Na wybranych przykładach wykaż wpływ działalności człowieka na pedosferę.

W środowisku naturalnym Ziemi od dłuższego czasu odbywają się nieustannie, różne procesy fizyczne, chemiczne i biologiczne kształtujące oblicze naszej planety.
Stosunkowo od niedawna, zaledwie od plejstocenu, do kształtowania powierzchni Ziemi włączył się człowiek. Następstwem tego oddziaływania jest przekształcanie naturalnych elementów środowiska oraz powstawanie nowych elementów wytworzonych przez społeczeństwa (pola uprawne, domy, osiedla, drogi, lotniska, porty, sztuczne zbiorniki wodne itp.). Są to tzw. antropogeniczne składniki środowiska geograficznego.
Wierzchnią warstwą naszej planety jest pedosfera. Wydaje się, że powinniśmy dbać o nią jak najlepiej i z uporem dążyć do poprawnego rozwijania się tej części skorupy ziemskiej, a jednak nam to nie wychodzi. W czasach, gdy technika idzie na przód, popełniamy coraz więcej karygodnych czynów niszczących naszą glebę, a przecież to ona powinna dawać nam płody, którymi się żywimy.
Dużym zagrożeniem dla pedosfery mogą być sztuczne nawozy, których celem jest wzbogacanie gleby w pierwiastki niezbędne do życia roślin: azot (N), fosfor (P), potas (K). Nawozy te stają się jednak szkodliwe, jeżeli stosowane są w nadmiernych ilościach. Równie groźne jest nadmierne stosowanie środków ochrony roślin lub innych toksycznych substancji.

Człowiek podejmując działania gospodarcze powinien pamiętać, że środowisko przyrodnicze zachowuje zdolność do regeneracji, ale tylko do określonej granicy. Wszystko, co powoduje degradację środowiska stanowi również zagrożenie dla własnego bytu.
Z postępem techniki i przemysłu ciężkiego, do gleb przedostają się pochodzące z fabryk i motoryzacji metale ciężkie, które mogą z kolei przenikać do rosnących na niej upraw.

Oddzielne zagrożenie stanowi zakwaszanie gleb, które zależy od ilości kwaśnych opadów oraz stopnia zakwaszenia wód. Zakwaszenie gleby prowadzi do przedostawania się do niej trujących metali oraz wymywania składników niezbędnych do życia rośli. Czym są kwaśne deszcze? Otóż, to związki chemiczne takie jak tlenki siarki i azotu, uwolnione w wyniku spalania paliw kopalnych i drewna, reagujące z parą wodną zawartą w powietrzu. W wyniku tej reakcji powstają kwasy siarkowy i azotowy, które z wodą deszczową powracają na powierzchnię Ziemi. Chmury mogą przenieść taki deszcz, daleko od miejsca jego powstania, a więc jest to znaczące zagrożenie dla naszej planety. Przykład ten idealnie obrazuje to, do czego człowiek doprowadził, zaniedbując ostrzeżenia ekologów oraz innych podobnych organizacji.

Cząstki gleby, są otoczone zwykle warstewką wody, która wypełnia częściowo przestrzenie między nimi lub agregatami; woda pochodząca z opadów atmosferycznych i skraplania pary wodnej występuje w glebie w różnych postaciach, np. woda higroskopijna, błonkowa, kapilarna, grawitacyjna, gruntowa. Woda w glebie zawiera rozpuszczone związki chemiczne i tworzy roztwór glebowy, który w zależności od przewagi jonów kwasowych lub zasadowych ma różny odczyn (odczyn gleby), wpływający na właściwości gleby jako podłoża dla życia roślin.
Bardzo ważne, jest to co się dostaje do gleby, ponieważ spożywamy „to” później, wraz z produktami rolnymi.

Kolejny problem to szybkie powstawanie skupisk mieszkalnych, handlowych, bądź społecznych, każda budowa miasta lub osiedla powoduje naruszenie środowiska naturalnego. Podstawowy problem rozwoju miast, wynika z konieczności pozyskiwania nowych terenów pod ich zabudowę. Dzieje się to najczęściej kosztem wartościowych gruntów ornych. Najgroźniejsze skutki pociąga za sobą przejmowanie ziemi uprawnej przez szybko rozrastające się miasta najuboższych krajów Trzeciego Świata; miasta te, a zwłaszcza ich peryferyjne dzielnice typu „slumsów” pozbawione niezbędnej infrastruktury, stanowią czynnik bardzo szybko postępującej degradacji środowiska.

Skutkiem urbanizacji jest m.in. zmniejszanie się terenów rolnych i leśnych. Następuje mechaniczne wygładzenie terenów, usuwane są i niszczone zespoły lasów, drzew i krzewów, które pełnią bardzo dużą rolę w filtracji gleb. Obecność lasów przynosi jednak wiele pozytywnych skutków. Na terenach leśnych wolniej przebiega topnienie śniegów, wody deszczowe są zatrzymywane w ściółce. Powoduje to zahamowanie szybkiego, powierzchniowego spływu wody, ogranicza rozmiary erozji gleb, niebezpieczeństwo powodzi. Równocześnie wzrastają zasoby wód gruntowych i wydajność źródeł. Bardzo aktualnym i często poruszanym tematem jest zanikanie ogromnych obszarów lasów tropikalnych. Szczególnie w Brazylii rozległe tereny są wypalane, wycinane i niszczone buldożerami nie tylko po to, aby uzyskać drewno, lecz żeby oczyścić ziemię dla hodowli bydła. Taka, nie chroniona przez drzewostan gleba, szybko ulega erozji i pustynnieje. Tak więc hodowcy wkrótce oczyszczają nowe tereny, wycinając kolejne obszary dziewiczej puszczy. Jest to proces, który nie może trwać w nieskończoność, nadejdzie przecież moment, w którym obszary zalesione skończą się.

Skorupa ziemska jest niejednokrotnie naruszana przez liczne odwierty, kopalnie, lub zwykłe wykopaliska. Powoduje to osuwanie się gruntów i niszczenie ekosystemów.

Pozostaje więc tylko podliczyć negatywne przykłady działalności człowieka na najbliższą nam powłokę ziemską, i zadać sobie pytanie „po co to wszystko?”.

Dla postępu i techniki.. ?