rzecz. m
teoria głosząca możliwość powstania ustroju społeczno-politycznego, w którego podstawowych założeniach jest wspólna własność środków produkcji i tzw. równość społeczna; komunizm miał być był celem, do którego dążono przez „etap pośredni” – socjalizm
Wszystkie teorie komunizmu (D. lp), okazały się nierealne, chociaż ich twórcy chcieli, aby komunizm (M. lp, ident. w B. lp) stał się ustrojem sprawiedliwości społecznej. Próby jego wprowadzania kończyły się niepowodzeniem, a w Związku Radzieckim normą był powszechny terror i prześladowania, zwłaszcza w czasach stalinowskich.
KOMENTARZ
Tzw. teorie komunistyczne kształtowały się już od XVI w., a ich twórcy marzyli o stworzeniu utopijnego państwa w myśl idei ogólnego szczęścia społecznego. Państwo takie byłoby oparte na równości społecznej i powszechnym dostępie do wszelkich dóbr.
Idee komunistyczne, które próbowano wcielać w XX w. – przede wszystkim w ZSRR, były oparte na XIX- i XX-wiecznych teoriach Marksa, Engelsa oraz Lenina (tzw. komunizm naukowy).
Po złych doświadczeniach gospodarczych i społecznych, towarzyszących próbom wprowadzenia komunizmu m.in. w Związku Radzieckim, uznano komunizm za ustrój szkodliwy i niszczący. Po latach terroru i głodu, wynikających z wprowadzania siłą totalitarnego ustroju nieefektywnego gospodarczo, gdzie ludzi w jakikolwiek sposób „niewygodnych” prześladowano, więziono i zabijano, wiele państw, w tym Polska, uznało metody komunistów za zbrodnicze (zob. cytat).