Wątroba budowa i przystosowanie do pełnionej funkcji w moim organizmie.

Spełniająca wiele funkcji wątroba jest największym narządem w organizmie człowieka. U dorosłego człowieka waży około 1,4 kilograma. Położona jest tuż pod przeponą w prawym nadbrzuszu i jest tak duża, że prawdopodobnie nigdy nie zostaje w pełni wykorzystana. Jednak w niektórych przypadkach te dodatkowe moce wątroby mogą okazać się wyjątkowo pożyteczne. Wątroba jest bardzo narażona na zatrucia niż jakikolwiek inny narząd organizmu, dlatego że wszystkie substancje toksyczne, jakie znajdują się w żołądku, zostają skierowane prosto do niej. Na szczęście dopiero, kiedy trzy czwarte tego narządu ulegnie zniszczeniu, pojawia się poważne zagrożenie dla zdrowia. Nawet jeśli wątroba jest bardzo uszkodzona jej komórki są w stanie zregenerować się i często powracają do pierwotnego stanu po usunięciu trucizny. Odtlenowana krew jest doprowadzona do wątroby ze śledziony, żołądka i jelita przez żyłę wrotną wątrobową, dostarczającą wszystkie składniki odżywcze pobrane z pożywienia. Te składniki odżywcze sączą się z naczyń włosowatych do komórek wątroby. Świeża krew bogata w tlen także jest dostarczona przez żyłę wątrobową. Obie te żyły dostarczają wszystkich surowców, potrzebnych wątrobie do spełniania jej skomplikowanych zadań.
Wątroba stanowi miejsce odzysku wyeksploatowanych czerwonych krwinek. Normalnie długość życia erytrocytów (krwinek czerwonych) wynosi około 100 dni; kiedy ulegną zużyciu, zostają rozłożone przez niektóre komórki wątroby. Części, które można wykorzystać, zostają zachowane, a te, które już się nie przydadzą, zostają wydalone. Nie tylko czerwone krwinki są powtórnie wykorzystane przez wątrobę -
nawet 3, czy 4 gr. soli żółciowych mogą zostać ponownie użyte. Kiedy odegrają już swoją funkcję w procesie trawienia, zostają wchłonięte z jelita do żyły wrotnej wątrobowej i odprowadzone do wątroby, w której z powrotem zostaną przetworzone na żółć.
Wątroba przetwarza także wszystkie składniki odżywcze, jakie przenikają z jedzenia do krwi, zmieniając je w substancje przydatne organizmowi do innych procesów. W tym celu musi magazynować różne enzymy, służące jako katalizatory przemian chemicznych. Na przykład węglowodany, docierające do wątroby pod postacią cukrów prostych, natychmiast zmienione na glukozę, bezpośrednie źródło energii organizmu. Kiedy pojawia się nagłe zapotrzebowanie na energię, wątroba wydziela pewną ilość glukozy do krwi. Pozostała glukoza, która nie jest w danym momencie potrzebna, musi zostać jeszcze raz przetworzona, ponieważ wątroba nie jest w stanie jej zmagazynować. Dlatego zmienia cząsteczki glukozy w większe cząsteczki węglowodanowe zwane glikogenem, który jest przechowywany w wątrobie i niektórych komórkach mięśniowych. Jeśli wyczerpią się wszystkie te miejsca, reszta glukozy zostaje zmieniona w jeszcze inną substancję, tłuszcz który przechowuje się pod skórą i w innych miejscach organizmu. Kiedy potrzebna jest duża ilość energii, glikogen i tłuszcz z powrotem przetwarzane są w glukozę. Glikogen zajmuje większość powierzchni magazynowanych wątroby, ale oprócz niego znajdują się w niej też zapasy żelaza oraz witamin: A, D i B12. Wymienione substancje są bardzo ważne dla zdrowia ludzkiego i zostają uwalniane w miarę potrzeby. Ale wątroba magazynuje też związki chemiczne mające dla człowieka niezbyt korzystne działanie, łączące z niektórymi truciznami których organizm nie jest w stanie rozłożyć. Należą do nich np. środki chemiczne owadobójcze pochodzące z warzyw i owoców. Nie wszystkie trucizny zatrzymują się w wątrobie: niektóre, jak strychnina, nikotyna i alkohol są przez ten narząd zniszczone. Jednakże nawet wątroba nie ma nieograniczonej pojemności i jest jakaś trucizna, np. alkohol, jest przyjmowana przez długi okres czasu, uszkodzone komórki zregenerują się co prawda, ale normalnie komórki wątrobowe zastąpi włóknista tkanka łączna, powodująca bliznowacenie. Ten stan jest znany jako marskość wątroby i nie leczony uniemożliwia wątrobie normalne funkcjonowanie, co może doprowadzić do zgonu.