Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Dulszczyzna jest nie tylko kategorią etyczną i obyczajową, ale i estetyczną. Drobnomieszczanki nie mają dobrego gustu. Paradują w starych, przybrudzonych halkach (pani Aniela), zagracają domy setkami tanich bibelotów, dających wrażenie przepychu (salon Dulskich, Żabusi, domy mieszczan z wiersza Tuwima Mieszkańcy ). Oszczędność każe „paniom Dulskim” ochraniać sprzęty warstwami pokrowców, które zdejmuje się np. podczas wizyt konkurentów do ręki córek. Tak robi np. pani Chomińska – bohaterka...
Gabriela Zapolska w dramacie pt. „Moralność Pani Dulskiej” chciała ukazać zachowania, postawy ludzi sobie współczesnych, które osobiście irytowały i drażniły polską artystkę. Zadanie to wykonała
moralnością mieszczaństwa, dbałością o pozory i zakłamaniem. Główna bohaterka sztuki , pani Dulska jest świetnym przykładem tejże postawy – Zapolska tak precyzyjnie scharakteryzowała znienawidzone
ograniczeń, natomiast wiąże się z cechami charakteru i postawami konkretnych ludzi. Zmienił się natomiast sposób i zasięg walki z dulszczyzną . Utwór sceniczny był dostępny jedynie dla grona widzów
i aby nikt o nich nie wiedział” często lecz nie tak przesadnie jak w utworze jest stosowane i dziś na przełomie tysiącleci. Problem zwany dulszczyzną i kołtunerią jest bardzo aktualny do dziś. Zawsze
Dulszczyzna to postawa życiowa polegająca na tworzeniu pozorów przyzwoitości oraz braku zrozumienia dla potrzeb intelektualnych. Pojęcie to stworzyła Grażyna Zapolska, autorka tragikomedii "Moralność