Sebastian Fabian Klonowic

Sebastian Fabian Klonowic
urodził się ok. 1545 r. w Sulmierzycach (poznańskie) jako syn Jana Klona, dzierżawcy folwarku i młyna nad Orlą, oraz Anny z Pietrzałków. Nie mamy bliższych wiadomości o jego losach szkolnych i wykształceniu, ale z dzieł wynika, że dobrze opanował łacinę, poznał literaturę grecką, posiadł także znajomość prawa. Przez jakiś czas przebywał na Węgrzech i w Czechach, później we Lwowie. Osiedlił się w Lublinie, gdzie ok. 1573 r. rozpoczął karierę urzędniczą w kancelarii miejskiej. W latach 1576-1582 prowadził sądową kancelarię wójta lubelskiego, a w 1583 r. został ławnikiem. W 1580 r. ożenił się z Agnieszką Wiślicką, córką ławnika i kupca lubelskiego. W 1585 r. otrzymał wójtostwo w Psarach i wioskę Wólkę Józefowską od Józefa Wereszczyńskiego, biskupa kijowskiego i opata benedyktynów w Sieciechowie. Z inspiracji Jana Zamoyskiego został w r. 1589 kierownikiem szkoły w Zamościu. W r. 1592 objął urząd wójta Lublina, po dwóch latach burmistrza, a rok później został mianowany dożywotnim rajcą. Związki Klonowica z różnowiercami ściągnęły na niego oskarżenia o sprzyjanie reformacji. Rzekome autorstwo paszkwilu na jezuitów naraziło poetę na zatarg z tym zakonem. Zmarł w Lublinie 29 sierpnia 1602 r.

Literackim debiutem Klonowica był przekład Vitaem regam Polonorium Klemensa Janickiego pt. Królów i książąt polskich zawarcie i opis. W roku 1581 ukazał się w Krakowie odkryty dopiero niedawno zbiór pieśni czterogłosowych Klonowica: Hebdomas, to jest Siedem tegodniowych piosnek wyjętych z pierwszych Ksiąg Moiżeszowych kapituły pierwszej, co którego dnia Pan Bóg stworzył i jako siódmego dnia odpoczynął, krótko zebranych. W 1582 r. powstał poemat łaciński Philtron, w 1584 r. poemat o Rusi Czerwonej Roxolania, a rok później cykl wierszy Żale nagrobne na ślachetnie urodzonego Pana Jana Kochanowskiego. Z okresem nauczycielskim Klonowica związany jest przekład Dystychów Katona, rodzaj krótkiego podręcznika nauki moralnej. W tym okresie przełożył też dzieło Erazma z Rotterdamu Civilitas morum, wydane w języku łacińskim i polskim. Jesienią 1594 r. odbył podróż flisacką Wisłą do Gdańska czego świadectwem jest poemat opisowy Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą (1595). Jest to swego rodzaju poetycki przewodnik żeglugi po Wiśle, flisacki "reportaż", z przewagą elementów dydaktycznych. W tych latach Klonowic kończył i poprawiał dzieło swego życia - Victoria deorum. W 1600 r. powstał Worek Judaszów, poemat satyryczny poruszający problemy przestępczości miejskiej i podmiejskiej.