W jakim stopniu i formie przetrwały do dziś średniowieczne obyczaje?

Średniowiecze w Polsce trwało od X do XVI w. Jak w każdej epoce, w tej również ludność miała wiele obyczajów, tradycji, które przechodziły z pokolenia na pokolenie.

Jednym z obyczajów średniowiecza było ślubowanie damie przez rycerza. Przysięgał jej obronę godności i wierność do końca życia. Dama ta niekoniecznie musiała w przyszłości zostać jego żona, zdarzały się przypadki, że rycerz składał ślubowanie przed małżonką swego władcy albo innego ważnego rycerza. W teraźniejszych czasach takie ślubowanie nazywa się oświadczynami. Młodzieniec, chcąc poślubić wybrankę pyta ją ‘Czy chcesz zostać moją żoną?’. Gdy ona się zgodzi odbywa się ślub, a następnie wesele wraz z oczepinami, czyli dawnym obrzędem weselnym, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Odbywały się one o północy- tak jak w teraźniejszych czasach, jednak dzisiaj oczepiny są jedynie elementem hucznej zabawy z okazji zaślubin. Do najbardziej znanych zwyczajów mieszczańskich i ludowych zaliczają się również postrzyżyny. Był to uroczysty obrzęd obcięcia włosów chłopcu, który zwykle w wieku siedmiu lat przechodził spod opieki matki pod opiekę ojca. Najczęściej był łączony z nadaniem chłopcu nowego „męskiego” imienia. Ten zwyczaj praktykowany jest do dzisiaj, powszechnie jako swoisty symbol poddania się władzy. Postrzyżeni są szeregowi idący do wojska, co jest dokładną kontynuacją rycerskiej tradycji. W prawosławiu osoby wstępujące do zakonów poddają się postrzyżynom dla biskupa lub przełożonego klasztoru.

Popularnymi rozrywkami stanu rycerskiego były polowania i turnieje, dające okazję do zaprezentowania swoich umiejętności i sprawności fizycznej. Wojna dla rycerza miała być sprawdzianem jego umiejętności i tzw. „cnót rycerskich”. Obecnie ta rozrywka jest również popularna. Istnieje wiele kół myśliwskich jak również organizuje się wspólne polowania i zawody. Kolejnym, średniowiecznym obyczajem było pasowanie na rycerza, czyli uroczysta ceremonia kościelna praktykowana w średniowieczu, po której mężczyzna stawał się rycerzem. Rycerzem mógł być tylko ten, kto pochodził z rycerskiego rodu lub człowiek uznany godnym noszenia tytułu rycerza. Osoba przyjmująca przysięgę lekko uderzała kandydata płazem miecza w ramię, wypowiadając słowa "Pasuję cię na rycerza" i wręczała mu miecz i pas rycerski (stąd nazwa ceremoniału). Od współbraci rycerz dostawał także ostrogi. Średniowieczne pasowanie na rycerza można porównać do np. dzisiejszego pasowania na ucznia. Składa on przysięgę postępować w sposób godny młodego Polaka, dbać o bezpieczeństwo własne i kolegów oraz inne.