Tadeusz Różewicz, analiza wierszy: "Ocalony", "Lament", "Krzyczałem w nocy", "Cierń"

Tadeusz Różewicz – ur. 9 października 1921 w Radomsku

„OCALONY” - degradacja człowieczeństwa
- zanik indywidualizmu
- zezwierzęcenie (spójnik „i” do łączenia antonimów)
- wojna doprowadziła do wymieszania sie pojęć (cnotliwy – występny – słowa sprzeciwiają się, a on widziała takiego człowieka)
- ocalenie fiz = ocalenie duchowe
- prośba o powtórny akt kreacyjny (topos genezyjski, kontekst biblijny)

„LAMENT” – wojna zniszczyła całe dziedzictwo kultury europejskiej (nie widział św.Franciszka, Achillesa, Hektora)
- sytuacja wydziedziczenia- nie posiadania bagażu kulturalnego
- „nie wierzę w przemianę wody w wino” – wyznanie nie wiary sugeruje, że ten człowiek, który wychodzi z doświadczeń wojny nie wierzy w Boga. – POEZJA ATEISTYCZNA

„KRZYCZAŁEM W NOCY” – wpływ doświadczenia wojny na człowieka, głównie na jego życie psychiczne:
- Człowiek, który przeżył wojnę nie potrafi zapomnieć obrazów, które zobaczył podczas niej
- Podm.lir. podczas snu widzi obrazy umarłych – skoro się o czym śni, tzn, ze wojna była tak silnym przeżyciem dla psychiki, że na zawsze z niej pozostanie. „Sny sa zawsze wyrazem podświadomości” - FREUD – wojna weszła w podświadomość.

„CIERŃ” – wiersz o braku wiary – nie wiara może być równie głęboka jak wiara.
- Kreacja Boga Starotestamentowego – GROŹNEGO
- Kreacja Boga Nowego Testamentu – WYBACZAJĄCEGO, PRZYJACIELA
- Ktoś, kto szuka w religii pocieszenia nie jest w stanie przekonać się do kreacji Boga groźnego. Natomiast wizja Boga uśmiechniętego nie trafia do kogoś, kto przeżył wojnę.
- Ból nie wiary

CECHY RÓŻEWICZA:
- Wiersz nieregularny – bez rytmu, bez rymu, bez wlk.liter
- Język manifestacyjnie nie poetycki, ma to odzwierciedlać rozpad świata, kaleki język = kaleki świat
- Liryka bezpośrednia „JA”
- Napięcia liryczne u Różewicza zawsze powstają na przeciw naszych oczekiwań z tym, co proponuje Różewicz