Normanowie - Wikingowie

Normanowie -nazwa nadana w VII-XI w. w zachodniej Europie mieszkańcom Skandynawii, Półwyspu Jutlandzkiego i wysp duńskich , którzy podejmowali szereg wypraw zdobywczych , zakładając na podbitych terenach nowe państwa . Normanowie duńscy zasiedlili głownie wybrzeża Niemiec i Francji u ujścia Sekwany(dzisiejsza Normandia )w 911 uznając się lennikami królów francuskich . W XI w. opanowali południową Italię i Sycylię (1059)oraz Anglię (1066). Normanowie norwescy osiedlili się m.in. na Islandii , w części Szkocji i Irlandii . Ok.1000 odkryli Grenlandie i dotarli do Ameryki(wybrzeże Labradoru). Normanowie szwedzcy tzw. Waregowie , dotarli na Ruś przez Zatokę Fińską i Ryską oraz na ziemie pozostające pod panowaniem bizantyjskimi arabskim. Od normańskiego wodza Ruryka wywodzi się niekiedy rodowód rosyjskiej dynastii Rurykowiczów .

Dom Wikinga - Tylko nieliczna część społeczeństwa wikińskiego mieszkała w miastach . Większość wikingów zajmowała się uprawą roli i mieszkała w małych wioskach usytuowanych nad brzegami fiordów lub na nizinach we wnętrzu kraju . Często lokowano je na szczytach wzgórz , skąd roztaczał się widok na całą okolicę . Pozwalało to na w miarę wczesne zidentyfikowanie zbliżających się do wioski osób jako przyjaciół czy też wrogów . Domy były różnej wielkości .Najczęściej od 3 do 30 metrów , albo 85 metrów długości . Często wikiński dom miewał tylko jedne pomieszczenie. Domy budowano głównie z drewna . Biedniejsi mieszkali w chatach plecionych z gałęzi uszczelnianych gliną .Zaś na obszarach gdzie brakowało drewna domy były budowane z kamienia , torfu lub ziemi .Wzdłuż ścian umieszczone były ławy pokryte skórami zwierząt służące do siedzenia i spania . Na środku izby było palenisko , które było jedynym źródłem światła i ciepła. Niektóre z wikińskich domów miały bieżącą wodę . Większość z wikińskich farm posiadała oddzielny budynek będący łaźnią.

Kobiety były równoprawną częścią społeczeństwa. Dziewczyna , która miała 15 lat osiągała pełnoletności mogła sobie sama wybierać męża . Wikingowie traktowali kobietę jako istotę w pełni sobie równą , bicie i poniżanie kobiet uchodziło za czyn haniebny . Kobiety zajmowały się uprawą roli , nadzorowaniem prac polowych , a nawet czasami stawały w obronie rodziny i mienia , gdy ich mężowie byli na wyprawach . W Skandynawii była dozwolona poligamia , więc gdy mąż nie wracał z wyprawy to wdową zajmował się brat zmarłego albo kuzyn . Kobiety były wykształcone , często umiały pisać i czytać , sprawowały władze na równo z mężczyznami .

Wikingowie żywili się w dużej mierze owocami morza tj. ryby , skorupiaki , mięso fok i wielorybów , oprócz tego żywili się produktami mącznymi . W mniejszym stopniu żywili się mięsem , w związku z hodowlą bydła mogli spożywać nabiał . Zbierali oni orzechy , jagody i zioła . Wikingowie wynaleźli piwo i miód pitny , Używali oni również grzybów jako środki odurzające .

Mężczyźni jako atrybut wojownika nosi zwykle starannie przystrzyżone wąsy i brody . Ubiory nie były w żaden sposób wyszukane (przynajmniej te zakładane na co dzień ) . Mężczyźni nosili koszulę , spodnie , których jedyną charakterystyczną cechą było to , że wiązano je w kostkach . Czasem stroju dopełniała peleryna . Stroje kobiece to długie suknie , spódnice i fartuchy . W czasie świąt noszone bardziej ozdobne – wielokolorowe , pięknie wyszywane z wikińską modą . Bardzo popularna była złota biżuteria , która nosili zarówno mężczyźni ja i kobiety .

Największa sława statków Wikingów przypada na okres od VII do XI wieku . Powstały one z łodzi , które według skalnych rycin znalezionych w Szwecji i Norwegii . Kluczową rolę w wyprawach łupieżczych i hadndlowych odgrywały łodzie . Wikingowie potrafili budować duże i wytrzymałe jednostki pływające , mogące sprostać żegludze przez ocean Atlantycki . Na takich łodziach około roku 1000 Leif Ericsson dotarł do Nowej Fundlandii na kontynencie północno amerykańskim . Wikingowie budowali nie tylko długie łodzie , używane do korsarskich rajdów ( jedna z nich miała 200 – osobową załogę ) , ale także dużo szersze i głębiej zanurzone jednostki zwane knarr , przeznaczone do handlu oraz łodzie wiosłowe faering . Za napęd statkom służyły zarówno żagle , jaki i wiosła .

Uzbrojenie „ Synów Północy ” nie było może zbyt rewolucyjne jak na owe czasy , ale za to szalenie efektywne , o czym przekonali się wielokrotnie ówcześnie żyjący ludzie mający wątpliwą przyjemność stania się obiektem ataku Wikingów. Hełmy okresu wikińskiego wyrabiane były głownie z żelaza , ale spotykano się również z egzemplarzami zrobionymi z brązu i miedzi . Wiele z nich było bogato zdobionych . Wyróżniamy kilka rodzajów hełmów : z maską twarzową , okularowe ( Vendel ) , „normańskie” , „wielkie ” . Prawie wszyscy wojownicy tamtego okresu począwszy od najbiedniejszych , a na władcach skończywszy posiadali w swoim ekwipunku jednosieczny nóż zwany „saxem” lub „skarmasaxem” . Trzon rękojeści robiony był z drewna , kości lub rogu .Często była ona zdobiona dekoracją rzeźbiarską . „Saxy” noszone były w pochwach wykonanych ze skóry . Głównym typem osłony ciała była kolczuga . Pancerze kolcze w tym okresie wykonywano z tysięcy małych pierścieni łączonych poprzez odpowiednie splecenie ich ze sobą i zanitowanie , bądź zagięcie na końcu . Wczesne kolczugi sięgały do talii i posiadały krótkie rękawy . Występowały jeszcze inne rodzaje osłon korpusu , takie jak wszelkiego rodzaju zbroje skórzane , skórzano –metalowe , a nawet skórzano –drewniane . Warto wspomnieć o pancerzach łuskowych. Znaczniejsi wojownicy używali formy nagolenic .Wikingowie wznosili wały obronne . Do budowy fortyfikacji używano kamiennych i ceglanych elementów . Normańskie twierdze miały najczęściej charakter wyłącznie obronny , ale niektóre z nich posiadać mogły charakter kulturowy .