Rozważ w jakim stopniu znane Ci ekranizacje arcydzieł polskiej literatury wzbogaciły Twoje sądy o Polakach i polskości

Wśród wielu ekranizacji dzieł polskiej literatury znajdują się dwa filmy, które szczególnie zwróciły moją uwagę. Utwory, na podstawie których zostały napisane scenariusze tych dzieł, pochodzą z okresu międzywojennego. W tej epoce kreowani są Polacy pochodzący z różnych warstw społecznych, reprezentujący rozmaite postawy życiowe i mający różne cele. Jest wśród nich Cezary Baryka, bohater filmu, w oparciu o dzieło Stefana Żeromskiego „przedwiośnie” wyreżyserował Filip Bajon. Baryka to postać nieustannie poszukujący, którego głównym celem jest odnalezienie właściwej drogi dla narodu. Zenon Ziembiewicz z „Granicy” Zofii Nałkowskiej i filmu Jana Rybkowskiego to bohater, który próbuje zrobić karierę.

Cezary Baryka z „Przedwiośnia” to bohater targany wątpliwościami. Pragnie odnaleźć zbawczą, najskuteczniejszą drogę, którą powinien iść naród. Ta sprawa nadaje sens jego życiu. Próbując zrozumieć niełatwą sytuacje w jakiej była Polska, po odzyskaniu niepodległości, wiąże się z przedstawicielami różnych sił politycznych. Z jednej strony z Szymonem Gajowcem, który jest wysokim urzędnikiem państwowym, z drugiej zaś strony z Ludkiem – członkiem partii komunistycznej, zwalczającej władzę. Cezary przyjechał do kraju znanego mu tylko z wyidealizowanych opowieści swoich rodziców. W przygranicznym miasteczku widzi bród i nędzę. Pyta rozczarowany: „Gdzie są te szklane domy?”, o których opowiadał mu ojciec. Pragnie zadomowić się w nowej ojczyźnie. Jednak kolejne doświadczenia przynoszą również rozczarowania. Wszystkie propozycje składane Baryce są zbyt jednostronne. Cezary nie chce opowiedzieć się po jednej tylko stronie. Sprzeciwia się argumentom Gajowca, ale komunistom również mówi nie. Jest też przeciwnikiem rewolucji, bo nauczony doświadczeniami z Baku wie, że jeśli do niej dojdzie to poleje się krew. Staje jednak w szeregach ludzi maszerujących na belweder.

Zenon Ziembiewicz z „Granicy” o bohater, który wytyczył sobie bardzo prosty cel życiowy. Pragnął żyć uczciwie. Zapewne nawet sam nie przypuszczał jak szybko zrezygnuje ze swoich ideałów. Zostały one zasłonięte przez inny równie ważny jasny cel: za wszelką cenę zrobić karierę. W swoim postanowieniu jest tak wytrwały, że idzie na kolejne ustępstwa. Układ z Czechlińskiem, który finansuje jego naukę, pisanie tandetnych artykułów do pisma „Niwa”, przejęcie prezydentury miasta z rąk swych zwolenników, przez co stał się marionetką w ich rękach. Na każdym szczeblu kariery wyrzeka się własnych ideałów. Na początku próbuje oszukać sam siebie, znajdując różne pozorne usprawiedliwienia swojego postępowania. Jest coraz bardziej świadomy zależności. Mimo to wciąż godzi się na nie. Staje się człowiekiem bezwzględnym, bez żadnych skrupułów. Owszem stara się zrealizować swoje plany względem biedoty; buduje choćby domy robotnicze, ale później wydaje rozkaz strzelania do manifestantów, jest odpowiedzialny za tę masakrę.

Z pełną świadomością krzywdzi również Justynę Bogutównę. Pozwala jej uwierzyć w miłość panicza do służącej. Kiedyś negował postępowanie swoich rodziców a teraz sam czyni tak, jak jego ojciec. Kiedy chce się ożenić z inną kobietą, pragnie usunąć przeszkodę, jaką jest ciąża Justyny. Jego małżeństwo również ulegnie rozpadowi. Skompromitowany jako człowiek, mąż i polityk. Zenon wybiera samobójstwo.
Epoka 20 – lecia międzywojennego to szczególny okres w dziejach naszego narodu. Po 123 latach niewoli odzyskaliśmy wolną ojczyznę. Twórcy tej epoki nie mogli w swych dziełach pominąć tego wydarzenia. Stefan Żeromski podjął próbę odpowiedzi na pytanie - jaką drogę ma wybrać Polska. Przedstawił w utworze różne koncepcje. I Żeromski i Nałkowska ukazali w swoich utworach obraz społeczeństwa polskiego i problemów z jakimi się ono boryka. Autorzy wykreowani bohaterów, którzy reprezentują owe czasy.
Młode państwo polskie przeżywa bardzo trudny okres. Filmy zrealizowane na podstawie tych powieści wzbogaciły moją wiedzę na temat Polaków i polskości w okresie XX lecia międzywojennego.