Częstość kołowa drgań własnych
Częstość kołowa drgań własnych
Częstość kołowa drgań własnych, którą oznaczamy tutaj jako ω 0 , to częstość kołowa prostych drgań harmonicznych, które wykonywałby oscylator, gdyby działała na niego wyłącznie siła sprężystości:
Fale mechaniczne
) -- dla fali biegnącej w prawo x=Asin(kx+amplituda*t) --- dla fali biegnącej w lewo Wielkość amplituda definiuje się jako częstość kołową , Natomiast k - liczba falowa Wielkość
Fale elektromagnetyczne.
= u0cos(ωt-k⋅r+δ), gdzie: u0 - amplituda fali, ω = 2π /T - częstość kołowa fali, T - okres, k = (2π /λ)x - wektor falowy, λ- długość fali, x - wersor kierunku rozchodzenia się fali, δ - faza początkowa
Polaryzacja światła
Kołowa Eliptyczna Przypadek po lewej jest szczególny, ponieważ dwie składowe wektora pola elektrycznego opisują funkcje sinusoidalne o fazach przesuniętych o 180°. W tym przypadku wektor pola
Grawitacja
. B= const. B= I*W mV1R1= mV2R2 2- Jeżeli obiekt krąży po orbicie eliptycznej to prędkość kołowa jest stała. W równych przedziałach czasu promień wodzący planety zakreśla obszary o jednakowych
Prędkość kosmiczna
pozostawanie w przestrzeni kosmicznej bez dodatkowego napędu. Pierwsza prędkość kosmiczna (V1) (prędkość kołowa ) - potrzebna do osiągnięcia orbity okołoziemskiej νI = 7.91 km/s Druga