Motyw dantejski w „Nieboskiej komedii”

Motyw nawiązuję do utworu Dantego „Boska komedia” jest nim obraz rzeczywistości wiecznej. Narrator zwiedza rzeczywistość, która jest boskim ładem. Finałem utworu jest zbliżenie się do Boga.
„Nieboska komedia” Krasińskiego to wydarzenia dotyczące życia doczesnego. Pankracy, Przechrzci oraz organizację spiskowe manipulują historią i społeczeństwem, aby zniszczyć chrześcijaństwo, w tym celu organizuję rewolucje. Elementem budowy „Nowego świata” jest uformowanie nowych ludzi, którzy porzucą podstawowe wartości i dotychczasowa mentalność, odrzuca Boga. Karykaturze „budowy” przygląda się Hrabia Henryk. Podobnie jak Dante w „Boskiej komedii” zwiedza różnica polega na tym, że hrabia widzi nieboski świat. Dostrzega piekła rewolucji. Obserwując wyciąga wnioski. Dostrzega, że fundament rewolucji jest budowany na pisaku. Chór obarcza wina arystokratów, królów, Boga, panów. Ludzie nie mają świadomości, że to zło w ludzkim sercu jest winnym ich cierpień, a nie Bóg. H. Henryk poznaję naiwną dziewczynę, która nie rozumie, że jedzenie i napoję, które zabrali ze spiżarni przez siebie zamordowanych panów kiedyś się skończy i wtedy trafi do obozu pracy bo ktoś będzie musiał budować tą nową rzeczywistość. Lokaj przechwala się, że zabił już swojego pana czuję się wolny. Inny skarży się, że nie mógł tego zrobić bo nie znalazł swojego barona. Owi ludzie mówią o cierpieniach związanych z wykonywanymi pracy. Nie zdają sobie sprawy, że ich „nowy świat” przyniesie więcej cierpień bo ich świat zostanie zbudowany przez niewolniczą pracę. Dla rewolucjonistów słowo „męczennik” zmienia znaczenie bo męczennikiem jest ten, który zabija.