Dzięcioły i tukany.

Chociaż dzięcioły i tukany różnią się wyglądem i sposobem odżywania, są bliskimi krewnymi. Żyją w lasach, a większość z nich przebywa głównie na drzewach, budując gniazda w dziuplach wyżłobionych w pniach. Dzięcioły wydłubują z drzewa ukrywające się tam owady, a tukany wspinają się na szczyty drzew, gdzie za pomocą ogromnych, kolorowych dziobów zbierają pokarm. Dzięcioły- około 200 gatunków dzięciołów zamieszkuje wszystkie kontynenty z wyjątkiem Australii i Oceanii, wysp Indonezji oraz Antarktyki. Zamiast siadać na gałęziach, dzięcioły przyczepiają się ostrymi pazurami do pnia drzewa. Mocnymi dziobami wykuwają w nich otwory na gniazda (dziuple). Uderzając dziobem w martwe drewno, komunikują się w ten sposób między sobą. Dzięcioły mają silne odnóża zakończone mocnymi pazurami, którymi przytwierdzają się do pnia drzewa. Dzięki nim i ogonowi mogą utrzymywać pionową pozycję. Na krótki ogon dzięcioła składają się sztywno zakończone pióra, których stabilność umożliwia mu opieranie się o pień drzewa. Język dzięcioła z lepkim lub kolczastym koniuszkiem bywa trzy do czterech razy dłuższy od dzioba. Ptak, wystrzeliwując go z dzioba, chwyta owady. Nieużywany język zwija się tuż pod skórą z tyłu czaszki. Tukany- w Ameryce Południowej i Środkowej występują 33 gatunki tukanów. Do ich rodziny należą tukany, tukańce, pieprzojady i arasari. Większość z nich ma wielki dziób mierzący niekiedy do 2/3 długości całego ciała. Posilający się tukan obraca pokarm w dziobie, odrzuca głowę do tyłu i dopiero wtedy połyka kęs pożywienia. Dzioby tukanów są często bogato ubarwione, co ułatwia im identyfikację własnego gatunku. Wielkość i kolor dzioba pomagają też odstraszać inne ptaki. Tukany budują gniazda w pniach drzew, wykorzystując naturalne otwory w zbutwiałym drewnie lub dziuple wykute przez dzięcioły. Tylko niektóre gatunki wykładają je wewnątrz liśćmi. Samice tukanów składają od dwóch do czterech lśniących, białych jaj. Rodzice na zmianę wysiadują jaja i przynoszą pokarm pisklętom. Po trzech tygodniach nagie pisklęta otwierają oczy, a po sześciu są w stanie same przetrwać leśnej głuszy.