Błądzić
polecab/d
Słownik etymologiczny języka polskiego
Błądzić
1. ‘chodzić, szukając określonego celu, właściwej drogi; chodzić bez celu’; 2. ‘postępować niewłaściwie; mylić się’.
Sprawdź także
Strona:
1
1. ‘chodzić, szukając określonego celu, właściwej drogi; chodzić bez celu’; 2. ‘postępować niewłaściwie; mylić się’.