku, jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski.

Obejmuje centralne pasmo Gorców, między innymi masywy Turbacza i Gorca. Dyrekcja Gorczańskiego Parku Narodowego znajduje się w Porębie Wielkiej.

PARK NARODOWY GÓR STOŁOWYCH:

Park jest położony na terenie Sudetów Środkowych na północnym zachodzie ziemi kłodzkiej, przy granicy polsko-czeskiej. Górami Stołowymi nazywana jest znajdująca się na terytorium Polski południowo-zachodniej część rozległej, piaskowcowej płyty wypełniającej Nieckę Śródsudecką, pomiędzy Karkonoszami, a Górami Bystrzyckimi i Orlickimi. Czeski jej fragment nosi nazwę Broumovska Vrchovina i również objęty jest ochroną.


Fauna
W rozległych, zwartych kompleksach leśnych na terenie Parku Narodowego pospolicie występuje jeleń, dzik, sarna, lis, wiewiórka (czarnej i rudej odmiany) oraz drobne gryzonie. Trudniejsze do zauważenia - głównie ze względu na nocny tryb życia - są należące do łasicowatych: borsuk, kuna leśna, tchórz, łasica i gronostaj. Ze ssaków owadożernych częsty jest jeż, a rzadkie ryjówka malutka i typowa dla obszarów górskich ryjówka górska. W charakterystycznym dla Gór Stołowych środowisku spękań i szczelin skał piaskowcowych bytują nietoperze. Cennym elementem fauny ssaków są małe wiewiórkopodobne nocne zwierzęta, zamieszkujące głownie fragmenty lasów liściastych i mieszanych: orzesznica, bardzo rzadka popielica oraz koszatka. Na polsko-czeskiej granicy swoją ostoję ma muflon - sprowadzony z Korsyki i aklimatyzowany w Sudetach gatunek górskiej owcy.

KAMPINOSKI PARK NARODOWY:

Obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. W puszczy, która jest pozostałością po Puszczy Mazowieckiej

Fauna

Ssaki:
· łoś (od 1951 r.)
· bóbr (od 1980 r.)
· ryś (od 1992 r.)
· wydra
· kuna
· lis
· jeż
· jenot
· sarna
· jeleń
· dzik
· nietoperze
· ptaki kampinosu


KARKONOSKI PARK NARODOWY:

Park znajduje się w południowo-zachodniej części kraju przy granicy państwowej z Czechami. Obejmuje 5575 ha, w tym 1718 ha w rezerwatach ochrony ścisłej. W jego skład wchodzą również dwie enklawy na Pogórzu Karkonoskim: góra Chojnik oraz wodospad Szklarki.

Flora i Fauna
W parku występuje ponad 1000 gatunków roślin oraz wiele gatunków zwierząt leśnych, w tym muflon sprowadzony na początku XX wieku z Korsyki. Ponadto żyje tu 90 gatunków ptaków. W parku ochronie podlegają najcenniejsze przyrodniczo i najpiękniejsze krajobrazowo tereny: torfowiska wysokie, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe - wypełnione niekiedy stawami, zbiorowiska traworośli, ziołorośli, borówczysk.

MAGURSKI PARK NARODOWY:

Park leży na granicy województw małopolskiego i podkarpackiego w samym sercu Beskidu Niskiego. Swoim zasięgiem obejmuje górne dorzecze Wisłoki oraz pasmo Magury Wątkowskiej.

NARWIŃSKI PARK NARODOWY:

Park znajduje się w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, na zachód od Białegostoku, pomiędzy miejscowościami Suraż i Rzędziany.
Emblematem(symbolem) Narwiańskiego Parku Narodowego jest błotniak stawowy, lecz na 'herbie" Parku jest on narysowany niedokładnie(przypomina orła).

OJCOWSKI PARK NARODOWY:

Znajduje się on w Polsce południowej, w powiecie krakowskim w województwie małopolskim. Obejmuje część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Najważniejsze obiekty na terenie parku to Dolina Prądnika i Dolina Sąspowska wraz z przyległymi częściami wierzchowiny jurajskiej.

Flora
1000 gatunków roślin naczyniowych:
· obuwik pospolity
· chaber miękkowłosy
· ostnica Jana
· macierzanka wczesna
· lasy
o grądy dębowo-lipowe
o buczyna karpacka
o jawory górskie
o bory sosnowe
o lasy mieszane
Na terenie parku znajdują się grupy skał i pojedyncze ostańce zbudowane z jurajskich wapieni, czasem o fantazyjnych kształtach, np. Maczuga Herkulesa, Brama Krakowska, Igła Deotymy. Jary i wąwozy mają do 120 m głębokości. Znajduje się tutaj kilkaset jaskiń, do zwiedzania udostępnione są: Jaskinia Łokietka oraz Jaskinia Ciemna.

Fauna
Stwierdzono 5500 gatunków zwierząt, w tym m.in.:
· borsuk
· orzesznica
· gronostaj
· bóbr
· nocek orzęsiony
· pluszcz
· zimorodek
· nietoperze (symbol Ojcowskiego Parku Narodowego)

PIENIŃSKI PARK NARODOWY:
Jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski, utworzony w 1932 r.
Fauna
Na terenie parku ochronie podlegają m.in.:
· jaszczurki,
· rysie,
· orły przednie

POLESKI PARK NARODOWY:
Położony jest on we wschodniej części kraju, w województwie lubelskim. 1 maja 1990 utworzono na terenach Polesia leżących w Polsce Poleski Park Narodowy, z siedzibą we wsi Urszulin. Położenie geograficzne: 5127' N 2309' E
Flora
Flora parku jest bogata i obfituje w rośliny typowe dla terenów podmokłych i bagiennych. Na terenie parku występuje 928 gatunków roślin, z których 60 podlega ochronie gatunkowej.
· widłaki
· storczyki
· pełnik europejski
· gnidosz królewski
· kosaciec syberyjski
· brzoza niska
· wierzba lapońska
· wierzba borówkolistna
· turzyca strunowa
· turzyca torfowa
· i inne
Rodzaje formacji roślinnych: torfowiska (niskie, przejściowe i wysokie), brzeziny bagienne, bory sosnowe, olsy.

Fauna
· Ryby (21 gatunków)
o karp
o lin
o karaś pospolity
o płoć
o wzdręga
o szczupak pospolity
· Płazy (12 gatunków)
· Gady (6 gatunków)
o żółw błotny

· Ptaki (146 gatunków)
o orzeł przedni
o bielik
o orlik grubodzioby
o orlik krzykliwy
o żuraw
o brodziec krzykliwy
· Ssaki (35 gatunków)
o smużka
o karlik większy
o gronostaj
o wydra
o łoś
o wilk
o bóbr (gatunek reintrodukowany)

ROZTOCZAŃSKI PARK NARODOWY:

Położony na Wyżynie Lubelskiej. Siedziba dyrekcji parku i muzeum przyrodniczego znajduje się w Zwierzyńcu.
Godłem parku jest konik polski typu tarpan.

Flora
Flora naczyniowa parku liczy około 700 gatunków; w tym liczne górskie (m.in. tojad dzióbaty, czosnek siatkowaty), borealne (widłak wroniec, zimoziół północny, pomocnik baldaszkowy), pontyjskie (szczodrzeniec ruski) oraz atlantyckie (rosiczka pośrednia, sporek wiosenny, sit sztywny, żarnowiec miotlasty, szczotlicha siwa itd.). Na terenie parku występuje około 400 drzew pomnikowych. W parku wyróżniono 19 zespołów leśnych i szereg zbiorowisk niższej rangi, z których najcenniejsze to wyżynny bór jodłowy i buczyna karpacka zajmujące około 35% powierzchni leśnej. Jodły osiągają w nich najwyższe wymiary w Polsce (50 m wysokości, 470 cm obwodu i do 20 m3 masy drzewnej). Spośród innych na uwagę zasługują: świetlista dąbrowa, grąd subkontynentalny, łęg jesionowo-olchowy, kontynentalne torfowisko wysokie, ols porzeczkowy, a także różne typy borów sosnowych. Na roślinność nieleśną składa się 28 zespołów i 12 zbiorowisk.

Fauna
Z dużych ssaków na terenie parku występują: jelenie, sarny, dziki, wilki, rysie, lisy, kuny, borsuki. W 1979 roku reintrodukowano bobry, które zadomowiły się w dolinie rzeki Wieprz. W 1982 roku do parku sprowadzone zostały koniki polskie będące potomkami dawnych dzikich koni leśnych - tarpanów. Drobne ssaki reprezentują chronione gatunki owadożernych: ryjówka aksamitna i mała, zębiełek białawy oraz liczne gatunki nietoperzy. Żyją tu także: orzesznica, popielica, koszatka. Spośród około 190 gatunków ptaków spotykanych na terenie parku na uwagę zasługują: orlik krzykliwy, trzmielojad, bocian czarny, liczne dzięcioły (w tym rzadko występujący dzięcioł białogrzbiety), muchówka mała i białoszyja, gołąb siniak, czyż oraz pliszka górska. Gady reprezentują jaszczurki (zwinka, żyworodna i padalec - dość często odmiany turkusowej), żmija zygzakowata i zaskroniec oraz rzadko spotykany żółw błotny. Z płazów warto wymienić traszkę grzebieniastą, rzekotkę drzewną, grzebiuszkę ziemną, ropuchę zieloną i kumaka nizinnego oraz żabę śmieszkę. Interesująca jest także fauna bezkręgowców parku, a szczególnie świat owadów, spośród których tylko samych chrząszczy jest ponad 2000 gatunków.

Wody
Główny ciek wodny Roztocza Środkowego i parku to rzeka Wieprz. Na odcinku przepływającym przez teren parku sklasyfikowana jest w II klasie czystości. Z terenu parku biorą początek strumienie: Szum (2,5 km) i Świerszcz (9,0 km) odprowadzające swe wody do Tanwi i Wieprza. Wody potoku Świerszcz zasilają kompleks stawów Echo oraz staw w centrum Zwierzyńca.

SŁOWIŃSKI PARK NARODOWY:

Park jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łębską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, morenę czołową z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko (71,4 km²), Gardno (24,5 km²), Jezioro Smołdzińskie (43 ha), Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie Małe (6,3 ha). Osobliwością jezior przymorskich są okresowe wlewy wody morskiej podczas silnych sztormów. Dopływ słonej wody umożliwia zasiedlanie tych terenów dość licznym słonoroślom. Przez teren parku przepływa 7 rzek, z których największe to Łeba wpadająca do jeziora Łebsko i Łupawa uchodząca do jeziora Gardno.
Na obszarze Parku utworzono 12 rezerwatów ścisłych i 3 częściowe.

ŚWIĘTOKRZYSKI PARK NARODOWY:

Park położony jest w centralnej części Gór Świętokrzyskich i obejmuje: pasmo Łysogór (z najwyższym szczytem Łysicą - 612 m n.p.m. i Łysą Górą (Świętym Krzyżem) - 595 m n.p.m.), część pasma Klonowskiego (z górami Psarką i Miejską), Doliny Wilkowskiej i Doliny Dębniańskiej, a także dwie enklawy - Górę Chełmową i Las Serwis.

Gołoborza
Na grzbietach górskich występują charakterystyczne rumowiska skalne - gołoborza, nadające krajobrazowi specyficzny charakter. Największe i najbardziej malownicze gołoborza znajdują się w okolicach Łysej Góry i na Łysicy. Niektóre z gołoborzy to:
· Gołoborze Kobendzy
· Biała Skałka
· Księża Skała
Na gołoborzach spotyka się różnorodną roślinność: nitkowate glony, wątrobowce, mchy, porosty, torfowce i paprocie.
Większość terenu parku zajmują lasy jodłowe i bukowe, w niższych partiach pasm górskich występują bory sosnowe, bory mieszane sosnowo-dębowe z domieszką jodły, modrzewia, świerka i buka.

TATRZAŃSKI PARK NARODOWY:

Na granicy Polski i Słowacji, wznoszą się najwyższe góry między Alpami i Kaukazem — Tatry. Wprawdzie ani najwyższy szczyt Tatr — Gerlach (2655 m n.p.m.), leżący po słowackiej stronie granicy, ani najwyższy szczyt polski — Rysy (2499 m n.p.m.) — nie mogą się równać z Mont Blanc czy Elbrusem, ale duże różnice wzniesień, piętrowość klimatu i niezwykły skład gatunkowy fauny i flory sprawiają, że Tatry mają charakter wysokogórski. Powierzchnia Tatr wynosi ok. 750 km2, z czego 150 km2 przypada na Tatry Polskie; reszta to Tatry Słowackie. Rzeki zaczynające swój bieg w Tatrach Polskich należą do zlewiska Bałtyku, zaś rzeki biorące początek w Tatrach Słowackich wpadają do Morza Czarnego.

Fauna i Flora
Zarówno faunę jak i florę Tatr charakteryzuje duża liczba endemitów, i to nie tylko zachodniokarpackich, czy karpackich, ale nawet tatrzańskich, to znaczy występujących wyłącznie w Tatrach. Świstak tatrzański stanowi podgatunek świstaka alpejskiego. Przez pewien czas groziło mu wyginięcie, do czego przyczynił się góralski przesąd, że jego sadło jest panaceum na różne choroby. Bogata jest endemiczna fauna bezkręgowców (np. Allogamus starmachi). Z endemitów roślinnych warto wymienić trawy, a mianowicie kostrzewę tatrzańską, kostrzewę bezbezostną i karpacką oraz boimkę dwurzędową, a także rośliny kwiatowe: urdzik karpacki i szafran spiski, zwany też krokusem, który wiosną pokrywa fioletowym dywanem rozległe połacie niektórych szerokich dolin tatrzańskich. Na uwagę zasługują też dębik ośmiopłatkowy, sit skucina i wierzba żyłkowana, relikty epoki lodowcowej.

PARK NARODOWY UJŚCIE WARTY:

Park o powierzchni 8038 ha obejmuje rozlewiska u ujścia rzeki Warty do Odry, wytwarzane w dużej mierze przez rzekę Postomię. Siedziba parku znajduje się w Chyrzynie koło Kostrzyna nad Odrą.
Park został założony dla ochrony zwierząt, którym groziło wyginięcie z powodu silnych zanieczyszczeń na tym obszarze. Na terenie Parku stwierdzono obecność 245 gatunków ptaków, w tym 160 lęgowych. Aż 26 z nich należy do gatunków ginących w skali światowej. Są to m.in. wodniczka, derkacz, rycyk, żuraw, bąk, bączek, rybitwa czarna. Tutaj znajduje się największe w Polsce zimowisko arktycznego gatunku łabędzia krzykliwego, a także około 50 bielików, które przyciąga obfitość zimujących kaczek, stanowiących ich pokarm.

WIELKOPOLSKI PARK NARODOWY:
jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1957, a jego granice objęły powierzchnię 9 600 ha, z czego pod zarządem parku zostało ok. 5 100 ha. Dnia 22 października 1996 nowe rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie WPN zmieniło jego granice, które obejmują obecnie powierzchnię 7 620 ha, oraz ustanowiło wokół parku strefę ochronną (tzw. otulinę), której powierzchnia razem z terenem parku wynosi 15 003 ha. Jest położony nad Wartą, na południe od Poznania.
Siedziba dyrekcji Parku oraz Muzeum Przyrodnicze Parku mieszczą się w Jeziorach, nad Jeziorem Góreckim - w centralnej części WPN. Do Jezior prowadzi droga zwana Greiserówką.
Inicjatorem powstania Wielkopolskiego Parku Narodowego jeszcze przed II wojną światową był prof. Adam Wodziczko.
Leśne ptactwo
Obszar Trzcielińskiego Bagna, położony na terenie gminy Dopiewo, budzi szczególne zainteresowanie pasjonatów lęgowego ptactwa wodnego i błotnego. Zwłaszcza w okresie wiosennym i letnim przyroda odkrywa tu swe osobliwe tajemnice. Trzcielińskie Bagno leżąc w granicach Wielkopolskiego Parku Narodowego, stanowi ważny obszar badań ornitologicznych, ale i zachwyca pięknem starzejącego się jeziora. Porastająca je bujna roślinność płynnie przechodząca w leśną gęstwinę, współkształtuje wyjątkowo malowniczy krajobraz tego zakątka największego z wielkopolskich parków. Dotarłszy w okolice jeziora Łódzko - Dymaczewskiego, można zobaczyć pośród starodrzewu sosnowego, niezwykły obszar ornitologiczny zwany Czaplinicem. Na powierzchni 4 ha żyje tu gatunek czapli siwej. Udając się w stronę Bagna Dębienko można zaobserwować podrywające się do lotu ptactwo wodno - błotne, pośród tutejszych trzcin i szuwarów mające swe lęgowiska.

Świat zwierząt i owadów
Wyprawiając się w głąb zielonej puszczy warto wiedzieć, iż kryje ona osobliwe i piękne gatunki roślin i drzew. Nie tylko entomologów zainteresuje tutejszy świat owadów. Wielkopolski Park Narodowy to królestwo dla wielu gatunków barwnych motyli, pasikoników oraz pajęczaków - z największym występującym w Polsce przedstawicielem rodziny krzyżakowatych - tygrzykiem paskowatym. Jeziora pełne są ryb, a leśne ścieżyny płazów, gadów i ssaków, wśród których spotkać można borsuki, jelenie i lisy.

WIGIERSKI PARK NARODOWY:

jeden z największych i najmłodszych parków narodowych w Polsce. Utworzony w 1 stycznia 1989 roku, jest jednym z 23 parków narodowych Polski. Park utworzony został na obszarze 14956 hektarów. Aktualna jego powierzchnia wynosi 15086 ha, w tym 9464 ha to grunty leśne, 2908 ha - wody i 2714 ha inne tereny, głównie użytkowane rolniczo (2229 ha). Ochroną ścisłą objętych jest 623 ha, w tym 283 ha lasów. Obszary zagospodarowane rolniczo objęte są ochroną krajobrazową.

Flora
Wśród roślin rosnących w Parku aż 75 taksonów objętych jest ochroną gatunkową, przy czym 61 ochroną ścisłą, a 14 częściową. Na szczególną uwagę zasługują gatunki zagrożone wyginięciem oraz gatunki rzadkie. Na liście roślin naczyniowych występujących w Wigierskim Parku Narodowym znalazły się 52 takie taksony, w tym jeden gatunek - kanianka lnowa (Cuscuta epilinum) - uznany za wymarły w naszym kraju.

Fauna
Na terenie Parku stwierdzono występowanie 297 gatunków kręgowców, w tym 32 gatunki ryb, 12 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 202 gatunki ptaków oraz 46 gatunków ssaków. Ponad 82% fauny kręgowców Parku (244 gatunki) podlega ochronie gatunkowej. Jest to 48% wszystkich chronionych w Polsce kręgowców. Wśród gatunków objętych ochroną zdecydowanie największą grupę stanowią ptaki - 185 gatunków, a następnie ssaki - 37 gatunków. Pozostałe gatunki należą do gromady płazów, gadów i ryb.

WOLIŃSKI PARKA NARODOWY:

Park położony jest w woj. zachodniopomorskim w środkowej części wyspy Wolin, pomiędzy Bałtykiem i Zalewem Szczecińskim, na północ i wschód od Międzyzdrojów. Powierzchnia Parku wynosi 10 937 ha. Jest pierwszym w Polsce Parkiem morskim.
Symbolem Parku jest bielik, którego żywy okaz można zobaczyć obok Muzeum Przyrodniczego Parku. Największą atrakcją jest klif nadmorski (góry Gosań i Kawcza). Najcenniejszymi partiami Parku są stare lasy bukowe (buczyna pomorska) z rzadkimi roślinami.
Fauna
· Ptaki
Na terenie Wolińskiego Parku Narodowego stwierdzono występowanie ok. 230 ptaków m.in.:

o bielika
o wodniczki
o biegusa zmiennego
o muchołówki małej
o myszołowy
o liczne gatunki sów
o Traczy
· Ssaki
o żubr
o morświny
o sarny
o jelenie
o lisy
o borsuki
o Kuny
o jenoty
o norki amerykańskie
o piżmaki
o szop pracz
o gronostaj
o nietoperze
Flora
Najcenniejszymi partiami Parku są stare lasy bukowe (buczyna pomorska) z rzadkimi roślinami:
· perłówka jednokwiatowa
· żywiec cebulkowy
· storczyki
Najcenniejsze rośliny to:
· zimoziół północny
· pajęczyca liliowata
· wiciokrzew pomorski
· długosz królewski
· mikołajek nadmorski