Salzburg

Zwiedzanie

Salzburg, leży po obu stronach rzeki Salzach, w bardzo dogodnym miejscu osłoniętym górami Mnchsberg i Kapuzinerberg. Salzburg słusznie uważany za „perłę Austrii”, jest miejscem niepowtarzalnej urody, czystym, schludnym, tonącym w zieleni niezliczonych parków i ogrodów. Styl starszej części miasta uszlachetnia szesnasto- i siedemnastowieczna zabudowa ze wspaniałymi rezydencjami pałacami, które zdradzają swe czysto włoskie pochodzenie. Już w VI w.p.n.e. osiedlili się w okolicach dzisiejszego Salzburga Celtowie, potem Ilirowie, którzy wykorzystując dogodne położenie osady na ważnych szlakach handlowych zbudowali podwaliny przyszłej fortuny Salzburga. Rzymianie utworzyli tu „municipium” o nazwie Iuvavum. Pod koniec VII wieku święty Rupert praktycznie na nowo utworzył miato, które od tej pory stało się znane jako „Solna forteca”, czyli Salzburg.


Forteca Hohensalzburg

Z niczym nie da się pomylić, nawet z dużej odległości, zarysów twierdzy „Górny Salzburg”, jak należałoby tłumaczyć niemiecką nazwę tej budowli. Położona ba wysokości 542 m.n.p.m., na szczycie góry Mnchsberg, forteca patrzy na miasto u swych stóp ze studziewiętnastometrowego wzniesienia. Grube mury obronne, bastiony, wieże, narożniki, strażnice i potężne ściany zasadniczej konstrukcji są wiadomym świadectwem trosk, jakie dręczyły jej architektów i budowniczych. Był rok 1077, spory o inwestyturę rozpowszechniały się bardzo szybko, wtedy to właśnie arcybiskup Gebhard rozkazał umocnić wzgórze, osadzając tam garnizon. Za Konrada I (pierwsza połowa XII w.) strażnica została powiększona i przekształcona w stale zamieszkaną wieżę, otoczoną trudnymi do zdobycia ścianami. W XV w., kiedy groźba najazdów tureckich stała się bardziej realna niż kiedykolwiek, Burkhond von Weisspriach rozkazał wzmocnić warownię wieżami i barbakanami. W 1484 r. za Johanna III Beckenschlagera dobudowano Arsenał, Spichlerz oraz kilka tak zwanych „wież ogniowych”. Obecny wygląd zawdzięcza twierdza przebudowie dokonanej przez Leonharda von Keutschacha około 1500r. Odnowiono wówczas pokoje książęce i wybudowano gotycki kościół świętego Jerzego (Georgskirsche). Tutaj właśnie po prawej stronie znajduje się grobowiec Von Keutschacha wykonany przez Hansa Valkenauera. W 1504 r. rozbudowano coś w rodzaju kolejki liniowej (Reiszug). Wewnątrz najciekawszymi obiektami są: „Salzburski Bawół” (Salzburger Stier) – organy z 1502 r., oraz muzeum fortecy, zajmujące tzw. Pokoje książęce. Zgromadzono tutaj wszelkiego rodzaju pamiątki i dokumenty dotyczące cytadeli i jej historii, także zbroje, broń palną oraz narzędzia tortur
( m.in. Hiszpańskie szelki – żelazne siodło, które rozgrzewano, a następnie umieszczano w nim nagą ofiarę tortur). Koniecznie trzeba też zwiedzić Pozłacaną komnatę (Goldene Stube), która zachwyca bogactwem dekoracji i umeblowania. Z licznych bastionów Hohensalzbuga rozciąga się nieporównywalna z niczym panorama leżącego u stóp fortecy miasta i okolic Salzburga.

Katedra (Dom)

Ten wspaniały przykład budownictwa barokowego jest doskonale usytuowany w otoczeniu Domplatz, Residenzplatz i Kapitelplatz. Pierwszą świątynię w tym miejscu zbudował w drugiej połowie VIII w. sam święty Virgil. W drugiej połowie Xii przemieniono ją w bazylikę, jednak cały ciąg pechowych zdarzeń sprawił, że po ósmytm z kolei pożarze trzeba ją było odbudować dosłownie od podstaw. W 1614 r. Marcus Sitticus powierzył pracę architektowi Santino Solari da Como, mimo że projekt został wykonany kilka lat wcześniej przez Włocha scamozziego, który kierował gruntowną przebudową Domplatz. Piękną fasadę zabytku podwyższa tympan oraz dwie bliźniacze umieszczone po bokach dzwonnice. Jest to, można rzec, kwintesencja barokowej elegancji. Poprzez wejście główne – dzieło Giazomo Manz – wchodzi się do trójnawowego wnętrza, ozdobionego obrazami I. Solariego, A. Mascagniego i Francesca de Sieny. Chrzcielnica pochodzi z XIV w.

Rezydencja (Residenz)

W samym sercu Salzburga otwiera się szeroka przestrzeń Residenzplatz, otoczona teatralną scenerią zabytkowych budowli najbardziej reprezentacyjnych dla stylu architektonicznego Mozartowskiego miasta. Na placu tym wznosi się centralnie umiejscowiona Residenzbrunnen – siedemnastowieczna fontanna, która podobnie jak plac bierze swoją nazwę od pobliskiej rezydencji. Wodotrysk zbudowano na polecenie arcybiskupa Guidobalda thuna. Nie wiadomo, kto jest autorem rej cennej ozdoby, ale jedna z najbardziej prawdopodobnych teorii głosi, że stworzył ją Tommaso da Garona. Kompozycja przestrzenna w kształcie piramidy, wzbogacona końmi, atlasem, delfinami i trytonem, wykazuje pewne pokrowieństwo z rzymską fontanną Trytona, co zdradza chyba źródło inspiracji autora.
Zachodnią stronę placu wypełnia monumentalna, trzypoziomowa fasada Rezydencji ze wspaniałym wejściem, które wyznaczają po bokach pary kolumn, a podwyższa tympan zdobiony rzeźbami i tarczami herbowymi. Już w XII w. powstała tutaj budowla, której ślady są dzisiaj ledwie dostrzegalne i która miała być stałą siedzibą czy też właśnie rezydencją książąt arcybiskupów. Obecny pałac to wynik radykalnej przebudowy i rozbudowy, dokonanej na przełomie XVII i XVIII w. Powiększenie i upiększenie zabytku wiąże się nierozerwalnie z nazwiskami Wolfa Dietricha i zwłaszcza Marcusa Sitticusa, a także z imionami ich następców. Surowa elegancja fasady kryje przepiękne wnętrza, które zawdzięczają swą urodę licznym dekoracjom, stanowiącym niezaprzeczalne dzieła sztuki. Pośród licznych komnat należy wymienić przede wszystkim Salę „Carabinieri”, przeznaczoną dla osobistej straży arcybiskupa, Salę Konferencyjną, Salę Audiencyjną z freskami M. Altomontego i J. Rottmayra. Natomiast Rezidenzgalerie eksponuje prace Makarta, Maulbertscha, Rembrandta, Rubensa, Tiepola, Vermeera, Waldmllera, a także całe kolekcje Schnborn – Buchheima i Czernina.

Opactwo benedyktyńskie Świętego Piotra

Zgodnie z legendą klasztor Benedyktynów założył w 696 r. święty Rupert. W średniowieczu zgromadzenie stało się ośrodkiem życia kulturalnego i religijnego, a szczególnie rozgłosu nabrała miejscowa szkoła miniatury. Jeden z najciekawszych elementów kompleksu – to kościół przyklasztorny z osiemnastowiecznym dzeidzińcem, który zdobi wieloboczna płaska fontanna. Fasada kościoła utrzymana jest w stylu barokowym, podobnie jak wierzchołek wieży zakończonej charakterystyczną dzwonnicą z cebulatą kopułą. Początkowo świątynia powstająca w pierwszej połowie XII w. została zbudowana w stylu romańskim, swój obecny barokowy wystrój zawdzięcza gruntownej przeróbce, jakowej dokonano w drugiej połowie XVIII w. Wnętrze, podzielone na trzy równorzędne nawy, zdobią liczne barokowe dekoracje i meble oraz wyjątkowej urody rokokowe stiuki. Freski środkowej nawy ukazują Sceny z życia Świętego Piotra, w transepcie stoi cenna figura Madonny z Dzieciątkiem, nazywana przez okolicznych mieszkańców Maria Sul. Ciekawymi zabytkami są również grobowce – Michaela Haydna, grobowiec Hansa Wernera von Raitenau, ojca arcybiskupa Wolfa Dietricha, a także Grobowiec Świętego Ruperta. Na dziedzińcu Świętego Piotra znajdują się mogiły S. Solariego, architekta katedry oraz Marianny Sonnenburg, siostry Mozarta.
Zwiedzanie

Salzburg, leży po obu stronach rzeki Salzach, w bardzo dogodnym miejscu osłoniętym górami Mnchsberg i Kapuzinerberg. Salzburg słusznie uważany za „perłę Austrii”, jest miejscem niepowtarzalnej urody, czystym, schludnym, tonącym w zieleni niezliczonych parków i ogrodów. Styl starszej części miasta uszlachetnia szesnasto- i siedemnastowieczna zabudowa ze wspaniałymi rezydencjami pałacami, które zdradzają swe czysto włoskie pochodzenie. Już w VI w.p.n.e. osiedlili się w okolicach dzisiejszego Salzburga Celtowie, potem Ilirowie, którzy wykorzystując dogodne położenie osady na ważnych szlakach handlowych zbudowali podwaliny przyszłej fortuny Salzburga. Rzymianie utworzyli tu „municipium” o nazwie Iuvavum. Pod koniec VII wieku święty Rupert praktycznie na nowo utworzył miato, które od tej pory stało się znane jako „Solna forteca”, czyli Salzburg.


Forteca Hohensalzburg

Z niczym nie da się pomylić, nawet z dużej odległości, zarysów twierdzy „Górny Salzburg”, jak należałoby tłumaczyć niemiecką nazwę tej budowli. Położona ba wysokości 542 m.n.p.m., na szczycie góry Mnchsberg, forteca patrzy na miasto u swych stóp ze studziewiętnastometrowego wzniesienia. Grube mury obronne, bastiony, wieże, narożniki, strażnice i potężne ściany zasadniczej konstrukcji są wiadomym świadectwem trosk, jakie dręczyły jej architektów i budowniczych. Był rok 1077, spory o inwestyturę rozpowszechniały się bardzo szybko, wtedy to właśnie arcybiskup Gebhard rozkazał umocnić wzgórze, osadzając tam garnizon. Za Konrada I (pierwsza połowa XII w.) strażnica została powiększona i przekształcona w stale zamieszkaną wieżę, otoczoną trudnymi do zdobycia ścianami. W XV w., kiedy groźba najazdów tureckich stała się bardziej realna niż kiedykolwiek, Burkhond von Weisspriach rozkazał wzmocnić warownię wieżami i barbakanami. W 1484 r. za Johanna III Beckenschlagera dobudowano Arsenał, Spichlerz oraz kilka tak zwanych „wież ogniowych”. Obecny wygląd zawdzięcza twierdza przebudowie dokonanej przez Leonharda von Keutschacha około 1500r. Odnowiono wówczas pokoje książęce i wybudowano gotycki kościół świętego Jerzego (Georgskirsche). Tutaj właśnie po prawej stronie znajduje się grobowiec Von Keutschacha wykonany przez Hansa Valkenauera. W 1504 r. rozbudowano coś w rodzaju kolejki liniowej (Reiszug). Wewnątrz najciekawszymi obiektami są: „Salzburski Bawół” (Salzburger Stier) – organy z 1502 r., oraz muzeum fortecy, zajmujące tzw. Pokoje książęce. Zgromadzono tutaj wszelkiego rodzaju pamiątki i dokumenty dotyczące cytadeli i jej historii, także zbroje, broń palną oraz narzędzia tortur
( m.in. Hiszpańskie szelki – żelazne siodło, które rozgrzewano, a następnie umieszczano w nim nagą ofiarę tortur). Koniecznie trzeba też zwiedzić Pozłacaną komnatę (Goldene Stube), która zachwyca bogactwem dekoracji i umeblowania. Z licznych bastionów Hohensalzbuga rozciąga się nieporównywalna z niczym panorama leżącego u stóp fortecy miasta i okolic Salzburga.

Katedra (Dom)

Ten wspaniały przykład budownictwa barokowego jest doskonale usytuowany w otoczeniu Domplatz, Residenzplatz i Kapitelplatz. Pierwszą świątynię w tym miejscu zbudował w drugiej połowie VIII w. sam święty Virgil. W drugiej połowie Xii przemieniono ją w bazylikę, jednak cały ciąg pechowych zdarzeń sprawił, że po ósmytm z kolei pożarze trzeba ją było odbudować dosłownie od podstaw. W 1614 r. Marcus Sitticus powierzył pracę architektowi Santino Solari da Como, mimo że projekt został wykonany kilka lat wcześniej przez Włocha scamozziego, który kierował gruntowną przebudową Domplatz. Piękną fasadę zabytku podwyższa tympan oraz dwie bliźniacze umieszczone po bokach dzwonnice. Jest to, można rzec, kwintesencja barokowej elegancji. Poprzez wejście główne – dzieło Giazomo Manz – wchodzi się do trójnawowego wnętrza, ozdobionego obrazami I. Solariego, A. Mascagniego i Francesca de Sieny. Chrzcielnica pochodzi z XIV w.

Rezydencja (Residenz)

W samym sercu Salzburga otwiera się szeroka przestrzeń Residenzplatz, otoczona teatralną scenerią zabytkowych budowli najbardziej reprezentacyjnych dla stylu architektonicznego Mozartowskiego miasta. Na placu tym wznosi się centralnie umiejscowiona Residenzbrunnen – siedemnastowieczna fontanna, która podobnie jak plac bierze swoją nazwę od pobliskiej rezydencji. Wodotrysk zbudowano na polecenie arcybiskupa Guidobalda thuna. Nie wiadomo, kto jest autorem rej cennej ozdoby, ale jedna z najbardziej prawdopodobnych teorii głosi, że stworzył ją Tommaso da Garona. Kompozycja przestrzenna w kształcie piramidy, wzbogacona końmi, atlasem, delfinami i trytonem, wykazuje pewne pokrowieństwo z rzymską fontanną Trytona, co zdradza chyba źródło inspiracji autora.
Zachodnią stronę placu wypełnia monumentalna, trzypoziomowa fasada Rezydencji ze wspaniałym wejściem, które wyznaczają po bokach pary kolumn, a podwyższa tympan zdobiony rzeźbami i tarczami herbowymi. Już w XII w. powstała tutaj budowla, której ślady są dzisiaj ledwie dostrzegalne i która miała być stałą siedzibą czy też właśnie rezydencją książąt arcybiskupów. Obecny pałac to wynik radykalnej przebudowy i rozbudowy, dokonanej na przełomie XVII i XVIII w. Powiększenie i upiększenie zabytku wiąże się nierozerwalnie z nazwiskami Wolfa Dietricha i zwłaszcza Marcusa Sitticusa, a także z imionami ich następców. Surowa elegancja fasady kryje przepiękne wnętrza, które zawdzięczają swą urodę licznym dekoracjom, stanowiącym niezaprzeczalne dzieła sztuki. Pośród licznych komnat należy wymienić przede wszystkim Salę „Carabinieri”, przeznaczoną dla osobistej straży arcybiskupa, Salę Konferencyjną, Salę Audiencyjną z freskami M. Altomontego i J. Rottmayra. Natomiast Rezidenzgalerie eksponuje prace Makarta, Maulbertscha, Rembrandta, Rubensa, Tiepola, Vermeera, Waldmllera, a także całe kolekcje Schnborn – Buchheima i Czernina.

Opactwo benedyktyńskie Świętego Piotra

Zgodnie z legendą klasztor Benedyktynów założył w 696 r. święty Rupert. W średniowieczu zgromadzenie stało się ośrodkiem życia kulturalnego i religijnego, a szczególnie rozgłosu nabrała miejscowa szkoła miniatury. Jeden z najciekawszych elementów kompleksu – to kościół przyklasztorny z osiemnastowiecznym dzeidzińcem, który zdobi wieloboczna płaska fontanna. Fasada kościoła utrzymana jest w stylu barokowym, podobnie jak wierzchołek wieży zakończonej charakterystyczną dzwonnicą z cebulatą kopułą. Początkowo świątynia powstająca w pierwszej połowie XII w. została zbudowana w stylu romańskim, swój obecny barokowy wystrój zawdzięcza gruntownej przeróbce, jakowej dokonano w drugiej połowie XVIII w. Wnętrze, podzielone na trzy równorzędne nawy, zdobią liczne barokowe dekoracje i meble oraz wyjątkowej urody rokokowe stiuki. Freski środkowej nawy ukazują Sceny z życia Świętego Piotra, w transepcie stoi cenna figura Madonny z Dzieciątkiem, nazywana przez okolicznych mieszkańców Maria Sul. Ciekawymi zabytkami są również grobowce – Michaela Haydna, grobowiec Hansa Wernera von Raitenau, ojca arcybiskupa Wolfa Dietricha, a także Grobowiec Świętego Ruperta. Na dziedzińcu Świętego Piotra znajdują się mogiły S. Solariego, architekta katedry oraz Marianny Sonnenburg, siostry Mozarta.
Zwiedzanie

Salzburg, leży po obu stronach rzeki Salzach, w bardzo dogodnym miejscu osłoniętym górami Mnchsberg i Kapuzinerberg. Salzburg słusznie uważany za „perłę Austrii”, jest miejscem niepowtarzalnej urody, czystym, schludnym, tonącym w zieleni niezliczonych parków i ogrodów. Styl starszej części miasta uszlachetnia szesnasto- i siedemnastowieczna zabudowa ze wspaniałymi rezydencjami pałacami, które zdradzają swe czysto włoskie pochodzenie. Już w VI w.p.n.e. osiedlili się w okolicach dzisiejszego Salzburga Celtowie, potem Ilirowie, którzy wykorzystując dogodne położenie osady na ważnych szlakach handlowych zbudowali podwaliny przyszłej fortuny Salzburga. Rzymianie utworzyli tu „municipium” o nazwie Iuvavum. Pod koniec VII wieku święty Rupert praktycznie na nowo utworzył miato, które od tej pory stało się znane jako „Solna forteca”, czyli Salzburg.


Forteca Hohensalzburg

Z niczym nie da się pomylić, nawet z dużej odległości, zarysów twierdzy „Górny Salzburg”, jak należałoby tłumaczyć niemiecką nazwę tej budowli. Położona ba wysokości 542 m.n.p.m., na szczycie góry Mnchsberg, forteca patrzy na miasto u swych stóp ze studziewiętnastometrowego wzniesienia. Grube mury obronne, bastiony, wieże, narożniki, strażnice i potężne ściany zasadniczej konstrukcji są wiadomym świadectwem trosk, jakie dręczyły jej architektów i budowniczych. Był rok 1077, spory o inwestyturę rozpowszechniały się bardzo szybko, wtedy to właśnie arcybiskup Gebhard rozkazał umocnić wzgórze, osadzając tam garnizon. Za Konrada I (pierwsza połowa XII w.) strażnica została powiększona i przekształcona w stale zamieszkaną wieżę, otoczoną trudnymi do zdobycia ścianami. W XV w., kiedy groźba najazdów tureckich stała się bardziej realna niż kiedykolwiek, Burkhond von Weisspriach rozkazał wzmocnić warownię wieżami i barbakanami. W 1484 r. za Johanna III Beckenschlagera dobudowano Arsenał, Spichlerz oraz kilka tak zwanych „wież ogniowych”. Obecny wygląd zawdzięcza twierdza przebudowie dokonanej przez Leonharda von Keutschacha około 1500r. Odnowiono wówczas pokoje książęce i wybudowano gotycki kościół świętego Jerzego (Georgskirsche). Tutaj właśnie po prawej stronie znajduje się grobowiec Von Keutschacha wykonany przez Hansa Valkenauera. W 1504 r. rozbudowano coś w rodzaju kolejki liniowej (Reiszug). Wewnątrz najciekawszymi obiektami są: „Salzburski Bawół” (Salzburger Stier) – organy z 1502 r., oraz muzeum fortecy, zajmujące tzw. Pokoje książęce. Zgromadzono tutaj wszelkiego rodzaju pamiątki i dokumenty dotyczące cytadeli i jej historii, także zbroje, broń palną oraz narzędzia tortur
( m.in. Hiszpańskie szelki – żelazne siodło, które rozgrzewano, a następnie umieszczano w nim nagą ofiarę tortur). Koniecznie trzeba też zwiedzić Pozłacaną komnatę (Goldene Stube), która zachwyca bogactwem dekoracji i umeblowania. Z licznych bastionów Hohensalzbuga rozciąga się nieporównywalna z niczym panorama leżącego u stóp fortecy miasta i okolic Salzburga.

Katedra (Dom)

Ten wspaniały przykład budownictwa barokowego jest doskonale usytuowany w otoczeniu Domplatz, Residenzplatz i Kapitelplatz. Pierwszą świątynię w tym miejscu zbudował w drugiej połowie VIII w. sam święty Virgil. W drugiej połowie Xii przemieniono ją w bazylikę, jednak cały ciąg pechowych zdarzeń sprawił, że po ósmytm z kolei pożarze trzeba ją było odbudować dosłownie od podstaw. W 1614 r. Marcus Sitticus powierzył pracę architektowi Santino Solari da Como, mimo że projekt został wykonany kilka lat wcześniej przez Włocha scamozziego, który kierował gruntowną przebudową Domplatz. Piękną fasadę zabytku podwyższa tympan oraz dwie bliźniacze umieszczone po bokach dzwonnice. Jest to, można rzec, kwintesencja barokowej elegancji. Poprzez wejście główne – dzieło Giazomo Manz – wchodzi się do trójnawowego wnętrza, ozdobionego obrazami I. Solariego, A. Mascagniego i Francesca de Sieny. Chrzcielnica pochodzi z XIV w.

Rezydencja (Residenz)

W samym sercu Salzburga otwiera się szeroka przestrzeń Residenzplatz, otoczona teatralną scenerią zabytkowych budowli najbardziej reprezentacyjnych dla stylu architektonicznego Mozartowskiego miasta. Na placu tym wznosi się centralnie umiejscowiona Residenzbrunnen – siedemnastowieczna fontanna, która podobnie jak plac bierze swoją nazwę od pobliskiej rezydencji. Wodotrysk zbudowano na polecenie arcybiskupa Guidobalda thuna. Nie wiadomo, kto jest autorem rej cennej ozdoby, ale jedna z najbardziej prawdopodobnych teorii głosi, że stworzył ją Tommaso da Garona. Kompozycja przestrzenna w kształcie piramidy, wzbogacona końmi, atlasem, delfinami i trytonem, wykazuje pewne pokrowieństwo z rzymską fontanną Trytona, co zdradza chyba źródło inspiracji autora.
Zachodnią stronę placu wypełnia monumentalna, trzypoziomowa fasada Rezydencji ze wspaniałym wejściem, które wyznaczają po bokach pary kolumn, a podwyższa tympan zdobiony rzeźbami i tarczami herbowymi. Już w XII w. powstała tutaj budowla, której ślady są dzisiaj ledwie dostrzegalne i która miała być stałą siedzibą czy też właśnie rezydencją książąt arcybiskupów. Obecny pałac to wynik radykalnej przebudowy i rozbudowy, dokonanej na przełomie XVII i XVIII w. Powiększenie i upiększenie zabytku wiąże się nierozerwalnie z nazwiskami Wolfa Dietricha i zwłaszcza Marcusa Sitticusa, a także z imionami ich następców. Surowa elegancja fasady kryje przepiękne wnętrza, które zawdzięczają swą urodę licznym dekoracjom, stanowiącym niezaprzeczalne dzieła sztuki. Pośród licznych komnat należy wymienić przede wszystkim Salę „Carabinieri”, przeznaczoną dla osobistej straży arcybiskupa, Salę Konferencyjną, Salę Audiencyjną z freskami M. Altomontego i J. Rottmayra. Natomiast Rezidenzgalerie eksponuje prace Makarta, Maulbertscha, Rembrandta, Rubensa, Tiepola, Vermeera, Waldmllera, a także całe kolekcje Schnborn – Buchheima i Czernina.

Opactwo benedyktyńskie Świętego Piotra

Zgodnie z legendą klasztor Benedyktynów założył w 696 r. święty Rupert. W średniowieczu zgromadzenie stało się ośrodkiem życia kulturalnego i religijnego, a szczególnie rozgłosu nabrała miejscowa szkoła miniatury. Jeden z najciekawszych elementów kompleksu – to kościół przyklasztorny z osiemnastowiecznym dzeidzińcem, który zdobi wieloboczna płaska fontanna. Fasada kościoła utrzymana jest w stylu barokowym, podobnie jak wierzchołek wieży zakończonej charakterystyczną dzwonnicą z cebulatą kopułą. Początkowo świątynia powstająca w pierwszej połowie XII w. została zbudowana w stylu romańskim, swój obecny barokowy wystrój zawdzięcza gruntownej przeróbce, jakowej dokonano w drugiej połowie XVIII w. Wnętrze, podzielone na trzy równorzędne nawy, zdobią liczne barokowe dekoracje i meble oraz wyjątkowej urody rokokowe stiuki. Freski środkowej nawy ukazują Sceny z życia Świętego Piotra, w transepcie stoi cenna figura Madonny z Dzieciątkiem, nazywana przez okolicznych mieszkańców Maria Sul. Ciekawymi zabytkami są również grobowce – Michaela Haydna, grobowiec Hansa Wernera von Raitenau, ojca arcybiskupa Wolfa Dietricha, a także Grobowiec Świętego Ruperta. Na dziedzińcu Świętego Piotra znajdują się mogiły S. Solariego, architekta katedry oraz Marianny Sonnenburg, siostry Mozarta.
Zwiedzanie

Salzburg, leży po obu stronach rzeki Salzach, w bardzo dogodnym miejscu osłoniętym górami Mnchsberg i Kapuzinerberg. Salzburg słusznie uważany za „perłę Austrii”, jest miejscem niepowtarzalnej urody, czystym, schludnym, tonącym w zieleni niezliczonych parków i ogrodów. Styl starszej części miasta uszlachetnia szesnasto- i siedemnastowieczna zabudowa ze wspaniałymi rezydencjami pałacami, które zdradzają swe czysto włoskie pochodzenie. Już w VI w.p.n.e. osiedlili się w okolicach dzisiejszego Salzburga Celtowie, potem Ilirowie, którzy wykorzystując dogodne położenie osady na ważnych szlakach handlowych zbudowali podwaliny przyszłej fortuny Salzburga. Rzymianie utworzyli tu „municipium” o nazwie Iuvavum. Pod koniec VII wieku święty Rupert praktycznie na nowo utworzył miato, które od tej pory stało się znane jako „Solna forteca”, czyli Salzburg.


Forteca Hohensalzburg

Z niczym nie da się pomylić, nawet z dużej odległości, zarysów twierdzy „Górny Salzburg”, jak należałoby tłumaczyć niemiecką nazwę tej budowli. Położona ba wysokości 542 m.n.p.m., na szczycie góry Mnchsberg, forteca patrzy na miasto u swych stóp ze studziewiętnastometrowego wzniesienia. Grube mury obronne, bastiony, wieże, narożniki, strażnice i potężne ściany zasadniczej konstrukcji są wiadomym świadectwem trosk, jakie dręczyły jej architektów i budowniczych. Był rok 1077, spory o inwestyturę rozpowszechniały się bardzo szybko, wtedy to właśnie arcybiskup Gebhard rozkazał umocnić wzgórze, osadzając tam garnizon. Za Konrada I (pierwsza połowa XII w.) strażnica została powiększona i przekształcona w stale zamieszkaną wieżę, otoczoną trudnymi do zdobycia ścianami. W XV w., kiedy groźba najazdów tureckich stała się bardziej realna niż kiedykolwiek, Burkhond von Weisspriach rozkazał wzmocnić warownię wieżami i barbakanami. W 1484 r. za Johanna III Beckenschlagera dobudowano Arsenał, Spichlerz oraz kilka tak zwanych „wież ogniowych”. Obecny wygląd zawdzięcza twierdza przebudowie dokonanej przez Leonharda von Keutschacha około 1500r. Odnowiono wówczas pokoje książęce i wybudowano gotycki kościół świętego Jerzego (Georgskirsche). Tutaj właśnie po prawej stronie znajduje się grobowiec Von Keutschacha wykonany przez Hansa Valkenauera. W 1504 r. rozbudowano coś w rodzaju kolejki liniowej (Reiszug). Wewnątrz najciekawszymi obiektami są: „Salzburski Bawół” (Salzburger Stier) – organy z 1502 r., oraz muzeum fortecy, zajmujące tzw. Pokoje książęce. Zgromadzono tutaj wszelkiego rodzaju pamiątki i dokumenty dotyczące cytadeli i jej historii, także zbroje, broń palną oraz narzędzia tortur
( m.in. Hiszpańskie szelki – żelazne siodło, które rozgrzewano, a następnie umieszczano w nim nagą ofiarę tortur). Koniecznie trzeba też zwiedzić Pozłacaną komnatę (Goldene Stube), która zachwyca bogactwem dekoracji i umeblowania. Z licznych bastionów Hohensalzbuga rozciąga się nieporównywalna z niczym panorama leżącego u stóp fortecy miasta i okolic Salzburga.

Katedra (Dom)

Ten wspaniały przykład budownictwa barokowego jest doskonale usytuowany w otoczeniu Domplatz, Residenzplatz i Kapitelplatz. Pierwszą świątynię w tym miejscu zbudował w drugiej połowie VIII w. sam święty Virgil. W drugiej połowie Xii przemieniono ją w bazylikę, jednak cały ciąg pechowych zdarzeń sprawił, że po ósmytm z kolei pożarze trzeba ją było odbudować dosłownie od podstaw. W 1614 r. Marcus Sitticus powierzył pracę architektowi Santino Solari da Como, mimo że projekt został wykonany kilka lat wcześniej przez Włocha scamozziego, który kierował gruntowną przebudową Domplatz. Piękną fasadę zabytku podwyższa tympan oraz dwie bliźniacze umieszczone po bokach dzwonnice. Jest to, można rzec, kwintesencja barokowej elegancji. Poprzez wejście główne – dzieło Giazomo Manz – wchodzi się do trójnawowego wnętrza, ozdobionego obrazami I. Solariego, A. Mascagniego i Francesca de Sieny. Chrzcielnica pochodzi z XIV w.

Rezydencja (Residenz)

W samym sercu Salzburga otwiera się szeroka przestrzeń Residenzplatz, otoczona teatralną scenerią zabytkowych budowli najbardziej reprezentacyjnych dla stylu architektonicznego Mozartowskiego miasta. Na placu tym wznosi się centralnie umiejscowiona Residenzbrunnen – siedemnastowieczna fontanna, która podobnie jak plac bierze swoją nazwę od pobliskiej rezydencji. Wodotrysk zbudowano na polecenie arcybiskupa Guidobalda thuna. Nie wiadomo, kto jest autorem rej cennej ozdoby, ale jedna z najbardziej prawdopodobnych teorii głosi, że stworzył ją Tommaso da Garona. Kompozycja przestrzenna w kształcie piramidy, wzbogacona końmi, atlasem, delfinami i trytonem, wykazuje pewne pokrowieństwo z rzymską fontanną Trytona, co zdradza chyba źródło inspiracji autora.
Zachodnią stronę placu wypełnia monumentalna, trzypoziomowa fasada Rezydencji ze wspaniałym wejściem, które wyznaczają po bokach pary kolumn, a podwyższa tympan zdobiony rzeźbami i tarczami herbowymi. Już w XII w. powstała tutaj budowla, której ślady są dzisiaj ledwie dostrzegalne i która miała być stałą siedzibą czy też właśnie rezydencją książąt arcybiskupów. Obecny pałac to wynik radykalnej przebudowy i rozbudowy, dokonanej na przełomie XVII i XVIII w. Powiększenie i upiększenie zabytku wiąże się nierozerwalnie z nazwiskami Wolfa Dietricha i zwłaszcza Marcusa Sitticusa, a także z imionami ich następców. Surowa elegancja fasady kryje przepiękne wnętrza, które zawdzięczają swą urodę licznym dekoracjom, stanowiącym niezaprzeczalne dzieła sztuki. Pośród licznych komnat należy wymienić przede wszystkim Salę „Carabinieri”, przeznaczoną dla osobistej straży arcybiskupa, Salę Konferencyjną, Salę Audiencyjną z freskami M. Altomontego i J. Rottmayra. Natomiast Rezidenzgalerie eksponuje prace Makarta, Maulbertscha, Rembrandta, Rubensa, Tiepola, Vermeera, Waldmllera, a także całe kolekcje Schnborn – Buchheima i Czernina.

Opactwo benedyktyńskie Świętego Piotra

Zgodnie z legendą klasztor Benedyktynów założył w 696 r. święty Rupert. W średniowieczu zgromadzenie stało się ośrodkiem życia kulturalnego i religijnego, a szczególnie rozgłosu nabrała miejscowa szkoła miniatury. Jeden z najciekawszych elementów kompleksu – to kościół przyklasztorny z osiemnastowiecznym dzeidzińcem, który zdobi wieloboczna płaska fontanna. Fasada kościoła utrzymana jest w stylu barokowym, podobnie jak wierzchołek wieży zakończonej charakterystyczną dzwonnicą z cebulatą kopułą. Początkowo świątynia powstająca w pierwszej połowie XII w. została zbudowana w stylu romańskim, swój obecny barokowy wystrój zawdzięcza gruntownej przeróbce, jakowej dokonano w drugiej połowie XVIII w. Wnętrze, podzielone na trzy równorzędne nawy, zdobią liczne barokowe dekoracje i meble oraz wyjątkowej urody rokokowe stiuki. Freski środkowej nawy ukazują Sceny z życia Świętego Piotra, w transepcie stoi cenna figura Madonny z Dzieciątkiem, nazywana przez okolicznych mieszkańców Maria Sul. Ciekawymi zabytkami są również grobowce – Michaela Haydna, grobowiec Hansa Wernera von Raitenau, ojca arcybiskupa Wolfa Dietricha, a także Grobowiec Świętego Ruperta. Na dziedzińcu Świętego Piotra znajdują się mogiły S. Solariego, architekta katedry oraz Marianny Sonnenburg, siostry Mozarta.

Zamek Mirabell (Schloss Mirabell)

Blaski i cienie książąt – arcybiskupów Salzburga splatają się nierozerwalnie z historią tego pięknego zamku i jego równie pięknych ogrodów. W 1606 r. arcybiskup Wolf Dietrich rozpoczął budowę letniej wiejskiej rezydencji, która miała być miejscem odpoczynku i miłosnych spotkań z uroczą Salome Alt, córka salzburskiego kupca. Na cześć swojej kochanki pałac nazwał Altenau. Nowy biskup, Marcus Sitticus, chcąc zatrzeć ślady grzechów poprzednika, przemianował zamek na Mirabell. W pierwszej połowie XVII w. budowlę powiększono według projektu Lukasa von Hildebrandta. Niestety w 1818 r. barokowa rezydencja spłonęła do cna. Obecną, o wiele skromniejszą zaprojektował Peter de Nobile. Na uwagę zasługują tu monumentalne Schody (Prunkstiege) z rzeźbami R. Donnera oraz między innymi Sala Marmurowa – jedyna jaka ocalała z pożaru. Uroczy osiemnastowieczny Park Mirabell zaprojektował J.B. Fischer von Erlach.

Uniwersytet

We Freisaal, w pałacu o tej samej nazwie, mieści się obecnie nowa siedziba Fakuletu Przyrodniczego. Budowla ta stanowi udany przykład wkomponowania architektury nowoczesnej w istniejący zamek oraz otaczający go bardziej lub mniej zurbanizowany krajobraz. Kompleks ten, drugi co do wielkości po twierdzy Hohensalzburg, charakteryzuje się zdecydowanie modernistycznym stylem. Bryły, przestrzenie i ich wzajemne odniesienia tworzą kompozycję, która interesująco zlewa się, a zarazem kontrastuje z południową częścią układu przestrzennego miasta. W 1989 r. zakończono budowę całości, która dzisiaj uważa się za nowy symbol miasta. Pośród dzieł sztuki jakie łączą się z omawianym zespołem architektonicznym, wymienić należy Statuę Paris Lodron, Fontannę – dzieło Wandera Bertoniego oraz fryz wapienny F. Wortuby w halu głównym.

Dom Mozarta ( Mozarts Geburthaus)

Malownicza Getreidegasse jest główną ulicą uroczej starówki Salzburga. Wypełniają ją stare kamienice z typowymi i bardzo charakterystycznymi okuciami. Sa tu eleganckie sklepy oraz interesujące pracownie artystyczne i przez cały czas panuje ruch dzięki tysiącom przechadzających się turystów i spieszcym się miszkańcom. Pod numerem 9 znajduje się dom, w którym urodził się wielki kompozytor i który został przekształcony w muzeum. Rodzina Mozarta osiedliła się w nim pod koniec jesieni 1747r. Tutaj 27 stycznia 1756 r. przyszedł na świat Johannes Chrysostomus Wolfgang Theophilus Mozart, najmłodszy z siedmiorga dzieci państwa Mozartów. Życie słynnego muzyka, który zmarł w wieku niespełna 36 lat, to jeden ciąg muzycznych cudów. Jako dwunastolatek, który zaczynał swą karierę muzyczną w wieku pięciu lat, skomponował kilka sonat na skrzypce i fortepian, 13 symfonii i wiele oratorium, wszystkie niestety zaginione. Niemniej jego spuścizna i tak jest zadziwiająco bogata.

Plaz Mozarta

Ten szeroki plac nazywany imieniem najwybitniejszego syna Salzburga (niegdyś plac św. Michała) leży w historycznej części miasta opodal monumentalnego kompleksu katedry oraz rezydencji. Pośrodku placu wznosi się pomnik Mozarta dłuta Ludwika Schwanthalera, postawiony za czasów Wolfa Dietricha. Przy okazji wyrównania terenu pod pomnik odkryto fragmenty rzymskich mozaik podłogowych.


Festiwal Salzburski

Został zapoczątkowany przez Maxa Reinhardta, Richarda Straussa i Hugo von Hofmannsthala w 1920 r. Co roku, od końca lipca do początku września Salzburg staje się mekką dla muzyków i melomanów. W przeddzień otwarcia festiwalu na Residenzplatz ponad stu tancerzy z pochodniami, ubranych w stroje regionalne, wykonuje Fackeltanz.

Przez miesiąc świętowania, prawie każda przestrzeń dostępna dla publiczności jest zagosppodarowana do końca przez wystawiane tu opery, dramaty projekcję filmów i koncerty. Większośc imprez odbywa się w rejonie Hofstallgasse i w filharmoni, wybudowanej w jednej linii ze ścianą Mnchsbergu.
Noclegi

Schroniska i akademiki

- Gasthaus Naturfreundehaus ,
- International Youth Hotel,
- Institut St. Sebastian,
- Jugendgstehaus Salzburg,
- Glockengasse,
- Haunspergstraβe,
- Eduard – Heinrich – Haus,
- Aigen,

Hotele i pensjonaty

Większość właścicieli hoteli, w tym wszystkich tu wymienionych, zabiera podróżnych już dworca kolejowego lub najbliższego przystanku autobusowego.

Haus Kernstock, Karolingestr. 29 Zmęczonych podróżnych wita przyjazna gospodyni, która każdego gościa obdarowuje małym upominkiem - symbolem Salzburga. Przestronne pokoje i sute śniadanie.

Haus Rosemarie Seigmann, Kasern Berg 48. Rosemarie jest serdeczną osobą, mówiącą po angielsku, a w jej domu czekają ręcznie malowane kredensy, zasłony w kwiatki i wypychane zwierzaki, aby miło się mieszkało.

Haus Moser, Kasern Berg 59. Dom położony na zboczu górskim, zbudowany z ciemnego drewna, z przestronnymi pokojami i łbami jeleni na ścianach.

Haus Lindner, Kasern Berg 64. Każdy z uroczych pokoików ma balkon z widokiem na okoliczne wzniesienia. Dom wypełniają oryginalne meble w stylu staroaustriackim.

Pension Haus Christl, Kasern Berg 57. Wspaniałe pokoje, z przepiękną scenerią alpejską za oknem.

Kemping

Camping Stadtblick, Rauchenbichlerstr. 2. Recepcja czynna codziennie od 7.30 – 22.00 (od lipca do sierpnia).

Camping Nord – Sam, Samstr. 22- A. Zacienione, ozdobione kwiatami miejsce kempingowe i do tego mały basen pływacki. Czynny od połowy czerwca do października.



Wyżywienie

Zasobny w fantastyczne piwiarnie ogrodowe i niezliczone Konditoreien (cukiernie) Salzburg kusi swoich gości jadłem pod gołym niebem. Najsłynniejszym specjałem miasta jest duży suflet z jajka i cukru oraz wiele innych ciastek. Salzburską specjalnością jest Knoblauchsuppe – pożywna zupa-krem z obfitością grzanek i ostrego czosnku, którego upajająca woń nie powinna zniechęcić do jedzenia Knoblauchsuppe osób pewnych siebie, a przynajmniej stroniących od towarzystwa. W czasie pierwszych dwóch tygodni września serwują wspaniałe, choć mętne wino, w którym nie zakończył się jeszcze proces fermentacji.

Michael Haydn Stube, Mirabellplatz 1, w Aicher Passage, przy ogrodach Mirabell. Ulubione przez studentów miejsce, prowadzone przez Mozarteum – Salzburski College Muzyczno- artystyczny. Najlepsza oferta w mieście.

Restaurant zur Brgerwehr – Einkehr, Mnchsberg 19c, pod Gasthaus Naturfreundehaus. Wspaniała restauracja usytuowana na szczycie Mnchsbergu, w centrum Altstadt.

Fischmarkt, znajduje się przy ulicy Franz Josef Kai, przy brzegu rzeki, pomiędzy mostem Staatbrcke a mostem Makartsteg, po tej stronie rzeki co Altstadt. Korony dwóch olbrzymich drzew wystają ponad dach. Warto spędzić tu chwilę czasu i skosztować sobczystych i niedrogich owoców morza.

Salzburg (150 000 mieszkańców), wbijający się klinem pomiędzy opiekuńcze stoki górskie, upstrzony średniowiecznymi wieżyczkami, jest miastem pełnym uroku, którego charakter najlepiej wyrażony jest we wspaniałej muzyce ukochanego syna miasta – Wolfganga Amadeusza Mozarta. Uwielbienie Salzburga dla kompozytora osiąga apogeum podczas dorocznego, letniego festiwalu teatralno – muzycznego (Salzburger Festspiele), kiedy wielbiciele z całego świata przyjeżdżają tu, aby oddać mu hołd.
Salzburg stanowi też mekkę dla wielbicieli słodkich treli rodziny von Trapp, bohaterów filmu THE, SOUND OF MUSIC; przewodnicy miejscy na pewno nie pozwolą zapomnieć, że film kręcony był właśnie tutaj.

Orientacja i informacje praktyczne

Salzburg, będący stolicą regionu o tej samej nazwie, leży około 466 m.n.p.m. Miasto otoczone jest z trzech stron zalesionymi wzniesieniami, których łańcuch ciągnie się wzdłuż linii brzegowej rzeki Salzach, parę kilometrów od granicy z Niemcami.

Środkiem płatniczym w Austrii jest euro równe 100 centom. Banknoty mają nominały 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500 euro, monety – 1 i 2 euro, 1, 2, 5, 10, 20 i 50 centów. Kurs 1 euro został ustalony na poziomie 13,7603 ATS.

Banki

Banki otwarte są w pn.-pt. 8.00 - 12.00 i 14 – 16.30. Kantor wymiany walut na dworcu kolejowym jest otwarty codziennie 7.00 – 22.00. Rieger Bank, znajdujący się przy Alter Markt 14, jest otwarty także w niedziele 10.00 – 17.00. Najlepsze kursy wymiany walut oferuje poczta i biuro American Express, Mozartplatz 5-7. Oferuje wszystkie usługi bankowe; w lecie przeraźliwie długie kolejki. Otwarte pn. – pt. 9.00 – 17.30, sb. 9.00 – 12.00.

Karty kredytowe

W zasadzie w większości obiektów turystycznej bazy noclegowej, restauracji, sklepów honoruje się karty kredytowe jako środek płatniczy. Zalecamy jednak wcześniejsze uzgodnienie z beneficjentem, czy i jakie karty honoruje.

Telefon

Wszystkie miejscowości austriackie maja automatyczne połączenia ze wszystkimi krajami europejskimi. Rozmowy międzymiastowe w Austrii od poniedziałku do piątku w godz. od 18.00 do 8.00 oraz w soboty, niedziele i święta przez cały dzień są od 25 do 40% tańsze. Taryfa ulgowa istnieje również w automatycznych połączeniach międzynarodowych. Wszystkie budki telefoniczne są dostosowane do automatycznych połączeń międzynarodowych (telefony, monety lub karty magnetyczne).

Numer kierunkowy z Austrii do Polski: 0-048
Numer kierunkowy z Polski do Austrii: 0-043
Numer kierunkowy Salzburga: 0662

Ważne telefony:

Straż pożarna 122
Policja 133
Pogotowie ratunkowe 144

Poczta

Paczki, owinięte w brązowy papier i przewiązane sznurkiem, można wysłać na głównej poczcie, mieszczącej się przy Residenplatz 9. Otwartej od pn. – pt. 7.00 – 19.00, sb. 8.00- 10.00. Filia poczty na dworcu głównym jest najdogodniejszym miejscem do odebrania przesyłki poste restante. Poczta czynna jest przez całą dobę, ale poste restante można odebrać tylko od pn. – pt. 7.00 – 18.30.

Skrzynki maja kolor żółty lub pomarańczowy.
Straż pożarna 122
Policja 133
Pogotowie ratunkowe 144

Opieka medyczna

Apteka Elisabeth – Apotheke, Elisabethstr. 1, kilkaset metrów w lewo od dworca kolejowego. Apteki otwarte są pn. – pt. 8.12.30 i 14.30 – 18.00, sb. 8.00 –12.00. Apteki pełnią na przemian nocne i niedzielne dyżury. Informacje o aptekach dyżurujących umieszczone są przy wejściu do każdej apteki Informacje o pogotowiu ratunkowym można uzyskać na policji lub z książki telefonicznej. Wszystkie miejscowości górskie dysponują górskim pogotowiem ratowniczym.
Należy pamiętać o tym, że między Austrią a Polską nie podpisano umowy ubezpieczeniowej, dlatego za każde badanie lekarskie lub pobyt w szpitalu trzeba płacić gotówką.


Dni świąteczne


Nowy Rok 1 stycznia
Święto Trzech Króli 6 stycznia
Poniedziałek Wielkanocny
Święto Państwowe 1 maja
Wniebowstąpienie Pańskie drugi dzień po Zielonych Świątkach
Poniedziałek Zielonoświątkowy
Boże Ciało
Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny 15 sierpnia
Święto Narodowe 26 października
Wszystkich Świętych 1 listopada
Dzień Niepokalanego Poczęcia 8 grudnia
Wigilia B. Narodzenia 24 grudnia
Boże Narodzenie 25 i 26 grudnia


Komunikacja

Lotnisko, Flughafen Salzburg jest zlokalizowane 4 kilometry na zachód od dzielnicy Maxglan. Autobus # 77 (kierunek: Bahnhof) kursuje do dworca kolejowego, co 15 minut. Aby z dworca kolejowego dostać się na lotnisko, należy wsiąść do tego samego autobusu (kierunek: Walserfeld). Codziennie połączenia lotnicze do Innsbrucka i Paryża. Przewoźnicy: Aeroflot, Air Link, Air Salzburg, Austrian Airlines, British Airways, Lufthansa, Sabena, Salzburg Airlines.

Pociągi, Hauptbahnhof, jest zlokalizowany na Sdtiroler Platz, w nowoczesnej części miasta. Informacja kolejowa jest dostępna pod numerem kolejowym 1717. Sieć kolei austriackich ma około 5,8 tys. km długości i jest bezpośrednio połączona z siecią kolei europejskich.
Cena przejazdu pociągiem regionalnym lub pośpiesznym (oprócz EURO CITY) jest jednakowa, niezależnie od rodzaju pociągu. Od czerwca 1996 obowiązuje wyższa opłata za przejazd pociągiem Euro City. Rezerwacja miejsc w tych pociągach jest bezpłatna.
Istnieje możliwość przewozu samochodu koleją na terenie Austrii, tzw. Autoreizung.

Autobusy. Dworzec główny znajduje się naprzeciwko dworca kolejowego na Sdtiroler Platz. Kasy otwarte od pn. - pt. 7.00 – 9.25, 9.45 – 14.30 i 14.50 – 18.20, sb. 7.00 – 9.25 i 9.45 – 14.20

Komunikacja lokalna. Informacja znajduje się przy Griesgasse 21. Miasto to posiada rozbudowaną sieć 18 linii autobusowych, z przystankami położonymi w centrum na „Hanuchplatz” przy Makartsteg i przy „uβerer Stein”, na skrzyżowaniu Steingasse i Imbergstr. Można kupić bilet na pięćn przejazdów, 24 godzinny, 74 godzinny. Dzieci poniżej 6 roku życia podróżują bezpłatnie.

od 11. Taksówki. W system komunikacji miejskiej włączony jest Bus Taxi. Kursuje on codziennie 30 do 1.30 w nocy z Hanuschplatz i Theatergasse.

Wypożyczalnia rowerów. Znajduje się na dworcu kolejowym na peronie #3.

Inne informacje praktyczne

Przechowalnia bagażu. Na dworcu kolejowym. Otwarta cała dobę. Można przechowywać tu bagaż do 30 dni.