Stosunki Polski z Węgrami - część I - od Xw.- do XIVw. do czasu Kaziemierza Wielkiego

Węgrzy to najprawdopodobniej lud ugrofiński, ponieważ język węgierski wykazuje podobieństwa z językiem Finów i Estonią.
Pojawiają się na terenach Azji Środkowej, a w IXw. przenoszą się na tereny Niziny Panońskiej, w granice państwa Wielkomorawskiego, które wkrótce i tak upada. Na czele stoi ród Arpadów, władcy Węgrów, którzy uważani są za dobrych władców. Pierwszymi władcami są Gejza i jego syn Stefan I Święty, od jego imienia nazywa się państwo węgierskie koroną świętego Stefana.
W pierwszych wiekach państwowości Polska sąsiadowała z Węgrami, jednak nie wiadomo do końca jak wyglądała granica, gdyż sporna jest kwestia do kogo należała Słowacja, prawdopodobnie należała do nas, do Czech lub do Węgier.
W okresie pierwszych królów utrzymywaliśmy silne więzi z Czechami, natomiast z Węgrami więzi te były bardzo nikłe. Związki z Węgrami pojawiają się za Kazimierza Odnowiciela, o czym wspomina Gall Anonim.
Panowanie Bolesława Śmiałego przynosi znowu więzi z Węgrami. Polski władca chciał rozbić sojusz czesko- niemiecki, który był zagrożeniem dla kraju, opierając się o Węgry, a także o papiestwo, co miało duże znaczenie w ówczesnej Europie, gdzie rozgrywał się spór o inwestyturę. Istniał także zapalny punkt w stosunkach z Czechami, był to Śląsk, który stał się ważnym punktem w polityce obu państw, każdy chciał obsadzić jak najkorzystniej tron tej krainy. Tak właśnie postąpił Bolesław Szczodry obsadzając na księcia Władysława zamiast Salomona, protegowanego Henryka- władcy czeskiego. Ważnym wydarzeniem była wyprawa Bolesława na Ruś w 17078r., Władysław w imię sojuszy, szachował Czechy, w razie ewentualnego napadu sąsiadów wykorzystujących dogodną do tego sytuację. Jeśli Czechy miały by uderzyć na Polskę, Węgry w ramach sojuszu napadłyby na Czechy, mimo, że sojusz był nieformalny. Dobre związki z Węgrami przejawiają się także rok później, w 1079r., gdy Bolesław Śmiały musi uciekać z kraju, po śmierci biskupa Stanisława, późniejszego świętego, z którym był skonfliktowany. Były władca został dobrze przyjęty i mimo, ze źle zachowywał się na dworze węgierskim, to udzielono mu schronienia, jednak jego śmierć, miała miejsce w dziwnych okolicznościach, najpewniej został otruty.
Od panowania Władysława Hermana, Bolesława Krzywoustego i początków rozbicia dzielnicowego stosunki z Węgrami ochładzają się. Jednak dobre stosunki przydają się w czasie rywalizacji o tron miedzy Wacławem a Władysławem Łokietkiem, który ucieka w końcu na Węgry. Tam trafił na dwór Karola Roberta Andegawena, gdzie znalazł schronienie i zrozumienie, w efekcie dobrych stosunków, jego córka, Elżbieta Łokietkówna została żoną Karola Roberta, a on sam oferuje pomoc teściowi. W 105r. Łokietek wraca do kraju po śmierci Wacława II, opanowuje Kraków i mimo lojalności rodaków miał dużo wrogów wokół siebie. Były to Czechy, których władca Wacław III rościł sobie prawo do tronu, po swoim ojcu, Krzyżacy, którzy co raz bardziej panoszyli się za północnymi granicami państwa polskiego, a także Litwa, która wtedy regularnie najeżdżała Mazowsza. Jedynym sojusznikiem są Węgry, Łokietek też często bywał na Węgrzech, także z synem Kazimierzem. Pomoc Węgrów przydał się w latach 1329- 1332 kiedy do prowadziliśmy walki z Krzyżakami, jest to okres, w którym toczyła się bitwa pod Płowcami. Dzięki temu, że Karol Robert blokował, czekające tylko na okazje Czechy, stawiając wojsko przy granicach z Czechami, a Polska mogła spokojnie zając się jednym konfliktem. Mimo, że przegraliśmy spór z Krzyżakami, to pomoc jednak była niezwykle przydatna. Gdy w 1333r. umiera Władysław, sojusz z Węgrami ma wielkie znaczenie dla nowego władcy, Kazimierza, który w Karolu Robercie i jego następcy ma jedynego sojusznika, i dzięki czemu może nawiązać poprawne stosunki z innymi państwami, czego sam nie mógłby dokonać, ponieważ nie cieszył się dużym zaufanie. To w 1335r. w Wyszehradzie z krzyżakami oraz w 1339r w sporze z Czechami, Karol Robert był mediatorem, pomagającym Kazimierzowi regulować sprawy Polski. Zawierają również układ dynastyczny- po bezdzietnej śmierci Kazimierza na tronie polskim ma zasiąść Karol Robert lub syn jego i Elżbiety Łokietkówna, a siostry Kazimierza, Ludwik.