Brzydota
Miłość i śmierć
Zastanawia w wielu utworach pokrewieństwo dwu sfer tematycznych: śmierci i miłości. Już Jan Andrzej Morsztyn, barokowy poeta paradoksu, pisze: Leżysz zabity i jam też zabity, Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości, Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości, Ty jawne świece, ja mam płomień skryty. (Jan Andrzej Morsztyn, Do trupa ) Również czerpiący obficie z poetyki baroku poeta współczesny Stanisław Grochowiak sygnalizuje pokrewieństwo miłości ze śmiercią. Sugeruje to zresztą sam...
brzydota
‘coś brzydkiego, szpetota’; od XVIII w.
Pytanie o konwencję
Pojawia się wreszcie w poezji pytanie o konwencję, o to, jak pisać... Czesław Miłosz pisze o tęsknocie do „formy bardziej pojemnej”, pośredniej między poezją i prozą. Autor Traktatu poetyckiego , wypowiadając się na temat kwestii formalnej poezji, podążał za najwybitniejszymi poetami romantyzmu: np. Słowacki chciał, aby język był „giętki”. Pytanie o konwencję dotyczy też jednak innych kwestii, np. problemu obecności brzydoty w poezji. Broni jej bytu w sztuce Mickiewicz w Odzie do młodości...