Soplicowo jako centrum polszczyzny

Adam Mickiewicz swoje dzieło „Pan Tadeusz” napisał przebywając na emigracji zarówno on jak i inni wygnańcy odczuwał tęsknotę do ojczyzny. Żeby, chociaż trochę ukoić te cierpienie napisał Pana Tadeusz i przedstawił w nim idealny polski dworek – Soplicowo. Wielu nazywa go Centrum Polszczyzny lub tez Ostoja Polskości. W poniższej pracy chciałbym przedstawić parę argumentów potwierdzających te dwa określenia.
Przede wszystkim w Soplicowie ogromna wagę zwracano na kultywowanie tradycji patriotycznych, o czym świadczy niezmieniony od lat wystrój domu. Na ścianach wisiały liczne portrety polskich dowódców wojsk Pośród starych mebli znajdował się piękny zegar kurantowy, z którego wydobywał się „Mazurek Dąbrowskiego”
Drugim ważnym argumentem było to, że Mieszkańcy dworku pomimo wdzierającej się kultury francuskiej nosili polskie stroje,a sędzia, który był jednocześnie Duszą całego Soplicowa. Pełnił rolę strażnika tradycji , dbał o etykietę i o to, by każdego traktowano z należną mu godnością i szacunkiem..
Następnym z argumentów Jest przestrzeganie staropolskich obyczajow.Miedzy innymi należało do nich usługiwanie damom przy stole,zmienianie talerzy,podawanie potraw. W Soplicowie panowała także zasada ”gość w dom bóg w dom”,świadcząca o wspanialej gościnności Polaków.
Czwartym i zarazem ostatnim moim argumentem jest koncert polskiego Żyda Jankiela, który pomimo swojego pochodzenia kochał Polskę i był gorącym patriotą. Ponieważ obiecał zagrać na weselu Tadeusza i Zosi, ale zagrał również na ich zaręczynach. Na prośbę Zosi rozpoczyna koncert, w którym przypomniał ważne wydarzenia historyczne. takich jak utworzenie Legionów Polskich, rzeź Pragi, utworzenie „Mazurka Dąbrowskiego”, uchwalenie Konstytucji 3 Maja.
Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, mogę stwierdzić, że Soplicowo było centrum polszczyzny. Przepełnione polskimi obyczajami oraz tradycjami do dziś jest wzorem dla wielu współczesnych miast.