1. ‘pękate naczynie’; dialektalnie: 2. ‘kopalnia’, 3. ‘dynia, tykwa’ oraz 4. potocznie i dialektalnie ‘głowa, zwłaszcza łysa’.
1. ‘pękate naczynie’; dialektalnie: 2. ‘kopalnia’, 3. ‘dynia, tykwa’ oraz 4. potocznie i dialektalnie ‘głowa, zwłaszcza łysa’.
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. bánç ‘naczynie pękate; kopuła’, ros. bánja ‘łaźnia’,ukr. bánja ‘kopuła; łaźnia’, dialektycznie ‘kopalnia’, ukr. banjá ‘filiżanka’, strus. banja ‘kąpiel’) < psłow. *banja < łac. ludowe bānea, balnia (w łac. klasycznej bal(i)neum ‘łaźnia’); pierwotnie łaźnia była wykopywanym w ziemi dołem– stąd prawdopodobnie wtórne znaczenie ‘kopalnia, dół’.
‘staw; kałuża’; od XVIII w., wcześniejsze formy bajor oraz bajura