Rycerskość – tradycja przebrzmiała "Pieśń o Rolandzie".

Rozpatrując problem rycerskości na podstawie eposu „Pieśń o Rolandzie” musimy zastanowić się czy mamy brać pod uwagę przykład Rolada jako rycerza średniowiecznego czy rycerskość samą w sobie. Ideał rycerza jakim był Roland musiał spełniać mnóstwo warunków. Najważniejszym z nich była miłość do Boga i swojego władcy. Miłość wręcz szaleńcza i ślepa, takim właśnie ideałem rycerza był hrabia Roland, wierzył w swoje ideały wypełniał je do ostatnich chwil swojego życia. Natomiast samą regułę i kodeks rycerskości stworzył w Anglii król Artur; zebrał sobie zastęp rycerzy i zwykł był siadać z nimi przy okrągłym stole, od czego nazwano ich "rycerzami okrągłego stołu". Jako patrona obrali sobie świętego Jerzego, on jeden, bowiem z pośród świętych był jeźdźcem. Stworzył on kodeks rycerski, którego głównymi punktami były:

Bądź zawsze przygotowany, zawsze w zbroi, którą wolno zdjąć tylko na spoczynek nocny.
Broń biednych i pomagaj im, bo sami nie mogą się bronić.
Staraj się nikogo nie dotknąć, nie obrazić.
Bądź gotów walczyć w obronie Anglii.
Cokolwiek robisz, rób starannie i zdobądź dobre imię.
Nie łam nigdy przyrzeczeń.
Honoru kraju broń swym życiem.
Raczej zgiń z honorem, niżbyś miał żyć we wstydzie.

Jak widać kodeks ten nie mowi nic o tym że rycerz ma ślepo wierzyc w Boga i przelewać krew ludzi którzy tego nie robią, dlatego też problem rycerskości jako „tradycji przebrzmiałej” jest dosyć trudny do rozwiązania na podstawie życia i czynów hrabiego Rolanda, bo jak się maja do siebie dwie podstawowe zasady rycerskości, mianowicie: „Broń biednych i pomagaj im, bo sami nie mogą się bronić” oraz „Staraj się nikogo nie dotknąć, nie obrazić” do tego co wyprawiał Roland w swej ślepej swojej wierze w Boga, dla swoich wrogów był okrutny, w walce ukazywał swe „rycerskie” umiejętności. Swym mieczem – Durendalem – zabijał ogromną ilość pogan. Zadziwiał siłą ciosów, rozcinał głowy, pancerze, wielokrotnie przerąbywał przeciwników na pół, wykazuje się tez wielka charyzmą to za nim nim tysiące Francuzów z bojowymi okrzykami podąża nawet na pewną śmierć.

Krzyczy: „Bijcie panowie (...) walczcie o waszą śmierć i o wasze życie, iżby słodka Francja nie doznała przez nas hańby!”, Czy rzeczywiście zabijanie w imie Boga jest rycerskie, na pewno dla Rolanda tak, dla jego wojska także to oni wierzą ze nie mają innego wyboru i giną w walce. Oczywiście biorąc pod uwagę inne punkty kodeksu rycerskiego, hrabia Roland okazuje się rycerzem idealnym, wręcz perfekcyjnym, bierze udział w najbardziej niebezpiecznych bitwach, W starciu tylnej straży z niewiernymi, był zbyt dumny by wzywać posiłki. Zrobił to dopiero wtedy, gdy większość jego rycerzy była już zabita, a i on sam był bliski śmierci, wolał zginąć, niż być pomówionym o brak odwagi, Hrabia nie walczył z Saracenami dla łupów, które stanowiły dla niego wartość drugorzędną, lecz w imię swojej wiary (ideałów). Roland uwielbiał niebezpieczeństwo i zawsze potrafił się z nim rozprawić. Na koniec, gdy zostaje sam ze śmiertelną raną, na pobojowisku., płacząc, znosi poległych Francuzów do arcybiskupa, aby udzielił im błogosławieństwa. Czując, że śmierć się zbliża, próbuje złamać swój miecz, aby nie dostał się w ręce pogan. Chce, aby cesarz Karol powiedział, że umarł jako zwycięzca.

Wchodzi więc na górę i obraca głowę w stronę zabitych wrogów. Wyciąga ku niebu rękawicę i modli się o odpuszczenie grzechów. Bije się w piersi i błaga o przebaczenie. W końcu umiera. Widać że hrabia Roland był perfekcjonistą w tym co robił w dla ideałów które wierzył. Natomiast, czy Rycerskość jest tradycją przebrzmiała? Nie sądzę, biorąc pod uwagę to ze jak widzimy o rycerskości świadczą ideały, w jakie wierzymy. A że żyjemy w innych w innych czasach zmienił się po prostu jej kodeks i warunki bycia rycerskim, na pewno i dzisiaj znajda się ludzie, którzy oddadzą życie za swoje ideały, a czy kiedyś ktoś napisze o nich pieśń? My się już nie dowiemy.