Rozprawka na temat: "Antygona" jako przykład tragedii antycznej.

„Antygona” jest utworem przystosowanym do wystawiania na scenie. Została napisana w starożytności, ale jest tragedia ponadczasową. Główną bohaterka jest Antygona, która wbrew rozkazowi króla, zamierza pogrzebać swojego brata. Swój czyn przypłaca śmiercią, ale łamiąc ziemskie prawo, przestrzega prawa boskiego. Autorem Antygony jest grecki pisarz Sofokles.
Urodził się on w 496 roku, a zmarł w 406 roku przed narodzinami Chrystusa. Miejscem jego narodzin jest Kolonom pod Atenami. W ciągu swojego długiego życia zdobył wykształcenie obejmujące taniec, śpiew, znajomość literatury i muzyki, oraz gimnastykę. Jego przyjaciółmi byli Perykles i Herodot. Sofokles czynnie uczestniczył w życiu politycznym miasta. Na scenie zasłynął jako tragik. Do jego najwspanialszych utworów nalezą „Antygona”, „Król Edyp”, oraz „Elektra”.
W „Antygonie”, jak w każdej ze swoich tragedii Sofokles musiał zawrzeć kilka rzeczy cechujących utwory pisane w celu wystawiania na scenie. Jestem przekonany, że „Antygona” jest przykładem tragedii antycznej i swoją poniższą pracą postaram się to udowodnić.
Moim pierwszym argumentem niech będzie fakt, że głównymi bohaterami „Antygony” są ludzie majętni i dobrze znani. Chodzi mi o króla Kreona- władcę Teb, Antygonę- jego siostrzenicę, oraz Ismenę, która jest siostrą Antygony i Hajmona- syna Kreona. W tragedii antycznej, nie było miejsca dla zwykłych, biednych ludzi.
Kolejnym argumentem, jaki mam zamiar przywołać jest ważną cechą tragedii antycznych. Tytuł takiej tragedii pochodzi od imienia głównego bohatera. W„Antygonie” pierwszoplanową rolę odgrywa właśnie Antygona. Tak wiec tytuł pochodzi od imienia głównej bohaterki.
Trzeci argument mojej pracy mówi o relacjonowaniu scen zabójstw. W tragediach antycznych nie było wolno pokazywać na scenie zabójstw. W żadnym momencie książki nie ma zabójstw. O samobójstwie Antygony i Hajmona donosi królowi strażnik. Nie ma więc bezpośredniego pokazania makabrycznej, krwawej sceny.
Ostatnim, ale najważniejszym argumentem jest tak zwana zasada trój jedności. Chodzi tu o czas i miejsce akcji, a także ilość wątków. Akcja całego utworu powinna dziać się w czasie nie dłuższym jak 24 godziny. Najczęściej tragedie zaczynały się o wschodzie słońca a kończyły o zachodzie. W przypadku „Antygony” akcja zaczyna się wcześnie rano, rozmowa głównej bohaterki z Ismenę, Ismeną kończy jej śmiercią późnym popołudniem. Miejscem rozgrywania akcji jest cały czas pałac królewski w Tebach. O pogrzebie Polinejkesa informuje króla strażnik, tak więc mimo iż czytelnik, lub widz w teatrze nie uczestniczy w tym czynie Antygony, to wie ze coś takiego się dzieje. Ostatnia, trzecia zasada trój jedności jest również spełniona. „Antygona” posiada tylko jeden watek – próbę pogrzebania Polinejkesa przez główna bohaterkę. Nie występują żadne watki poboczne.
W „Antygonie” głównymi bohaterami są osoby z wyższych sfer, tytuł pochodzi od imienia bohaterki i nie ma pokazywanych scen zabójstw. Przez cały czas trwania akcji występuje zasada trój jedności. Oprócz tych wyżej wymienionych argumentów występuje jeszcze kilka znaczących cech, o których nie wspomniałem. Mam namyśli fakt, że utwór jest zaczerpnięty z mitologii (występują bogowie), oraz że nad bohaterami czuwają bogowie i to oni decydują o ich dobrym, lub złym losie. Mam nadzieję, że swoją powyższą praca udowodniłem słuszność mojej tezy mówiącej, że „Antygona” jest przykładem tragedii antycznej.