Kreacja Antygony na podstawie "Antygony"

Tragedia jest to utwór w którym bohater jest postawiony w sytuacji bez wyjścia, w której się zcierają dwie racje, słuszne, jednak przeciwne oraz wykluczające się na wzajem - tak zwany konflikt tragiczny. W tej sytuacji czego bohater tragiczny nie zrobi i tak poniesie klęske - bardzo często śmierć.

Sofokles był grecki tragik, udzielał się także w życiu politycznym Aten. Żył i tworzył w okresie największej świetności tego miasta. W jego dorobku jest około sto dwadzieścia sztuk (dziewiędziesiąt tragedi, trzydzieści dramatów satyrycznych) wśród nich jest "Antygona" bardzo dobry przykład budowy tragedi antycznej, oraz kreacji bohatera takowej. Tragedia opowiada o losach Antygony której bracia zgineli w bratobujczej walce pod mirami Teb. Jednak Kreon - wuj tytułowej bohaterki i zarazem król Teb, zakazał pochówku Polinika ponieważ był on zdrajcą ojczyzny. Jako że postacie są powiązane rodzinnie wzbudzają jeszcze wiekszą litość w nas Jednak, Antygona mimo iż znała konsekwencje jakie spotkają ją za złamanie zakazu - śmierć, kierując się miłością do brata sprzeciwiła się zakazowi, wykopała własnoręcznie grób bratu. Spotkała ją za to kara jaką Kreon zapowiadał, została żywcem zamurowana w rodzinnym grobowcu, gdzie powiesiła się. Antygona jak każdy bohater tragedi ponosi wine tragiczną czyli "wine nie zawinioną".

Antygona znalazła się w sytuacji tragicznej, zaistniał konflikt pomiędzy dwiema wykluczającymi się na wzajem racjami, jest to konflikt tragiczny z którego nie ma wyjścia, jakiego wyboru nie dokona tyutułowa bohaterka i tak będzie na przegranej odniesie porażkę. Kreon jest władca Teb, władzę sprawował po upadku Edypa, ponieważ jesr on bratem Jokasty, matki i żony Edypa.
Dla niego jako dla króla najważniejsze było państwo, przekładał prawo pisane (ustawowe) nad prawo zwyczajowe. Uważał że zdrajcy nie zasługują na taki sam pochówek jak inni ludzie, śmierć ich nie oczyszcza z win. Jako że był władcą nie mugł sobie pozwolić na strate autorytetu w oczach poddanych, mogło by to zachwiać równowagą państwa. Twierdził że "nasze szczęście w szczęściu miasta leży", co świadczy o tym iż jest dobrym władcą, myśli przedewszystkim o państwie, a jak takowy nie może być uległy ze względu na powiązania z sądzonym. Z cytatu "Nie ma większej klęski od nierządu: On gubi miasta, on domy rozburza" wynika iż twierdził że obywatele powinni respektować prawo, bo gdyby było inaczej mogło by to doprowadzić do katastrofy. Został dobrowolnie wybrany przez lud, który obdażył go zaufaniem i zgodził się na posłuszeństwo, więc ma prawo oczekiwać posłuszeństwa. Twierdzi że kara która spotka brata Antygony może być dobrym przykładem na przyszłość dla innych. Jest archetypem nieugiętego władcy.

Po drugiej stronie konfliktu stoi tytułowa bohaterka - Antygona jest ona królewną tebańska, córką z kazirodczego związku Edypa z matką Jokastą, jej rodzeństwo to Ismena oraz Eteokles i Polinik, jedyna towarzyszka ojca w jego dobrowolnym wygnaniu, po jego śmierci powróciła do Teb. Uważa że Hades rząda równych praw pochówku dla wszystkich ludzi, więc zakaz pochówku jej brata jest sprzeciwem wobec boga. W świecie zmarłych prawa ziemskie przestają obowiązywać. Kierowała się w życiu miłością, "współkochać przyszłam, nie współnienawidzić". Twierdziła że ocene ludzi niezależnie od tego jacy byli powinno się pozostawić bogom, a nie ludzią. Według niej obowiązkiem krewnych jest godne pochowanie zmarłego, uważa że tylko strach powstrzymał innych Tebańczyków przed pochówkiem Polinika. Jest ona archetypem kochającej siostry, nieugiętości w swoich przekonaniach.

Jako że racje Kreona oraz Antygony są równożędne, konflikt jest nierozwiązywalny, prowadzi do porażki bohaterów. Tytułowa bohaterka postanawia sprzeciwić się królowi, od jego zakazu ważniejsze są dla niej prawa boskie, miłość do brata, te bodźce były na tyle silne że Antygona, pochowała brata co równało się z samobójstwem. Mogło by się zdawać że Kreon w tej sytuacji wygrywa, jest to bardzo pozorne, moralne zwycięstwo odnosi tytułowa bohaterka, jej śmierć pociąga za sobą szereg tragicznych wydarzeń: ginie syn Kreona, równocześnie narzyczony Antygony - Hajmon zrospaczony tym co się stało,na swoje życie także rzuca się Eurydyka - żona króla Teb. Wszyskie te nieszczęścia, oraz wyżuty sumienia do końca życia spadają na głowe Kreona, jest to kara boska za złamanie praw boskich (zakazanie pochówku Polinejkesa), władca postawił dobro państwa ponad dobro jednostki, za wszelką cene starał się dbać o swój królewski autorytet.
W "Antygonie" mamy aż trzy konflikty tragiczne pomiędzy prawami boskimi do pochówku(Antygona) a prawami ludzkimi - zakaz pochówku zdrajcy(Kreon), jednostką (Antygona) a państwem (Kreon), prawem miłości (Antygona) a prawem obowiązku (Kreon).
Tragizm jest wywołany szczególną konstrukcją losów bohaterów, którzy niezależnie od siły charakteru i szlachetnych intencji sprowadzają na siebie śmierć lub klęskę. O ich losie decydowało w tragedii greckiej fatum - przeznaczenie, ślepy los. Sympatia odbiorców jest po stronie Antygony, w naszym odbiorze jest ona do symbolu wielu uniwersalnych wartości, takich jak odwaga i przeciwstawianie się despotyzmowi oraz przemocy, wytrwałość i wierność swoim poglądom, niezależność, miłość do brata, poczucie więzi z tradycją i religią, szlachetność i spełnienie powinności siostrzanej i ludzkiej.