„Życie i świat to wspaniałe dary, którymi możemy się cieszyć niezależnie od własnych ograniczeń”.

,„Chociaż świat jest pełen cierpienia, pełen jest również nad nimi zwycięstw” Helen Keller.
Jak wiadomo zwycięstwa dają nam satysfakcję, że pokonaliśmy własną słabość. Wiele ludzi czegoś nie doświadczyło, ta nie wiedza sprawia, że boimy się tego, co nieznane i to nas przerasta. „Zadanie, które sobie stawiamy, nigdy nie jest wielkie, jak moc stojąca za nami”.
W poradniku psychologicznym dla młodzieży „Balsam dla duszy nastolatka” są opowiadania, które ukazują nam jak bardzo jesteśmy szczęśliwi w odniesieniu do innych.
Pierwszym przykładem silnej woli, dążenia do celu i żmudnej pracy jest Chris. Jego sytuacja ukazana w opowieści „Ja wrócę” jest nadzieją i przykładem jak postępować. Optymistyczna postawa chłopca jest dla wszystkich zdziwieniem, ale wywołuje również podziw. Nie przejawiał on, bowiem abulii, co jest w takich sytuacjach dziwne. „Bóg wiedział, że sobie poradzę –powiedział Chris w odpowiedzi na pytanie mamy(…) Ocalił mi życie, ponieważ wiedział, że sobie z tym poradzę”. Pomimo tragicznego wypadku, śmierci jednej osoby oraz nieodwołalnego kalectwa do końca życia, nie poddał się i pokazał wszystkim, co potrafi. Ograniczenie, jakie stanowiła jego noga, a właściwie jej brak uświadomiła mu, że nic nie stoi na przeszkodzie żyć jak inni ludzie i nie użalać się nad sobą…
Następnym opowiadaniem z tej książki jest „Od kalectwa do mistrzostwa świata”. Główną postacią jest chłopiec, który po nieszczęśliwym wypadku miał stracić obie nogi. Rodzice chłopca byli zrozpaczeni, gdyż ich starszy syn zginą, a młodszy miał zostać kaleką. Nie poddali się. Przywrócili wiarę swojemu dziecku, że będzie kiedyś chodził i udało się. „Ten zdecydowany młody człowiek biegał i biegał, a nogi, które mu nieomal amputowano, doprowadziły go do rekordu świata w biegu na milę. Jak się nazywa? Glenn Cunningham i jest znany jako „najszybszy człowiek na ziemi. A podczas zawodów w Madison Square Garden został nawet nazwany lekkoatletą dwudziestego wieku””. Czerpanie z życia to, co najlepsze po takim tragicznym wypadku, przywraca uśmiech na buzi i iskrę nadziei w oczach ludzi zagubionych lub niedocenionych przez innych, ale również i siebie.
Ograniczeniem dla Alison w opowieści „Dzień bez włosów” stanowiło brak włosów. Niegdyś piękna blondynka uwielbiana przez wszystkich za swoją inteligencję oraz pomoc w ratowaniu życia innym. Szesnastolatka straciła włosy w niewiadomych okolicznościach, przyczyną było schorzenie. Utraciła swoją pewność, ale dzięki wspaniałemu wsparciu ze strony rodziny i przyjaciół Alison znów cieszyła się popularnością i odzyskała wiarę w siebie. „Cokolwiek robisz kochaj siebie za to, że to robisz. Cokolwiek czujesz, kochaj siebie za to, że to czujesz” Thadeus Golas.
Spotkałam wielu ludzi niepełnosprawnych fizycznie i kloszardów. Mogę powiedzieć, że niektórzy z nich cieszą się życiem znacznie częściej niż inni ludzie tak jak w wierszu „Spotkałem człowieka”. Dla bezdomnych ważna jest rodzina i jej bliskość. Dążą to poprawienia swojego bytu, ale dużo czasu spędzają ze sobą, bo wiedzą, że na siebie mogą zawsze liczyć. Ludzie niepełnosprawni cieszą się każdą chwilą w towarzystwie. Promieniują blaskiem. Można powiedzieć, że stają się duszą towarzystwa. Przypominają nam o tym, że życie jest piękne. Doceniamy później, dzięki drobnym ograniczeniom szczęście. Które do nas życzliwie się uśmiechnie i złapie za ucho.
Te stwierdzenie jest prawdą, że „życie i świat to wspaniałe dary, którymi możemy się cieszyć niezależnie od własnych ograniczeń”. Będzie lepsze, gdy okażemy życzliwość i wdzięczność mu. Patrzymy na świat i uczymy się korzystać z jego darów tak jak w opowiadaniu „O ptakach niebieskich”. „Bardzo rzadko zdarzają się wielkie okazje, by komuś pomóc. Lecz te małe trafiają się codziennie” Sally Koch. Wystarczy, że w codziennym życiu zwrócimy na to większą uwagę i będziemy czerpać z tego korzyści do doskonalenia się.