Rośliny okrytonasienne charakteryzują się ogromną różnorodnością form życiowych, wynikającą z przystosowania się do życia w różnorodnych siedliskach i niemal wszystkich strefach klimatycznych. Stąd rośliny te dzieli się na różne grupy, ze względu na ich stosunek do określonych czynników ograniczających (temperatury, wody, światła, soli,pokarmu).
Ze względu na przystosowanie termiczne wyróżnia się rośliny:
– jawnopączkowe – rośliny o pączkach zimujących wysoko nad ziemią (drzewa i krzewy);
– niskopączkowe – rośliny o pączkach umieszczonych blisko ziemi (niskie krzewy i krzewinki);
– naziemnopączkowe – rośliny o pączkach na powierzchni ziemi (byliny i rośliny dwuletnie);
– skrytopączkowe – rośliny o pączkach pod ziemią na przekształconych pędach (byliny);
– rośliny jednoroczne – zimujące w postaci nasienia.
Ze względu na przystosowanie gospodarki wodnej rośliny do ilości wody w podłożu wyróżnia się:
– hydrofity – rośliny wodne (np. moczarka, rzęsa);
– helofity – rośliny bagienne (np. tatarak);
– higrofity – rośliny siedlisk wilgotnych (np. szczawik zajęczy);
– mezofity – rośliny siedlisk o średniej wilgotności (większość roślin);
– kserofity – rośliny siedlisk suchych, które dzielą się na sukulenty (gromadzą wodę – np. rojnik, kaktus) i sklerofity (ograniczają transpirację – np. wrzos).
Ze względu na stosunek roślin do ilości światła wyróżnia się:
– heliofity – rośliny światłolubne (np. kukurydza);
– skiofity – rośliny cieniolubne (np. paprocie);
– pnącza (np. bluszcz);
– epifity (np. storczyki).
Ze względu na tolerancję na zawartość soli w podłożu wyodrębnia się:
– halofity – słonorośla (np. soliród).
Ze względu na odżywianie się wyróżnia się:
– rośliny wyłącznie autotroficzne (większość roślin);
– pasożytnicze (np. kanianka);
– półpasożytnicze (np. jemioła);
– mięsożerne (np. rosiczka, dzbanecznik).