Znaczenie mchów

Mchy – gromada roślin lądowych. Obejmuje ok. 14 tysięcy gatunków, w Polsce ok. 650. W rozwoju mchów wyróżnia się dwa następujące po sobie pokolenia: płciowe (gametofit) wytwarzające gametangia (plemnie i rodnie) oraz bezpłciowe (sporofit) wytwarzające zarodniki.

Spis treści
1 Morfologia
1.1 Budowa gametofitu
1.2 Budowa sporofitu
2 Systematyka
3 Rozmnażanie
4 Ekologia
5 Zastosowanie
6 Bibliografia
7 Przypisy

Morfologia
Budowa gametofitu
W rozwoju haploidalnego gametofitu wyróżnia się fazę splątka, później stadium łodygi i liści. Mchy przytwierdzone są do podłoża za pomocą rhizoidów. Gametangia wykształcają się w skupieniach na łodydze, otoczone okrywą z liści.

Splątek
Wykształca się różnie w różnych taksonach. U prątników jest nitkowaty, z zieloną i asymilującą częścią nadziemną oraz brunatnymi chwytnikami. U torfowców jest początkowo nitkowaty, później blaszkowaty. Naleźliny wykształcają splątek początkowo bulwkowaty, później wyrastają z niego nitki i w końcu tworzy się twór splątany, wstęgowaty.
Łodyga
Łodygi wyrastają z pączków powstających na splątku. Ze względu na kierunek wzrostu i sposób rozgałęziania wyróżnia się łodygi:
ortotropowe – o symetrii promienistej, rosnące prosto w górę i rozgałęziające się widlasto,
plagiotropowe – o symetrii dwubocznej, płożące się po ziemi i rozgałęziające się pierzasto.
W budowie anatomicznej łodygi wyróżnia się: skórkę (epidermę), korę sklerodermę), tkankę zasadniczą (parenchymatyczną) i wiązkę środkową.

Liście
Z reguły całobrzegie, siedzące i najczęściej zbudowane z jednej warstwy komórek. Mają kształt zróżnicowany, typowy dla poszczególnych gatunków. Zwykle są większe na łodydze głównej i mniejsze na gałązkach bocznych. Mają podłużne zgrubienie, tzw. żeberko w części środkowej, pełniące funkcję wzmacniającą, a nie przewodzącą jak wiązki przewodzące u roślin naczyniowych. U nasady liścia często występują tzw. uszka powstające z większych od reszty i wypukłych komórek, u niektórych gatunków schodzą one na łodygę i zrastają się z nią (liście zbiegające). Liście ułożone są skrętolegle. U niektórych mchów występują tzw. nibylistki - nitkowate, liściokształtne wyrostki służące do zatrzymywania wody. U płonników liście pokryte są charakterystycznymi, podłużnymi listewkami, na przekroju poprzecznym wyglądającymi jak kolumny z kilku-kilkunastu komórek. Listewki te znacznie zwiększają powierzchnię asymilacyjną liścia i ułatwiają gromadzenie wody.
Budowa sporofitu
Diploidalny sporofit jest pokoleniem krótko żyjącym. Składa się ze stopy, sety, szyjki i puszki. Ma on postać pojedynczej, nierozgałęzionej łodyżki zwanej setą, zakończonej na szczycie zarodnią.