Bohaterowie Williama Szekspira wobec porządku świata - Romeo i Julia.

Porządek świata jest wyznaczony przez odwieczna prawa natury, a nie przez ludzi. Natura jest matką nas wszystkich, jesteśmy jej dziećmi, wiec powinniśmy przestrzegać jej praw. Powinniśmy umieć ją obserwować, wyciągać wnioski z tego czego nas uczy i potrafić tę zdobytą wiedzę umiejętnie zastosować w naszym życiu, ponieważ tylko wtedy będziemy żyć z nią w zgodzie i osiągniemy pełnię szczęścia.

Jednym z najważniejszych praw przyrody nadanym każdej żywej istocie, jest prawo do miłości, prawo do szczęścia, do przebywania z osobą którą się kocha. To prawo próbowali pogwałcić rodzice Romea i Julii - głównych bohaterów dramatu jednego z najgenialniejszych pisarzy baroku Williama Szekspira. Romeo to siedemnastoletni chłopiec wywodzący się z dobrego, bogatego rodu Montecchich. Jest to młodzieniec o niezwykle wrażliwej duszy, bardzo uczuciowy, łatwo dający się ponosić swemu porywczemu sercu, tęskniący za miłością. Znalazł on sobie obiekt westchnień - Rozalinę, lecz ona go ignorowała, nie odwzajemniała jego uczucia.

W jego wieku uczucia tak szybko znikają jak się pojawiają, są podobne do płomienia, który wybucha z ogromną mocą, ale i prawie natychmiast się wypala, nic więc dziwnego, że Romeo po pewnym czasie przeniósł swoje zainteresowanie na Julię - 14 letnią córkę Capulettich, największych wrogów jego rodziny. Jednakże Julia miała być wydana za Parysa - bogatego hrabiego, krewnego księcia. Nie był to jej wybór, lecz rodziców, którzy próbowali znaleźć dla niej jak najlepszego męża, majętnego, z wysoką pozycją społeczną i przystojnego, lecz pomimo ich najszczerszych chęci popełnili błąd, błąd niewybaczalny - nie zapytali jej o zdanie, nie wzięli pod uwagę jej uczuć. Miłość, która powinna być podstawą każdego związku, zepchnęli do roli drugorzędnej.

Matka natura stworzyła uczucie miłości, aby ludzie mogli się łączyć w pary. Każde z nas posiada inny gust odnośnie płci przeciwnej i narzucanie nam partnera na siłę jest ingerowaniem w prawa przyrody. Zgodnie z tą zasadą uczucie łączące Romea i Julię nie było, grzechem, było zgodne z porządkiem świata, a oni sami nie zrobili nic złego, to ich rodzice byli winni tragedii jaka się wydarzyła.

Niemal każdy młody człowiek w ciężkich momentach swojego życia zaczyna się zastanawiać nad jego wartością, nad celem własnego istnienia i dochodzi do wniosku, że jest ono zbyt krótkie i dlatego należy z niego korzystać póki można, należy czerpać z niego pełnymi garściami i nie przejmować się niczym, bo nic nie trwa wiecznie, a dóbr materialnych nie zabierze się ze sobą do grobu.

Właśnie taką zasadę wyznawali Romeo i Julia, nie zastanawiali się nad swoją przyszłością, ich interesowało tylko to co było tu i teraz, ich ambicje dotyczące życia kończyły się na chęci spędzenia go razem. Miłość zastępowała im bogactwo, przepych, wykwintne przyjęcia i pyszne potrawy, które moli mieć w rodzinnych domach. Chcieli uciec razem w świat, ale śmierć pokrzyżowała im plany, jedyną pociechą było dla nich to, że umarli razem.

Wszystko czego pragnęli młodzi kochankowie to spokój, chcieli żyć razem, z dala od swoich skłóconych rodziców, walczących rodów, przemocy i agresji, ale przekleństwo ciążące nad ich rodami udaremniło te plany. Zarówno oni jak i ich rodzice zapłacili wysoką cenę za zgodę między ich rodami.