Miłość budująca i miłość niszcząca na podstawie "Nad Niemnem", "Lalki" i "Potopu"

Miłość była obecna w literaturze każdej epok. Towarzyszyła także pozytywistom- i na początku, i na końcu okresu, w którym tworzyli. Pojawiała się także w powieściach historycznych. Jednakże w różnych utworach miała inne znaczenie.

Miłość może być niszcząca lub też budująca. Wszystko zależy od obiektu westchnień i od sukcesów w tejże sferze uczuciowej. Oba rodzaje tego uczucia pojawiają się w utworach pozytywistycznych.

Przyjrzyjmy się „Potopowi” Henryka Sienkiewicza. Główny bohater- Andrzej Kmicic, początkowo szlachecki hulaka, awanturnik i łotr, zmienia się. Zaczyna bronić ojczyzny, staje się wiernym patriotą. Zyskuje w ten sposób sympatię w oczach swej ukochanej- Oleńki. Gdy w późniejszym okresie para na skutek nieporozumienia zostaje rozdzielona, Andrzejowi tylko dzięki swojemu uczuciu udaje się ponownie połączyć ze swoją ukochaną. Bohater, aby dowieść swego oddania i odzyskać swój honor uczestniczy w wielu bitwach- ukazując w ten sposób patriotyzm i poświęcenie. Uczucie, którym darzy Oleńkę dodaje mu sił, to dla niej walczy. To ono tworzy z niego prawdziwie wartościowego człowieka. Miłość Andrzeja dodaje mu „skrzydeł”, tworzył jego prawdziwą osobowość.

Wątek poruszony w temacie jest przedstawiony w „Lalce” całkowicie odmiennie. Wokulski, główny bohater, podobnie jak Kmicic jest zakochany. Jednakże nie jest to miłość odwzajemniona. Niszczy ona Stanisława, powoduje jego męki i cierpienia. Jego uczucie jest bezgraniczne, oparte na ideałach romantycznych. Ukochana jedynie „wodzi go za nos”, nigdy naprawdę nie kochając głównego bohatera. Miłość Wokulskiego przysparza mu wielu kłopotów, usuwa on każdą przeszkodę na drodze swojej wybranki, przez co ogranicza się finansowo. Przez swoją sympatię posiada same problemy. Miłość go niszczy.

Nie potrafi on myśleć już o niczym innym. Jego oblubienica rujnuje całe jego życie.
W „Nad Niemnem” pojawia się jeszcze inna sytuacja. Jan Bohatyrowicz zakochuje się w Justynie Orzelskiej. Zostaje ona jego ukochaną, lecz wydaje mi się, że mimo wszystko główną wartością dla Janka pozostaje jego pasja życiowa- praca. Myślę, że dopiero następne miejsce zajmuje miłość do kogokolwiek. Chociaż rozpatrując to uczucie pod aspektem- budujące czy niszczące- zdaje mi się, że pierwsza opcja będzie bardziej adekwatna do osoby Jana Bohatyrowicza. W gruncie rzeczy uczucie żywione do Justyny mogło go uszczęśliwiać. Tym bardziej, że osoba, którą darzy miłością mogła pracować razem z nim, czyli również oddawać się jego życiowemu celowi.

Wszystkie przedstawione przypadki zostały przedstawione w utworach pozytywistycznych. Jednakże widać jak różne mogą być cele miłości. Nie musi ona wyłącznie upiększać życia ludzkiego, czasami ma całkowicie przeciwne skutki. Ale tak musi być, ponieważ jest ona obecna wszędzie gdzie są ludzie i na zawsze będzie razem z nimi.