‘osoba ułomna, inwalida’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; pochodzi od wschsłow. (por. ukr. kalika, białorus. kaléka ‘ts.’) < turec. kalık ‘niedostateczny, brakujący, mający defekt, ułomny’.
Pierwotna postać
W XVI-XVII w., a także dziś gwarowo występuje postać kalika.