Streszczenie Mitu o Syzyfie.

Mity wyrażają podstawowe prawdy o naturze świata postrzeganego przez człowieka. Przez to żywotność mitów greckich była o wiele większa niż trwałość religii, z którą były związane. Jednym ze znnych mitów jast mit Jana Parandowskiego „mit o Syzyfiwe
Główny bochater był lubiany przez Bogów, którzy zapraszali go na uczty na Olimp. Syzyf lubił plotki, bogowiejednak nie ale po opewny m czasie się przyzwyczaili do jego charakteru i mu wybaczali, ale gdy pewnego razu zdradził ważny sekret Zeusa, ten rozgniewał się na niego i posłał do niego boga śmierci, aby ten zabrał Syzyfa ze świata. Syzyf uwięził boga śmierci co spowodowało że ludzie przestali umierać. Wówczas bogowie wysłali Kresa ,aby uwolnił boga śmierci i Syzyf musiał umrzeć, ale przed śmiercią zakazał małżonce grzebania jego zwłok. Dusza jego nie mogła, więc wejść do krainy cieniów i błąkała się po świecie. Bogowie zlitowali się i pozwolili Syzyfowi zejść na trzy dni na ziemi aby ukarał żonę. Syzyf poszedł ale po trzech dniach nie wrócił, bogowie o nim zapomnieli a on żył cicho starając się nie zwracać na siebie uwagi. Dopiero po wielu latach przypomniano sobie o uciekinierze i przyszli, aby zabrać go do Hadesu.. Za swoje czyny Syzyf został przez bogów skazany na wieczną pracę, polegającą na wtaczaniu ciężkiego głazu na górę, który zawsze pod szczytem wymyka mu się z rąk i spada z powrotem na dół. Trud Syzyfa stał się symbolem pracy daremnej, jałowej, która nigdy nie będzie miała końca.
To właśnie z tego mitu wywodzi się powiedzenie „Syzyfowe pprace’ czyli takie które się nie kończa, wykonujemy dana czynność ale bez skutku. Syzyf myślał że swoim chytrym planem uda mu się uniknąć śmierci i zyskać nieśmiertelność. parandowski chciał nam przekazać ze za swoje złe czyny każdego czeka kara i śmierć.