Juliusz Cezar

Cezar Juliusz, Caius lulius caesar – (ok.100-44 p.n.e.), jeden z najwybitniejszych wodzów rzymskich, mąż stanu. Przez wiele lat piastował ważne stanowiska państwowe, wykazał się wówczas jako administrator i dowódca wojskowy.

Senat rzymski, obawiający się Cezara, zabronił powracającym z Gali wojskom pod jego dowództwem przekroczenia rzeki Rubikom, stanowiącej północną granicę Italii. Cezar pomimo zakazu, na czele 13 legionów, przeprawił się przez rzekę i wkroczył do kraju, rozpoczynając wojnę domową.

Prowadził walki z wojskami Pompejusza, wybranego przez senat rzymski na stanowisko konsula. Do decydującej wygranej przez wojska Cezara bitwy obu armii doszło pod miastem Farsalos w 48 p.n.e.

Zwycięstwo nie zakończyło jednak wojny. Zwolennicy Pompejusza, ponieśli ostateczną klęskę dopiero w 45 p.n.e. w bitwie pod Munda (Hiszpania).

Cezar przyjął tytuł dyktatora i objął rządy w Rzymie. Za swego panowania osadził na tronie egipskim Kleopartę, zwyciężył Farnakesa, króla Pontu, zajął Brytanię. Zapoczątkował reformy państwa i wojska. Zginął zamordowany w wyniku spisku, w czasie idów marcowych, z rąk Kasiusza i Brutusa.