Charakterystyka Cześnika Macieja Raptusiewicza

Cześnik Raptusiewicz jest jednym z głównych bohaterów dramatu Aleksandra Fredry pt. "Zemsta”. Stary kawaler i sarmata. Jego nazwisko wywodzi się od słowa raptus, które oznacza gwałtowny, wybuchowy.

Maciej to czerstwy, dobrze zbudowany mężczyzna. Dość wysoki i wyprostowany. Ma gęste wąsy. Nosi żupan, przy pasie ma dopiętą szablę. Jego ulubione powiedzonko to "mocium panie”.

Cześnik jest hałaśliwy, gadatliwy, porywczy i gwałtowny. Gdy się zdenerwuje potrafi być nieobliczalny. Posłaniec Papkin tak go określił: "Cześnik wulkan, aż niemiło...”. Raptusiewicz jest człowiekiem bardzo kłótliwym i zawistnym, który za wszelką cenę chce dokuczyć sąsiadowi. Gdy Rejent Milczek postanawia naprawić mur graniczny, Cześnik przepędza robotników. W swojej zawziętości i chęci zemsty podstępem zwabia Wacława, syna Rejenta, i zmusza go do ślubu ze swoją bratanicą, Klarą. Nie kieruje się jej szczęściem, o czym świadczą słowa kierowane do chłopaka: "Tobie żonka jakby nimfa, Podstolinie grochowinka, Rejentowi tęga fimfa, a mnie zemsta doskonała...”. Raptusiewicz, podobnie jak Milczek, jest chciwy i przywiązany do majątku. Chce ożenić się z Podstoliną po to, aby zapewnić sobie bogate i dostatnie życie. Mimo wielu wad, Cześnikowi nie brakuje zalet. Jest on bardzo gościnny. Potrafi puścić w niepamięć wszelkie kłótnie, gdy wita w domu gościa. Sam mówi: "Wszak gdy wstąpił w progi moje, włos mu z głowy spaść nie może”. Cześnik potrafi przyznać się do bezradności w sprawach uczuciowych, dlatego też prosi Papkina, aby w jego imieniu uzyskał przychylność Podstoliny. Mówi do niego: "... lecz rozprawiać z kobietami... owe jakieś bałamutnie, afektowe świegotanie – niech mi zaraz łeb kto utnie, nie potrafię, mocium panie”.

Dla mnie, Cześnik Maciej Raptusiewicz jest jedną z najciekawszych średniowiecznych postaci książek, które czytałem. Jest żartobliwy, a zarazem porywczy i nieobliczalny, a to cechy, które najbardziej mi się podobają.