Ekwador i Peru.

Ekwador i Peru zajmują zachodnią część terenów równikowych Ameryki Południowej. Od północy graniczą z Kolumbią, na południu z Chile, a na wschodzie z Boliwią i Brazylią. W przeszłości duży wpływ na zachodnią część regionu mieli Inkowie rządzący tymi terenami do początku XVI w., a następnie Hiszpanie, którzy wprowadzili tu swój język i kulturę. Około 40 % populacji tych krajów stanowią Metysi, w których żyłach płynie krew zarówno Inków, jak i Hiszpanów. Wielu z nich wciąż zamieszkuje wioski zachodniej Amazonii i Andów. Ekwador i Peru leżące na południowoamerykańskim wybrzeżu Oceanu Spokojnego pokryte są wulkanicznymi szczytami Andów. Wschodnie zbocza gór opadają w gorące dorzecze Amazonki pokryte wilgotnym lasem równikowym. Zachodnia część to pas nadbrzeżny. Wybrzeże Peru to w dużej mierze sucha, skalista pustynia, podczas gdy wybrzeże Ekwadoru jest gorące, bagienne i porośnięte namorzynami. Klimat wybrzeża Ekwadoru jest wilgotny i gorący, tak jak dorzecze Amazonki, gdzie występują wysokie sumy opadów. Tylko w Andach wraz ze wzrostem wysokości robi się chłodniej, aż do pół wiecznych bardziej urozmaicony. Wybrzeże jest suche i chłodzone przez zimne wody Prądu Peruwiańskiego. Zachodnia część Andów Peruwiańskich jest dość sucha, ale ich wschodnia część i tropikalna Amazonia są gorące, z bardzo obfitymi opadami. Stabilnie politycznie Ekwador to trzecie najmniejsze i najgęściej zaludnione państwo Ameryki Południowej. Jest też jednym z najbardziej zróżnicowanych państw tego regionu. Gospodarka zdominowana jest przez rolnictwo i przemysł naftowy. Około 1000 km od zachodniego wybrzeża Ekwadoru położone są należące do niego Wyspy Galapagos słynące z endemicznych gatunków roślin i zwierząt. Czterysta lat temu Pery było centrum cywilizacji Inków, której ruiny znaleźć można wysoko w Andach. Ma bogate złoża surowców mineralnych, ale nie są one jeszcze mocno eksploatowane, stąd większość mieszkańców kraju nadal utrzymuje się z rolnictwa, uprawiając na własny użytek ziemniaki, kukurydzę, ryż i zboża, a bawełnę i kawę na eksport. Czterysta lat temu Peru było centrum cywilizacji Inków, której ruiny znaleźć można wysoko w Andach. Ma bogate złoża surowców mineralnych, ale nie są one jeszcze mocno eksploatowane, stąd większość mieszkańców kraju nadal utrzymuje się z rolnictwa, uprawiając na własny użytek ziemniaki, kukurydzę, ryż i zboża, a bawełnę i kawę na eksport. w niektórych regionach kraju partyzantka maoistowska Świetlisty Szlak wprowadziła dyktaturę wojskową. Największą atrakcją turystyczną Peru są ruiny inkaskiego miasta Machu Picchu w Andach. Schowane w gęstej roślinności zostały przypadkowo odkryte w 1911 r. przez amerykańskiego archeologa Hirama Binghama. Ówczesne domy budowano z kamieni, które łączono bez użycia zaprawy. Peru ma dwie niepołączone ze sobą sieci kolejowe - Centralną i Południową. Obie sieci łączą wybrzeże z obszarami górskimi. Jedna z linii centralnych w Andach, łącząca Limę z Huancayo, wjeżdża aż na wysokość 4818 m.n.p.m., co czyni ją najwyżej położoną koleją o standardowym rozstawie szyn na świecie. Twórcą tej linii kolejowej był Polak Ernest Malinowski. Blisko połowa ludności kraju to Indianie, a 1/3 stanowią Metysi. Najgęściej zaludnionymi regionami są żyzne górskie doliny i wybrzeża. W odległych rejonach dorzecza Amazonki mieszka zaledwie 5 % ludności, w tym około 70 plemion indiańskich. Chłodne wody Prądu Peruwiańskiego dostarczają pokarmu, który wabi duże ilości ryb, w tym sardynek i tuńczyków, czyniąc rybołówstwo jedną z najważniejszych gałęzi peruwiańskiej gospodarki. Co pewien czas klimatyczne anomalie nazywane El Nio powodują wzrost temperatury wody morskiej, co prowadzi do zmniejszenia się bogactwa zasobów żywych w tej części Oceanu Spokojnego. Peru jest czołowym producentem miedzi, ołowiu, wolframu, srebra i cynku. Posiada też złoża złota, rudy żelaza i ropy naftowej. Spadki cen surowców mineralnych na rynkach światowych wpływają niekorzystnie na sytuację peruwiańskich kopalń.