Jak kształtowały się relacje Bóg – człowiek w tradycji antycznej, średniowiecznej i współczesnej?

Bóg w życiu człowieka odgrywał zawsze bardzo ważną rolę, począwszy od antyku poprzez średniowiecze, aż do czasów współczesnych.
W czasach antycznych główną księgą, która opowiadała o przygodach ówczesnych herosów była mitologia. Mitologia zrodziła się z pytań o zasady rządzące naturą, całym kosmosem, pytań dotyczących rodzenia się świata. Była więc zbiorem tekstów odpowiadających na pytania, które nurtowały ludzi antyku. Bogowie byli odpowiedzią na wszystkie pytania. To bogowie stworzyli świat i bogowie władali wszystkimi żywiołami, posiadali nadprzyrodzone zdolności, które czyniły ich lepszymi od ludzi. Ich siedzibą była góra Olimp. Zwykły śmiertelnik nie miał do niej dostępu. Ludzie bali się tych wszechpotężnych istot, składali im ofiary, by chronić się przed ich gniewem. Wymyślali coraz to nowsze formy przypodobania się bogom. Strach budził w nich kreatywność, rzeźbili wizerunki herosów, malowali ich podobizny, budowali świątynie ku ich czci (jako przykład można podać Partenon znajdujący się na Akropolu, poświęcony bogini Atenie). Nawet stworzony przez antycznych teatr miał swojego patrona – boga Dionizosa.
Średniowiecze bardzo różniło się pod względem duchowości od antyku. Podstawową różnicą było to, że ludzie średniowieczni wierzyli w jednego Boga pod trzema postaciami boskimi (Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty). Zakładali, że świat ma budowę hierarchiczną, na której szczycie znajduje się Bóg, a człowiek zawieszony jest pomiędzy zwierzętami, a aniołami. Ludzie średniowiecza wierzyli w ideę pośrednictwa. Modlili się do Maryi Panny o wstawiennictwo u jej syna Jezusa Chrystusa. Jedyną wykształconą grupą społeczną było duchowieństwo. Posiadali ogromne fundusze, budowali wystawne świątynie, opływali w bogactwach. Dopiero po jakimś czasie, gdy ludzie prości wnieśli wyraźny sprzeciw wobec zamożności duchowieństwa, zmieniła się sytuacja księży. Zaczęli oni wtedy propagować ascetyzm (odwracanie się od tego co cielesne i materialne), twierdzili, że przez przybranie takiej postawy można uzyskać wiekuistą chwałę. W średniowieczu doszło nawet do tego, że rozum był traktowany jako produkt prowadzący do zła, a jedyną słuszną prawdą była wiara.
Ludzie współcześni swoim zachowaniem bardziej przypominają ludzi średniowiecznych niż antycznych. Przeważające religie dzisiejszego świata dalej są zgodne w tym, że jest jeden Bóg pod trzema postaciami. Jak widać od tamtego czasu religia nie zmieniła się znacząco, jednak zmienili się ludzie i ich przekonania. Przede wszystkim, ludzie nie stawiają już w centrum świata Boga, nie twierdzą, że wiara jest jedyną prawdą, a rozum prowadzi do zła. Wręcz przeciwnie, w dzisiejszych czasach, w Europie Zachodniej, stawia się właśnie na wykształcenie, poglądy kościoła są często negowane, czasami nawet wyśmiewane. Ludzie twierdzą, że to nie oni mają dostosować się do zasad religii, to religia ma się dostosować do nich. Jednak są kraje np. kraje arabskie, gdzie religia i relacje z Bogiem są stawiane na pierwszym miejscu. Głęboko wierzący islamiści są nawet gotowi wysadzić się w powietrze w imię wiary. Papież Jan Paweł II dążył do pojednania wszystkich religii, poprzez powszechną tolerancję i otwartość na inne wyznania. Myślę, że jest to jedyna słuszna droga do pokoju na świecie.
Osobiście muszę przyznać, iż jestem bardzo zadowolony, z tego że żyję w czasach współczesnych. Poglądy ludzi antyku, a przede wszystkim średniowiecza wydają się dla mnie nazbyt radykalne, w niektórych sytuacjach nawet śmieszne. Dziś w Polsce panuje wolność wyznania, nikt nie narzuca ludziom w co i w kogo mają wierzyć czy też komu, gdzie i kiedy mają złożyć ofiarę. Dumą napełnia mnie fakt, że z własnej woli modlę się do Boga i odwiedzam Go w Jego domu, a nie dlatego, że ktoś mi kazał tak zrobić, albo że poddaję się woli ogółu.