Aktualność w dzisiejszych czasach filozofii Oświecenia.

Czy w XXI w filozofia epoki oświecenia może być nadal aktualna? Który z poglądów oświeceniowych najbardziej ci odpowiada: libertynizm, deizm, ateizm, empiryzm, racjonalizm? Uzasadnij odp.

Uważam, że w dzisiejszym świecie filozofia epoki oświecenia jest nadal aktualna. Sądzę, że ma ona nawet ogromne zastosowanie w chwili obecnej. Naszą planetę zamieszkuje wielu ludzi z których każdemu można by było przyporządkować któryś z poglądów oświeceniowych. Na każdym kroku można się spotkać: z ateistami, dla których wiara w Boga i to wszystko w co wierzy każdy kto wyznaje jakąś religię jest czymś z natury śmiesznym, czy też nie wartym uwagi, zaprzeczają oni istnieniu wszelkich sił nadprzyrodzonych; z libertynami, którzy gardzą nauką i zaleceniami kościoła; z deistami którzy wierzą, iż to Bóg stworzył świat, jednakże nie Stwórca, ale ludzie przyczyniają się do tego wszystkiego co na świecie ma miejsce; z racjonalistami, którzy uważają posiadanie rozumu i wysokiego poziomu intelektualnego za sprawę wysokiej wagi, postawa ta jest niezależna od tradycji, wiary, dogmatów i przesądów; no i w końcu z empirykami, którzy uważają, że człowieka i wszystko to co nas otacza można poznać dzięki doświadczeniom i zmysłom.
Sądzę, że najbliższym mi poglądem oświeceniowym jest empiryzm. Uznaję empiryzm dlatego, iż moim zdaniem wszystko co się dzieje i co nas otacza poznajemy dzięki własnym przeżyciom, emocjom, inspiracjom i doświadczeniom. Być może moje poglądy po trosze nawiązują także do racjonalizmu, gdyż uważam, że posiadanie intelektu jest w istocie czymś ważnym. Bo przecież, gdyby nie rozum to, to czego doznajemy i czego ‘smakujemy’ w życiu nie byłoby dla nas zrozumiałe i nie docierałoby do nas jaką owóż ma przyczynę i skutki. Dzięki umysłowi możemy wysnuwać wnioski z sytuacji, w których się znaleźliśmy. Rozważać czy wydarzenia, które miały miejsce, przyczynią się do czegoś dobrego w naszym życiu czy też przysporzą nam kłopotów. Daje nam to reprymendę na przyszłość. Ponieważ, gdy w teraźniejszości znaleźlibyśmy się w podobnej sytuacji doświadczenie i zdrowy rozsądek podpowiadałyby nam jak postąpić, aby nie popełnić błędu. I właśnie tak jest w moim przypadku. Z dnia na dzień zdobywam doświadczenie, poznaję świat i ludzi, którzy żyją obok mnie. Dzięki intelektowi i owym zdobywanym doświadczeniom, wiem jak postępować w bardziej czy mniej trudnych sytuacjach, aby nie popełnić błędu. Ewentualnie, jeśli podejmuję ryzykowne decyzje, mam świadomość tego jakie mogą być konsekwencje powziętych przeze mnie postanowień i czynów. Podobnie jak w przypadku bohatera książki pt. „Kandyd” Woltera moje życie jest jedną wielką przygodą i zaskoczeniem. Potrafi ono płatać różne figle. Zdarzają się sytuacje, których konsekwencje są nie do przewidzenia, jednakże w żaden inny sposób, jak tylko poprzez ryzykowne, nowo podejmowane decyzje zdobywa się doświadczenie. Przecież jak inaczej, jeśli nie poprzez owe doświadczenie, potrafię określić swoje poglądy? To życie nauczyło mnie tego... Zdobywając wiedzę o tym co mnie otacza, a także o samej sobie i mej naturze potrafię zadecydować co jest mi bliższe. Racjonalizm, empiryzm? A może deizm bądź libertynizm? Można by zaryzykować tu stwierdzenie, iż to ‘Życie nauczyło mnie żyć’. Czyli postępować zgodnie z własnym sumieniem, pewnymi zasadami moralnymi, a przede wszystkim zgodnie ze sobą i tym czego doświadczyłam podczas mego bytu na ziemi.
Sądzę, że udzieliłam odpowiedzi na zadany temat zgodnie z tym co uważam za bliskie mej osobie. Przede wszystkim pisząc to wypracowanie starałam się kierować tym co już w moim życiu minęło. Przelewać na papier to czego mnie życie nauczyło. Uważam, iż niejeden z moich rówieśników ze szkolnej ławy posiada już spore doświadczenie i potrafi z niego korzystać mimo młodego wieku. Bo choć wielu dorosłych nazywa nasze pokolenie ‘nieodpowiedzialnym’, nie są oni świadomi tego co mówią. Ponieważ niejedna dorosła osoba nie potrafi postępować zgodnie z rozsądkiem, który podpowiada, aby czynić tak, jak życie naucza. A w ten sposób sama staje się istotą nieodpowiedzialną i utwierdza mnie w przekonaniu, że „..każdy powinien uprawiać swój ogródek” jak to powiedział jeden z bohaterów wcześniej już wspomnianej książki Woltera pt. „Kandyd”.