1. ‘chodzić bez celu’; 2. dawniej (XVIII w.) także w formie niezwrotnej błąkać kogoś ‘wprowadzać w błąd’; od XV w.; powstało od wcześniejszego przedrostkowego obłąkać się (częstsze w XVI-XVIII w.); forma płnsłow.< psłow. dialektyczne *bląkati sę ‘wałęsać się, włóczyć się, błądzić’ < psłow. *bląditi poprzez dodanie przyrostka *-kati
poleca
b/d
poleca
b/d
przybłąkać się
‘przyplątać się’
poleca
b/d
zabłąkać się
‘zabłądzić’; czasowniki przedrostkowe: pobłądzić, zabłądzić, zbłądzić.
Materiał opracowany przez eksperta