Dymitriada

Cesarstwo Rosyjskie (powstało za sprawą Iwana III Srogiego) krzepło w siłę. Iwan IV Groźny jest surowy dla swoich poddanych, miał napady agresji (kiedyś tak mocno u stóp tronu zdzielił swojego syna berłem, że ten zmarł). Zabijając swojego syna skomplikował władzę dynastyczną w Rosji. Kiedy Iwan IV Groźny umiera władzę obejmuje jego drugi syn Fiodor, który był psychicznie chory, więc państwem zaczyna rządzić jego szwagier Borys Godunow. Gdy Fiodor umiera władzę obejmuje najmłodszy syn Iwana IV Groźnego – Dymitr. Miał on zaledwie 13 lat więc w jego imieniu regencje sprawował bojar (magnat rosyjski) Borys Godunow. Borys ma świadomość, że gdy Dymitr będzie już pełnoletni to odsunie go od władzy. Więc podstępem wysłał Dymitra wraz z jego matką , a za nimi posłał siekaczy, którzy ich zamordowali. Nic Borysowi nie stało na przeszkodzie aby koronował się carem Rosji. Borys jest okrutny dla swoich poddanych, nakładał wysokie podatki. Rosjanie są niezadowoleni z panowania Borysa. Mija 7 lat. W 1605 roku (była to pierwsza dymitriada) w Sandomierzu pojawia się blondynek, który podaje się za Dymitra (wyjaśnił to tak: że ludzie wiedzieli o podstępie Borysa i na czas wyjazdu podłożyli innego chłopca, który został zabity a Dymitr cały czas ukrywał się w klasztorze). Wojewoda mniszek domyślał się, że to jakiś podstawianiec, ale chciał go wprowadzić na tron, ponieważ by miał większe wpływy. Magnaci Polscy przy pomocy swoich prywatnych wojsk namówieni przez wojewodę Sandomierskiego Mniszka wyruszyli na Moskwę celem osadzenia na tronie Rosyjskim Dymitra Samozwańca ( Magnaci Polscy mieli dużo pieniędzy, byli to bogaci ludzie). Borys wiedział, że zbliża się armia i wysłał swoje wojska. Armia Rosyjska uznała Dymitra prawowitym władcą, bo mieli już dość okrutnych rządów Borysa. Borys Godunow został zamordowany i Dymitr został koronowany carem Rosji. Koło niego na tronie osadzili się magnaci Polscy na Kremlu Moskiewskim (siedziba carów Rosyjskich). Rosjanie podejrzewali, że nie będzie on władcą, który sam o wszystkim będzie decydował, lecz za pośrednictwem polaków. Spisek książąt Szujskich przeciwko Dymitrowi i magnatom polskim polegał na tym aby Dymitr ożenił się z Maryną (córką Mniszka). Na wesele wpadają spiskowcy i zaczynają mordować wszystkich wraz z Dymitrem (Maryny nie zabili, ponieważ brali oni ślub na odległość. Pannę młodą zastępowała inna osoba). Wielu Polskich magnatów wtrącono do lochów. Dymitr został zamordowany, a carem Rosji został Wasyl Szujski. Druga dymitriada następuje za 2 lata w 1607 roku, znów pojawia się blondynek, który podaje się za Dymitra. Maryna go rozpoznaje (ponieważ dalej chciała być na tronie). Polacy ruszyli pod Moskwę, jednakże miasto się obroniło, Dymitr został zamordowany. Później pojawił się Dymitr trzeci i czwarty pod Moskwą. Broni Moskwę Wasyl VI. Zygmunt dochodzi do wniosku, że warto powalczyć o tron Rosji, bo tam jest tron dziedziczy i będzie mógł zapewnić tron swojemu synowi, natomiast w Polsce dalej panowała władza elekcyjna. Wówczas Wasyl zawarł układ o wzajemnej pomocy ze Szwecją, co stało się pretekstem do wszczęcia przez Zygmunta III Wazy kolejnej wojny z Rosją (1609-1618), jako wyprawy krzyżowej przeciwko prawosławiu, pobłogosławionej przez papieża Pawła V. Wojna rozpoczęła się od oblężenia Smoleńska. Zygmunt III Waza, który już w sierpniu 1608 roku zdecydował się na wojnę z Rosją i z tego powodu starał się o poparcie Stanisława Żółkiewskiego, miał zamiar zdobyć koronę carską, a następnie po połączeniu sił Rosji i Rzeczypospolitej odzyskać władzę nad swoim dziedzictwem - Szwecją. Drugim celem wojny miało być szerzenie religii katolickiej w obu zdobytych krajach. Król na wojnę ruszył z Krakowa, a z Żółkiewskim spotkał się w Bełżycach pod Lublinem. Król Zygmunt III, któremu udało się w końcu pozyskać dla swych planów Żółkiewskiego, 25 sierpnia przybył do Mińska. Celem wyprawy było przejęcie tronu moskiewskiego dla Zygmunta III Wazy, lub w ostateczności dla jego syna królewicza Władysława. Król uważał Wasyla Szujskiego za uzurpatora, natomiast siebie za prawowitego dziedzica, który poprzez Jagiellonów spokrewniony był z Rurykowiczami. Osaczone zewsząd miasto wkrótce zaczęło odczuwać brak wody, opału i soli, a w mieście zaczęły szerzyć się choroby, głównie szkorbut. Wojska oblegające też musiały znosić trudne warunki pogodowe, jakie panowały jesienią. Nędza i choroby obniżały morale wojska i skłaniały do dezercji. Pod koniec stycznia Rosjanie podjęli się rokowań, oferując koronę carską synowi króla Władysławowi. Żółkiewski się zgadza, by Zygmunt III Waza się zgodził trzeba było wysłać poselstwo Rosyjskie aż do Warszawy, gdzie przebywał Zygmunt. Poselstwo przybyło do Warszawy i w zamian za osadzenie Władysława IV Wazy syna Zygmunta na tronie Rosjanie żądają przejście na prawosławie. Zygmunt się nie zgadza, bo chciał przejąć tron sam dla siebie i wtrąca poselstwo Rosyjskie i braci Szujskich do wiezienia, które znajdowało się na zamku w Malborku (dla specjalnych gości). Informacje o poselstwie dociera do Moskwy. Rosjanie zorganizowali odwet na Polaków, którzy na Kremlu panowali już za Władysława. Żółkiewski broni się na Kremlu. Władysław wysyła armie z hetmanem Chodkiewiczem na czele, ale armii nie udaje się dostać do Moskwy i Żółkiewski nie ma innego wyjścia jak skapitulować. A Rosjanie wybierają Michała Romanowa (syna Popafilareta) na cara Rosji. Data skapitulowania na Kremlu – Rosjanie przez całe 80 lat wielbili Rewolucje październikową – rocznica przypadała 5 listopada 1917 roku. Święto narodowe w Rosji – związek Radziecki upadł i powstała Rosja, no ale w związku przyzwyczaili się do święta narodowego „rewolucji październikowej”, lecz oni chcieli to zmienić. 3-4 listopada 1613 nastąpiła kapitulacja Żółkiewskiego i to stało się głównym świętem narodowym w Rosji. To święto miało pobudzać Rosjan do zwycięstwa. Zygmunt III Waza do 1619 roku będzie prowadził wojny z Rosją starając się odzyskać tron Rosyjski. Twierdził Zygmunt, że Michał Romanow nie prawnie dzierży władzę – uzurpator. Polskie oddziały pod Moskwą były bezskuteczne, Moskwa broni się. Zygmunt III Waza w 1619 roku zawiera z Rosją rozejm w Dywilinie. Ostateczne zmagania o tron zakończyły się pokojem w Polanowie w 1643 roku. Zygmunt III Waza wtedy już nie żył, a królem Polski był Władysław IV, podpisał on pokój, zrezygnował z trony Rosyjskiego i odzyskał ziemie Smoleńska, ziemie czernihowską i siewierską.